Dangerous (VOLTOOID)

2.20

POV Kim:

Het gerumoer, de opgefokte paarden, de vijandige maar ook gezellige spanning..... Ik had nooit verwacht dat ik concoursen zo had gemist. Ik ben rustig Satelliet aan het opzadelen terwijl Jason alvast naar het secretariaat is. "Heb je er zin in jochie?" vraag ik aan de hengst. Hij kijkt vrolijk rond, diep onder de indruk van alles om hem heen. De afgelopen maand hebben we flink wat meters gemaakt, en dat is duidelijk te merken. Van onhandige slungel is Satelliet veranderd in een echte krachtpatser. Hij voelt krachtig en snel onder het zadel, maar zal nooit onder je uit lopen. Ik zie Jason terugkomen en doe Satelliet zijn hoofdstel om. "Klaar voor?" vraagt hij. Ik knik en stijg op. "Je start helaas als eerste, maar misschien pakt dat wel goed uit. Het parcours is niet ingewikkeld, maar pas op dat hij niet te scherp de bocht door gaat. Ondanks dat hij het wel zou redden, heb ik liever dat je rustig rijdt dat gaat rondscheuren." zegt Jason. Ik glimlach even. "Ik kan me niet voorstellen dat ik binnenkort niet meer kan rijden. Dit is in ieder geval een mijlpaal die we hebben behaald. Ik had niet verwacht dat ik na Dange ooit weer intensief zou rijden, laat staan concoursen." zeg ik. "Er zijn een hoop dingen gebeurd die ik nooit had zien aankomen, dus ik maak me nergens meer druk om. Ik ga de hindernis opzetten voor het warmrijden." zegt Jason. Ik knik en geef hem een kus. Rustig rijd ik Satelliet los, ook al is het druk, toch blijft de hengst gefocust. Zodra Jason een seintje geeft laat ik Satelliet over de hindernis gaan. Zoals altijd vouwt hij zijn benen netjes op en vliegt zonder problemen over de balken. Ik zie mensen langs de kant mij aankijken en zachtjes met elkaar fluisteren. Niemand had verwacht dat ik weer een debuut zou maken, zelfs de organisatie belde ons voor de zekerheid. Veel tijd om te denken heb ik niet, want al snel word ik omgeroepen. "Als allereerste in de klasse B: Kim Bruil met haar nieuwste aanwinst: Satelliet, zoon van Black Arrow!" klinkt het door de speakers. Zodra de bel gaat is Satelliet een en al oog voor de sprong. Zonder problemen vliegt hij over de hindernissen, neemt hij te scherpe bochten en maakt twee galopsprongen waar het er drie horen te zijn. Al snel gaat de bel en is mijn ronde alweer klaar. "Een enorm snelle tijd dames en heren, ik ben benieuwd of iemand deze tijd nog kan overtreffen!" klinkt het. Ik klop Satelliet uitgebreid op zijn hals en hij briest tevreden. Ik rijd de bak uit en word opgewacht door Jason. Hij geeft me een high five en ik zie de blijdschap op zijn gezicht. "Ik denk dat je niet eens een barrage hoeft te rijden, wat een tijd!" zegt hij enthousiast. Ik moet lachen. "Ik weet niet wat we anders hadden verwacht, hij is en blijft een zoon van Dange." zeg ik. We zetten Satelliet weer in de trailer en lopen terug naar de springring. "En dan als laatste: Gea Teunissen met Quite Real 'N Red!" klinkt het door de speakers. Jason en ik kijken elkaar verbaasd aan. "Gea? In de springring?" zegt Jason. We hebben Gea al maanden niet meer gezien. Gea rijdt ook een foutloze ronde, met een behoorlijk snelle tijd, maar niet zo snel als die van mij en Satelliet. Ze rijdt de ring uit en Jason en ik lopen gelijk op haar af. "Kim! Jason! Wat leuk jullie te zien!" zegt Gea enthousiast zodra ze ons ziet. "Hoe lang is het inmiddels geleden?" "Veel te lang." lach ik. "Ik wist helemaal niet dat jij nog in de wedstrijdsport zat?" Gea stijgt af en klopt de merrie op haar hals. "Ik had het zelf ook nooit kunnen bedenken, maar Quty hier heeft toch mijn vertrouwen gewonnen. Wat jij met Dange had, heb ik met haar." zegt Gea. "Ik had niet verwacht dat je na je vaders ongeluk nog zou springen, wat heeft je overgehaald?" vraagt Jason. Gea haalt haar schouders op. "Ik weet het eigenlijk niet. Ik was nooit van plan om weer intensief te gaan rijden, ik had Quty ook aangeschaft als recreatiepaard, maar op een gegeven moment merkte ik dat ze het saai begon te vinden. Natuurlijk zijn buitenritjes leuk, maar Quty vindt racen tegen de klok en vliegen over balken nog leuker." zegt Gea lachend. "Dus geen magisch drankje waardoor je weer durfde te springen?" zegt Jason lachend, maar ik merk een serieuze ondertoon. Wat bedoelt hij daar nou mee? Ik kijk hem even aan, en richt me dan weer tot Gea. "We worden nog een keer vijanden met deze tijden, Sat is snel, maar Quty komt ook in de buurt." zeg ik met een knipoog. "Ach ja, ik doe het ook deels voor de lol. Maar Quty is lang niet zo snel als Satelliet hoor. Ik weet wat er in Dangerous zat, en dat zit ook in Satelliet. Ik betwijfel of je überhaupt nog meer winst moet rijden, volgens mij kan je zo door naar de L." zegt Gea. "Maar nu even wat anders. Ik hoorde dat je in verwachting bent?" Meteen verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en ik knik. "Ik zit volgende week al op de helft. Het was geen makkelijk begin, maar alles begint nu een beetje op zijn plek te vallen. En ik denk dat ik helaas binnenkort ook niet meer kan rijden." "Wat leuk! Weten jullie al wat het wordt?" vraagt Gea enthousiast. "Uiteraard, maar we houden het nog geheim." zeg ik met een geheimzinnige blik. "Spannend! Ik ga weer terug naar de trailer, veel plezier en succes verder!" zegt Gea. Nadat we elkaar gedag hebben gezegd, lopen ook ik en Jason terug naar onze auto. "Wie je allemaal wel niet kan tegenkomen op dit soort evenementen." zegt Jason. Ik knik. Satelliet hinnikt ongeduldig vanuit de trailer. "Doe maar rustig jochie, we komen eraan." zeg ik lachend.

POV Jason:

We zijn eindelijk weer thuis, en Kim is meteen in bed gaan liggen. Ze wilt het nog niet toegeven, maar dit soort evenementen kosten haar toch meer energie dan dat ze hoopte. Het was wel weer gezellig om even met Gea gepraat te hebben. Toch brengt het me weer aan het twijfelen. Gea en ik zaten in een zelfde soort situatie, maar toch is zij eroverheen gekomen. Ik moet wel toegeven, hoe meer ik naar Kim en Satelliet keek de afgelopen tijd, hoe leuker het springen me lijkt. Ik zou zo graag willen dat ik die angst niet had, zeker voor als Kim straks niet meer kan rijden. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het tijd is om te voeren. Ik loop naar boven en gluur even om de hoek, maar zie dat Kim al ligt te slapen. Ik loop naar stal en word meteen begroet met gehinnik van King en Chaser. "Ja, ja, ik sla jullie echt niet over hoor heren." zeg ik lachend. Ik loop met de voerkar door naar de pensionstal, en word hier begroet met nog meer gehinnik. Ondanks dat ik weet dat het puur voor het eten is, toch voelt het net alsof me allemaal begroeten. Ik loop mijn ronde en blijf even bij Satelliet staan. "Ik snap heel goed wat Kim in je ziet jochie. Ik hoop zo erg dat je mij misschien ook wel over mijn angst heen kan helpen." zeg ik zachtjes. De hengst kijkt me even aan, en duwt dan ongeduldig met zijn neus tegen de voerschep. Ik gooi zijn voer in de bak en loop weer door. "Jase! Moet ik de manegepony's doen?" roept Laura ineens door de stal. Ik laat van schrik bijna een schep brokken uit mijn handen vallen. "Ja graag!" roep ik terug. Ik maak mijn rondje af en loop dan richting Laura. "Het ging goed vandaag, of niet?" vraagt ze. Ik knik. "Eerste geworden met een enorm snelle tijd. Ze moest zelfs tegen Gea rijden!" zeg ik lachend. "Gea? Van jullie oude stal?" vraagt Laura verbaasd. Ik knik. "Ik had nooit verwacht dat ze weer wedstrijden zou rijden. Haar vader is ook verongelukt tijdens de cross, dus ik was al helemaal verbaasd dat ze sprong." zeg ik terwijl ik brokken in Wimbley's bak gooi. "Op zich heeft gewoon springen natuurlijk niet heel veel risico's. Dat ze niet meer crosst begrijp ik, maar springen is op zich niet zo spannend. Zeker niet in de B." zegt Laura. Ik sta even stil. Zo had ik er nog nooit over nagedacht. Ik had na het ongeluk me voorgenomen om nooit te gaan crossen, en daar had ik springen over het algemeen eigenlijk in meegenomen. Maar nu Laura het zo zegt, klinkt het allemaal veel logischer. "Ik merk dat ik iets heb gezegd wat van belang was." zegt Laura en ze kijkt me vragend aan. "Nou.... Ik wil eigenlijk Satelliet oppakken als Kim met verlof is." zeg ik. Laura's gezicht verandert in een nog groter vraagteken. "Dat kan toch? Ik denk niet dat Kim het erg vindt, dan blijft hij ook nog een beetje in conditie." zegt Laura. "Niet alleen dressuurmatig. Ook met springen." zeg ik zacht. Laura's ogen worden groot. "Je wilt weer gaan springen?" Ik knik. "Nu nog niet, maar Gea zien springen was toch wel wat de knoop doorhakte voor me. Kim zien springen vanaf de grond is de normaalste zaak van de wereld, maar als ik denk aan zelf springen gaat mijn lichaam direct in de paniek-modus. Als Gea het kan, wat houdt mij dan nog tegen?" zeg ik en ik kijk Laura aan. Laura kijkt me even aan, en dan verschijnt er een glimlach op haar gezicht. "Kim gaat zo blij zijn als ze dit hoort!" zegt ze enthousiast. "Vertel haar nog maar even niks, ik wil eerst meer zekerheid krijgen voordat ik überhaupt weer een poging tot springen ga doen." zeg ik, maar Laura's enthousiasme geeft me toch wat meer zelfvertrouwen. "Wil je anders een keertje op Macho springen? Hij springt toch wel alles, en is niet zo heet als Sat. Zeker als je nog wat meer zelfvertrouwen wilt krijgen is hij een goed paard om mee te starten." zegt Laura. Ik knik en glimlach. "Graag. Ik denk dat als ik meteen op Sat ga springen dat ik daarna nooit meer wil springen." zeg ik lachend. Laura lacht. "Ik ga weer naar binnen Jase. Welterusten, en zeg maar wanneer je Macho een keer wilt rijden." zegt Laura. "Dank je Lau, slaap lekker." zeg ik, en nadat ik alles heb afgesloten loop ik ook weer terug naar huis.

N/A jaja jongens, ik leef nog🙈 Ik zit nu in mijn examenjaar, mijn paard is in Juni bevallen en eindelijk gaat alles een beetje steady. Ik kan/ga niks beloven qua uploaden, maar gelukkig had ik al een redelijk duidelijk idee voor het einde. Alleen alles daar tussen is zo moeilijk om te schrijven🥲 Dit hoofdstuk tot aan Jasons deel heb ik echt maaaanden geleden al geschreven, dus waarschijnlijk moet ik weer het hele boek herlezen om weer te weten wat er allemaal is gebeurd🥲