Dusk to Dawn

Bir

Bugünün, dünden daha soğuk olması dışında her şey tamamen aynıydı.

Gözlerini açtıkları andan itibaren bazıları için yıllardır, bazıları için aylardır ve şanssız olanlar için ise günlerdir olan aynı ve sıradan gün tekrar başlamıştı; bir dakika dahi erken veya geç alınamayacak kahvaltıları, Hristiyanlık üzerine olan dersleri ve günlük işleri ile birlikte herhangi bir sorun çıkartan oğlana atılacak dayaklardan ibaret günlerini yaşamaya hazırlardı.

Dini eğitimin baskın olduğu, İsa ve Tanrı sevgisi üzerine inşa edilmiş geleceklerine hazırlanmak için yıllardır aynı günü tekrar ve tekrar yaşıyorlardı.

Baekhyun ile beraber yataktan kalktılar, kıyafetlerini giyindiler ve eşyaları düzelttiler. Chanyeol'un gözü sürekli yeni çocuğun üzerindeydi, onu merak ediyor ve sorguluyordu ancak bir şey sormaya cesaret edememişti. Sadece misafirperver ve hoş davranmaya dikkat ediyordu, onun için üzülmüştü ancak Baekhyun hiç de beklediği biri gibi değildi.

Ne tek bir gözyaşı dökmüştü, ne yerini yadırgamış ne de konuşup herhangi bir şey sormuştu. Sessiz ve sakin, kendi halinde birine benziyordu. Küçük bir yüzü, hafif yapılı bir vücudu vardı ve Chanyeol'dan birkaç santim uzundu. Chanyeol ona yaşını sormasa da kendinden büyük olduğunu anlamıştı, belki de bu yüzden bu kadar tepkisiz diye düşünmüştü.

"Eşyalarını buraya koyabilirsin. Belki rahip bugün yatağını getirir, böylece tamamen yerleşebilirsin."

Biraz gülümsemeye, samimi ve arkadaş canlısı davranmaya çalışıyordu; yuvarlak bir yüzü olduğundan dolayı sevimli olduğunun farkındaydı ancak Baekhyun'un hiçbir ifade barındırmayan, duygulardan arınmış bakışlarıyla karşılaştığında sıcakkanlı davranışlarının bir hiç olduğunu düşünmüştü. Konuşmak istiyordu fakat hiçbir cevap alamadığı için hevesi biraz kırılmıştı, aynı sessizliğe boyun eğmek dışında yapabileceği bir şey yoktu.

"Saat tam altıda kahvaltı yapılır, altı buçukta temizlik başlar ve yedide ise derse girmemiz istenir; öğlene kadar tüm dersler biter ve öğleden sonra mesleki aktivitelerimiz başlar, bir tane seçmen gerekiyor."

Temel kuralları ve sistemi basitçe, ona söylendiği gibi anlatmıştı. Dinlendiğinden sürekli emin olmak için bu yeni oğlana bakıp dursa da pek bir beklentisi yoktu, Baekhyun denilen çocuk sadece etrafı süzüyordu; dinliyormuş gibi bir hali yoktu fakat Chanyeol onu yine de yargılamadı, nasıl bir sebeple buraya geldiğini bilmiyordu.

Buraya geldikleri ilk zamanlarda tamamen şokta olan çocuklar oluyordu, başlarına gelen felaketin farkında olmayıp burasının onların yeni evi olduğunu bir türlü kabullenemeyenlerin sayısı da hiç az değildi; neredeyse herkes oğlanların sinir krizleri geçirip histerik tavırlarla bu yaşanılanları reddetmesine alıştığı için Baekhyun'un sakin ve sessiz tavırlarını tuhaf bulmuştu.

Ancak her insanın farklı olduğunu kabul ediyordu, belki de Baekhyun sadece böyle biriydi.

Aralarında herhangi bir muhabbet geçmeden, sakince ve sessizliğe ayak uydurarak yemekhaneye indiler. Sessizce sıralarını beklediler, sıra kendilerine geldiğinde kahvaltılarını aldılar ve beraber duvar kenarında olan bir masaya oturdular. Sıradan bir kahvaltıydı fakat Chanyeol yine de Baekhyun'un tepkisini izlemeye çalışıyordu, beğenip beğenmediğini merak etmişti. Onu rahat hissettirmek istemişti fakat hiçbir şey yapmasını gerek yok gibiydi, Baekhyun düz bir ifade ile hiçbir şey demeden her zaman bunu yapıyormuş gibi kahvaltısına başladı ve bitirene kadar da kafasını kaldırıp etrafa bakmadı. Tamamen kendi işine odaklanmıştı, etraftaki başka bir şeyle ilgilenmiyordu.

İştahı gayet yerindeydi, buraya getirilen çoğu çocuğun aksine ilk gününde oldukça iyi göründüğü bile söylenebilirdi. Chanyeol gerçekten şaşırmıştı, kendi kahvaltısını yaparken bir gözü hep Baekhyun'un üzerindeydi. Merak adeta içini kemiriyordu, neler olduğunu ve neden burada olduğunu öğrenmek için can atıyordu çünkü hiçbir tahminde bulunamamıştı.