Dangerous (VOLTOOID)

26

POV Jason:

Dave heeft ons opgehaald uit het ziekenhuis, en nu staan we alweer op stal. De dierenarts kan elk moment komen voor Chaser en ik ben doodzenuwachtig. De hengst staat te doezelen terwijl Kim zijn stal uitmest. Ik moest van het ziekenhuis rustig aan doen de komende dagen, maar Chaser gaat voor alles. We hebben besloten om eerst lasertherapie te proberen, en als dat niet werkt gaan we over op PRP injecties. Dan hoor ik een auto het erf op draaien. Al snel komt de dierenarts binnen met een hoop apparatuur. Chaser kijkt er nieuwsgierig naar. "Ha Jason, zijn jullie klaar voor Chasers eerste behandeling?" vraagt hij. Ik knik en hoor Kim naar ons toekomen. De dierenarts zet de spullen klaar en Kim pakt mijn hand vast. Met mijn andere hand aai ik Chaser trillend over zijn hals. Ik wil er niet aan denken wat er gebeurd als dit niet werkt. "Het komt wel goed." fluistert Kim en ze knijpt zachtjes in mijn hand. 

POV Kim:

Chasers behandeling ging heel goed en ik zag duidelijk dat het Jason ook meer rust gaf. Terwijl ik Dangerous aan het longeren ben zit hij al de hele tijd bij Chaser. Ik haal Dangerous naar me toe en klop de hengst op zijn hals. "Goed gedaan jochie, we gaan binnenkort weer rijden, dat beloof ik." Ik neem de hengst mee en zet hem weer in stal. Ik ruim de spullen op en geef Dangerous zijn brokken. "Jase, ik ben klaar hier en Dave komt zo om ons op te halen." zeg ik. Ik krijg geen reactie. Ik schuif Chasers staldeur open en zie dat Jason in slaap is gevallen. Hij zit tegen de stalwand aan met Chasers hoofd op zijn schouder, die naast hem staat te slapen. Ik wil hem liever niet wakker maken, maar hij kan hier niet blijven. Ik klop Chaser op zijn hals en hurk voor Jason neer. "Jase, wakker worden. We gaan." fluister ik en ik schud zachtjes aan zijn schouder. Slaperig opent Jason zijn ogen. Hij kijkt even verbaasd om zich heen. "Ben ik in slaap gevallen?" vraagt hij. "Waarschijnlijk wel, toen ik Dange aan het longeren was." zeg ik lachend. Ik help hem overeind en we lopen hand in hand het erf op. "Blijf je weer slapen?" vraagt Jason. Ik haal mijn schouders op. "Als de anderen het goed vinden." antwoord ik. Dave komt het erf op rijden en Jason en ik stappen in. "Zet mij maar thuis af. Als de anderen het goed vinden kom ik wel naar jullie toe." zeg ik. Dave knikt en al gauw zet hij me af. Ik druk Jason nog een kus op zijn wang en loop dan naar binnen. 

Ik haal mijn tas uit de auto en bel aan. De anderen vonden het oké dat ik bleef slapen, dus sta ik nu voor hun appartement. Dave doet de deur open en maakt voor het eerst geen debiele opmerking. "Jase slaapt, dus we moeten zachtjes doen." zegt hij. "En de anderen?" vraag ik. "Naar school of aan het werk." antwoordt Dave. Ik loop naar binnen en laat me op de bank vallen. "Hoe voelt hij zich?" vraag ik. "Hij zegt goed, maar ik zie ook wel dat hij er nog steeds aan terug denkt." zegt Dave en hij zet twee glazen cola op het tafeltje. "Maar wat is er nou precies gebeurd tussen jullie?" Ik kijk Dave verbaasd aan. "Heeft Jase dat niet verteld?" "Nope, hij wilde er geen woord over loslaten. Het enige wat hij zei is dat jullie uit elkaar waren." zegt Dave. "Finn had Dange en Chaser bij elkaar gezet, om zo mij en Jase uit elkaar te krijgen omdat Finn een crush op mij heeft. En dat weet ik, Jase ook, en Finn was echt heel jaloers op onze relatie. Ik moest die dag de paarden buiten zetten, dus Jase ging er vanuit dat ik het had gedaan. Maar toen kwam Gea met de camerabeelden en zo kwam alles toch weer goed." leg ik uit. "Jemig, dat is niet niks. Geen wonder dat Jason absoluut niet te genieten was toen." zegt Dave. "Ga je met Liam erover praten?" Ik haal mijn schouders op. "Misschien wel. Als hij er wat aan kan doen, dan al te graag." zeg ik. "Maar ik ga denk ik ook naar bed. Zo veel slaap heb ik niet gehad en ik ben kapot." Dave knikt. "Welterusten." zegt hij. 

POV Jason:

Ik hoor mijn kamerdeur zachtjes opengaan en draai me om. "Hey, Dave zei dat je sliep?" zegt Kim zacht. "Alles blijft zich voor mijn ogen herhalen elke keer dat ik ze dicht doe." zeg ik. Kim komt naast me liggen. "Hoop je dat het vannacht goed gaat?" "Ik hoop het. Als dat zo is doen de medicijnen in ieder geval hun werk." antwoord ik. Kim geeft me een kus. "Welterusten." fluistert ze gapend. "Welterusten." fluister ik terug.

Een wat korter hoofdstukje dan normaal, maar ik ben blij dat hij tenminste af is. Ik had de laatste paar dagen weer totaal geen motivatie om verder te schrijven, omdat ik alleen maar voor Dangerous 2 veel ideeën had. Deel 1 gaat waarschijnlijk niet veel veranderen, maar deel 2 wel omdat ik die en veel te kort en totaal niet leuk vind aangezien de helft van de hoofdstukken met een writersblock zijn geschreven. Veel leesplezier verder! Xxx mij