Igniting Flames [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 11

Przypomniały mi się słowa Ethan'a, wychodzącego z mojego domu:

„Wiem, że cię skrzywdzę, ale nie chce tego".

Może właśnie przed tym mnie ostrzegał? Nie chciał mnie skrzywdzić, przez ludzi wokół których się obraca, a wszystko się obraca między wyścigami, które muszą być wygrane.

Jeszcze wczoraj przed pójściem spać wyczytałam w internecie, że wiele osób kręciło się wokół niebezpiecznych wyścigów, a jeśli jakaś osoba przegrała, od razu została zlikwidowana.

Jeszcze raz wpisuje w wyszukiwarkę: Ethan Parker. Po sekundzie wyświetliło mi się parę artykułów. Jeden z nich przykuł moją uwagę bo jest to zamknięta grupa na Facebook.

Kliknęłam w link, ale nie mogę zobaczyć postów, ponieważ jest zamknięta, a treści mogą zobaczyć tylko dodatni użytkownicy.

Kliknęłam opcję Dołącz.

Zajmie to pewnie sporo czasu, zanim mnie przyjmą.

Ja: Że co?
Ja: Daj sobie z nim spokój
Ja: Wiesz, że on obraca się wśród niebezpiecznych ludzi.

Riley i tak pewnie to zignoruje, więc odkładam telefon obok siebie i odchylam głowę do tyłu. Nagle dostaje powiadomienie i szybko biorę telefon do ręki, spoglądając na wyświetlacz.

Administrator dodał cię do grupy.

Wow. Ktoś naprawdę musi dużo czasu spędzać na tej grupie, skoro jest pełno treści o nielegalnych wyścigach, mnóstwo zdjęć młodych chłopaków i dziewczyn, którzy się ścigają. Na jednym z nich zobaczyłam Ethan'a. Chłopak na zdjęciu siedzi w jakimś białym samochodzie marki Mercedes. To zdecydowanie nie jest jego samochód.

Pod zdjęciem jest filmik, który szybko odtwarzam. Tłum ludzi dopinguje mężczyźnie, a niektórzy krzyczą obraźliwe obelgi.
W tym krótkim, dwudziestosekundowym filmiku, Ethan wygrywa wyścig. Nic więcej niż to nie jest pokazane.

Pod filmem jest pełno komentarzy, zwłaszcza od dziewczyn, które zachwycają się jego urodą i piszą, jak bardzo chciałyby być u jego boku.

Przewróciłam teatralnie oczami, a telefon rzuciłam na łóżko. Położyłam się na plecach, czując dziwny skurcz w żołądku.

Te komentarze wywołują we mnie dziwne uczucie, podobne do zazdrości. Przez chwilę patrzyłam na te pochlebne słowa od innych dziewczyn, które zachwycały się Ethanem i jego wygraną.

Z jednej strony czuję pewną formę irracjonalnej zazdrości, widząc, jak inne dziewczyny podziwiają Ethana i chciałyby być w jego towarzystwie. Z drugiej strony, próbuję zrozumieć, dlaczego te dziewczyny reagują w taki sposób. Może to była zwykła fascynacja lub też pragnienie bycia z kimś, kto zdobywa uwagę innych.

***

Przerwa świąteczna minęła i jednym celem, jaki postanowiłam sobie pierwszego stycznia dwa tysiące dwudziestego czwartego roku, było to, aby dostać się na wymarzone studia. Minął miesiąc od tego wydarzenia, wiedziałam, że musi się udać.

Po tej całej męczarni, jakiej przeszłam przez całe swoje życie, w końcu mogę powiedzieć, że moje życie bardzo się zmieniło. Tak samo było, kiedy nasz przyjaciel Williams urządzał kolejną domówkę, ale teraz w domu Scotta.