Dangerous (VOLTOOID)

20

POV Kim:

Ik word wakker van Jason die iets zegt. Hij mocht 's middags al weer naar huis, maar ik ben vannacht bij hem blijven slapen omdat ik zeker wilde weten dat hij oké was. "Mam, nee...." Ik weet direct dat Jason een nachtmerrie over het ongeluk heeft. Hij heeft de deken van zich afgetrapt en trilt als een rietje. Ik zie op de wekker dat het ook pas twee uur is. Ik wil net de deken weer over hem heen trekken, als Jason ineens overeind schiet. "Nee!" roept hij, volledig in paniek. Ik sla mijn armen om hem heen en ik voel zijn tranen natte plekken maken op mijn shirt. "Het was maar een droom." fluister ik zacht. Ineens gaat de deur open en staat Dave met een slaperig hoofd in de deuropening. Hij werd waarschijnlijk wakker van Jasons schreeuw, en zal vast niet de enige zijn. Voordat hij wat kan vragen, leg ik mijn vinger tegen mijn lippen. 'Ouders' zeg ik geluidloos. Dave knikt en doet de deur zachtjes weer dicht. Als Jason weer een beetje tot bedaren is gekomen haalt hij zijn hoofd van mijn schouder. "Gaat het weer een beetje?" vraag ik zacht. Jason haalt zijn schouders op. "Zoals altijd herhaalde alles zich weer." fluistert hij met betraande ogen. Ik ga weer onder de deken liggen en Jason volgt mijn voorbeeld. "Het komt goed, ik ben erbij." fluister ik zacht. Jason glimlacht en langzaam valt hij in slaap. Pas als ik er zeker van ben dat hij slaapt, sluit ik mijn ogen. Al gauw lig ook ik weer te slapen.

POV Jason:

Als ik 's ochtends wakker word, voel ik de paniek nog steeds. Ik probeer mezelf wat te kalmeren en kijk naar Kim. Ze slaapt nog, en ik volg haar rustige ademhaling. Al snel merk ik dat ik al iets kalmer ben. Dan gaat de wekker waardoor ik bijna tegen het plafond aan vlieg. Dit gebeurt altijd de eerste paar dagen nadat ik alles weer meemaken in een droom: ik schrik van de kleinste dingen. Ik druk de wekker uit en Kim opent langzaam haar ogen. "Goeiemorgen." mompelt ze slaperig. "Goeiemorgen, lekker geslapen?" vraag ik. Kim knikt terwijl ze zich uitrekt. "Jij?" Ik haal mijn schouders op. "Ging wel." antwoord ik. "Blijf jij anders lekker thuis vandaag, ik doe de paarden wel." zegt Kim. Ik schud mijn hoofd. "Ik moet naar Chaser toe." Kim gaat rechtop zitten en pakt mijn handen vast. "Jase, gun je lichaam de tijd om alles van gisteren te verwerken. Morgen is er weer een dag." zegt ze. Ik twijfel even. "Oké dan, omdat jij het vraagt." zucht ik. Kim glimlacht. "Goed zo. Ik ga, slaap jij maar verder en waag het niet toch stiekem naar stal te komen." zegt Kim nep-boos. "Ik beloof het." zeg ik lachend. Ze geeft me een kus en loopt de slaapkamerdeur uit. Ik draai me om en bijna direct slaap ik.

POV Kim:

Als ik de woonkamer in loop zie ik dat Dave en Liam ook al wakker zijn. Elke keer dat ik Liam zie slaat mijn hart een slag over, maar dan van de stress. "Goeiemorgen." zeg ik gapend. "Je mond staat open." zegt Dave lachend. "Waar is Jase?" "Ik heb hem overgehaald om een dagje thuis te blijven en rustig aan te doen. Na wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen vierentwintig uur." antwoord ik terwijl ik ontbijt klaar maak. "Daarover gesproken, wat is er gisteren eigenlijk gebeurd?" vraagt Dave. Liam kijkt verbaasd van de een naar de ander, maar zegt niets. "We gingen gisteren naar het crosspad in het bos, waar je over en langs kan met je paard. Ik was al over de eerste paar sprongen toen ik erachter kwam dat Jason achter was gebleven. Hij zat verstijfd op Chaser en toen ik weer bij hem aankwam viel hij flauw. Hij zag het ongeluk voor zich en was bang dat mij hetzelfde zou overkomen." leg ik uit. "En vannacht had hij een nachtmerrie over het ongeluk." "Ik ging er al vanuit dat dit weer terug zou komen. Dat gebeurd altijd met alle shit die je probeert te verwerken." zegt Dave. Het klinkt bijna alsof hij uit ervaring spreekt. Ik kijk hem semi-verbaasd aan, maar Dave ontwijkt mijn blik. "Ik hoop dat Jase de rust ook echt neemt." zeg ik zachtjes. "Anyways, ik moet gaan. Tot vanmiddag!" Snel loop ik naar beneden en rij naar stal. 

Als ik op stal aankom zie ik tot mijn verbazing dat Finn en Anastasia met elkaar staan te praten. Sinds wanneer gaan die dan met elkaar om? Gea en Finn hebben gelukkig de paarden al gevoerd, dus ik kan meteen doorlopen naar Dangerous en Chaser. Zonder wat te zeggen loop ik langs Finn en Anastasia op. "Ho eens even stalhulp." zegt Anastasia. Ik sta stil, rol met mijn ogen en draai me dan om naar haar. "Ja?" "De stal van mijn paard moet uitgemest worden, want hij is vies." zegt Anastasia. "Ik ben toch onderweg? Als je hem zo vies vindt mag je hem altijd zelf uitmesten." antwoord ik en ik loop naar Dangerous. "Hey jochie, ga je mee? Je mag lekker buitenspelen." zeg ik zachtjes en ik schuif het halster om de oren van de hengst. Jason en ik hebben afgesproken dat we om de dag de paarden naar buiten doen, dus ik vandaag, hij doet het morgen enzovoorts. Ik zet eerst Dangerous buiten en daarna Chaser. Snel schep ik de vieste plekken uit de stallen van de hengsten en ga dan weer naar huis. 

POV ?????:

Het enige wat ik moest doen om Jason en Kim uit elkaar te drijven was hun hengsten bij elkaar in de wei zetten. Althans, dat zei dat meisje. Ik loop naar de wei toe. De bruine hengst komt meteen op me af. Snel zet ik hem bij de zwarte in de wei en loop weg. Ik hoor de hengsten al tegen elkaar gillen. Als ze elkaar maar niet echt afmaken......

Toen ik begon met Dangerous herschrijven vond ik nieuwe/andere characters erin helemaal leuk, maar nu heb ik een beetje mijn twijfels omdat ik het idee heb dat dit de focus een beetje van Dangerous haalt. Sure, het gaat ook om de mensen, maar toch. Voor de mensen die de oude Dangerous hebben gelezen, welke vinden jullie beter? De herschreven versie of de oude versie? De oudere versie had een betere/makkelijkere plot, maar deze versie heeft een betere/logischere schrijfstijl en minder spelfouten haha. Oh ja, sorry voor het weer zo laat uploaden (het is alweer gezellig 01:40 whoopsies) :) Anyways, veel leesplezier! Xxx mij