Babysitting The Montenegro Son

Chapter 37

CLEO POV

Kung papabalikin man ako sa dati pipiliin at susulit sulitin ko parin ang nangyari sa akin kahit may halong masakit ang alaala. Bakit? Dahil naging masaya ako. Naging kontento ako. Nakilala ko ng lubusan si Genesis. Minahal, inaruga at kung papapiliin ako si Genesis lang talaga ang pipiliin kung maging alaga. Masungit pero alam ko mahal ako nun.

At about kay Calyx, ewan ko. I wish I had never met him, but on the other side, naging masaya naman ako sa piling niya. Ayun nga lang baka hindi talaga kami para sa isa't-isa.

Masakit pero mawawala rin 'to kalaunan.

Nasa terminal na ako ng bus pauwi sa Mabulbul Virgin City (AN: Gawa gawa ko lang po yang lugar na yan kaya wag kayong ano diyan HAHAHAHAHA), My province and my home were in my place, where they accept me the way I am. No judgment. In another word malayo sa masasakit na tao. Kung saan ako lumaki at saan din ako tatanda.

Akala ko para na talaga sa akin ang pag-ibig na ito. Pero way lang pala ako para mahanap ni Calyx ang para talaga sa kanya.

Winaksi ko ang aking iniisip at tinuon nalang ang atensyon kung may bus paba na nandito papuntang probinsya namin. Unti lang kasi daw ang bus papunta doon maliit lang naman ang baryo at probinsya namin kaya pahirapan ang paghanap dito.

"Kuya may bus paba papuntang Virgin City?" hindi ko na sinabi ang baryo namin baka mabatukan niya ako wala sa oras.

"Ah, tamang tama yon oh! Iyong unti palang ang pasahero." Nagpasalamat ako sa tambay sa terminal at binigyan siya ng limang candy mint. Ayun lang ang meron ako eh except sa lamasahe ko dito. Yun nga rin ang sinukli ng tindera kanina sa akin ng bumili ako ng bottle water.

Ayaw ko muna gastusin ang perang binigay ni Madam bruha.

Kinuha ko ang mga bagahe. Pinasok ko sa likod ng bus at pumasok. Senicure ko ang mga bagahe ko. Nong linggo kasi nakapag mall ako para padalhan ang pamilya ko. Lahat na kailangan ng kapatid ko sa school binili ko meron pa doon babasagin kaya ingat na ingat ako.

Ang bag naman na may laman ng pera binitbit ko.

Kasi wala akong tiwala.

Pinili ako ang bintana side kasi mag eemote emote pa ako.

Nang nakaupo na ako. Nag look back ako sa mga mangyayari sa buhay ko. Ang bilis ng nangyari. Bakit ba kasi nangyari to?

Masama ba ako ng past life ko? Masama ba ako?

May biglang tumabi sa akin kaya napatingin ako sa kanya. Mukhang maasim siya, hindi naman ako judger ah facts lang hehe.

Hindi ko nalang siya pinansin ng ilang sandali rumami na ang pasahero kaya napuno na ang mga upuan may nakatayo nga lang ang iba.

Maya maya lang ay umandar na ang bus. Habang nasa byahe ay nagpa music ng paubaya si kuyang kondoktor kaya habang nakatingin sa bintana ay umiiyak ako. Feel na feel ko talaga every lyrics ni Ate Moira.

Kaya out of nowhere ay tinignan ko ang kondoktor ng masama, pinapatamaan niya ata ako eh.

Nang matapos na ang music ay biglang na lowbat ang speaker kaya nagpapasalamat ako don.

Akmang matutulog ako biglang kumanta ng katabi ko.

"Hey, this is a story I hate
And telling it might make me break
But I'll tell it anyway
This chapter's about
How you said there was nobody else
Then you got up and went to her house
You guys always left me out

I still have the letter you wrote
When you told me that I was the only girl
You'd ever want in your life
I guess my friends were right

Each day goes by and each night, I cry
Somebody saw you with her last night
You gave me your word, "Don't worry 'bout her"
You might love her now, but you loved me first
Said you'd never hurt me, but here we are
Oh, you swore on every star
How could you be so reckless with my h-heart?"