"ဟေ့ရောင် ပိုင်ဇေ မင်းဂစ်တာတီးတတ်တယ်ဆို"
ဩရထူးက ဘယ်ကဘယ်လို သတင်းကြားလာသည်မသိ၊မျက်လုံးတောက်တောက်ဖြင့် အားတက်သရော မေးလာသည်။
"အေး ... ဘာဖြစ်လို့လဲ"
အတန်းပြီးပြီဖြစ်၍ လွယ်အိတ်ထဲ စာအုပ်တွေကောက်သိမ်းရင်း ပြန်ဖြေတော့
" ခရစ်စမတ်အကြိုပွဲအတွက်
ငါတို့လူစုနေတာကွာ မင်းစိတ်ဝင်စားလား"
"လုပ်လေ ... ရတယ် "
"အိုခေ ကျေးဇူး ငါ့ကောင်"
သူ ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်ပြီး အတန်းပြင်ထွက်လိုက်သည်။ ဒီနေ့ နိုနိုကို ကျောင်းမရောက်ပါ။
ငတိမက ခရစ်စမတ်နီးလာ၍ ဘုရားကျောင်းကို နေ့တိုင်းလိုလိုသွားကာ သီချင်းတိုက်နေပြီ။ သူတို့ဘုရားကျောင်းမှာ ကျမ်းစာကျောင်းလည်းဖွင့်ထား၍ သူပါဝင်ကူရင်း အတန်းလစ်သည့်အကြိမ်ပေါင်းလည်း မနည်းတော့။
ဘာသာရေးဘက်လိုက်၍ အတန်းပျက်ရသည်မို့ သူလည်းမပြောဖြစ်။
ခရစ်စမတ်ကလည်း နီးလာပြီကိုး။
ကျောင်းပွဲလည်းမနေ၊ပါလောက်မည်။
သူပျော်နေတာမြင်တော့လည်း မပြောဖြစ်တော့။
ဒီဇင်ဘာမို့ အအေးဓာတ်တို့က သိသိသာသာပိုလာသည်။ ပင်လယ်မြို့လေးက ပူရင်လည်းပူသလို၊အေးရင်လည်း နှင်းမိုးများရွာသည်အထိ ရာသီပြင်းတတ်လေသည်။
ဒီဇင်ဘာအစမို့ နှင်းငွေ့တော့သိပ်မမြင်ရသေး။
ဖုန်းမြည်သံကြောင့် ရေချိုးခန်းထဲမှအထွက် ရေစက်လက်ဖြင့် ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ရသည်။
Contact list ထဲ နိုကို ရဲ့ snap ပုံက ပြူးတူးပြဲတဲပေါ်လာသည်။
"ပြောစေ"
"နင် ကျောင်းပွဲမှာဂစ်တာတီးမယ်ဆို"
"ခုမှသိလား"
"သေနာ ... ဘုရားကျောင်းကျမလိုက်ဘူးဆိုပြီးတော့"
"ငါမှလူစုလူဝေးကိုမကြိုက်တာ"
"ကျောင်းပွဲကျ ဘာလို့ပါလဲပြော"
"ဪ... သူများကအကူအညီတောင်းလို့ပေါ့ဟ"
"ခရစ်စမတ်က ပျော်စရာကြီးပါဟယ် နင်ထမင်းအလကားစားရမှာနော်"
YOU ARE READING
စိမ်းပြာရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံ၏ ညှို့ငင်ခြင်း
Romanceပေါ့ပေါ့ပါးပါး mini story လေးမို့ ဖတ်ပျော်ကြဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်
