T H I R D

3rd - XXVIII

အိမ်သည် ပုံမှန်ထက် ပိုတိုးလို့ တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ စာအံသံ ခပ်တိုးတိုးလေးသည် ဤညတွင် ပျောက်ကွယ်နေပြီး သူနှင့်ဝေးရာ လုံခြုံသည့် ရပ်၀န်းတစ်ခုတွင် စိတ်အေးချမ်းမြေ့စွာ ရှိနေလိမ့်မည် ။

အကြောင်းပြချက်မဲ့စွာ အိပ်မပျော်နိုင်သောညတွင် သူ ကုတင်ပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်ကာ ပိတ်ထားပြီးဖြစ်သည့် အခန်းမီးအား ပြန် ထ ဖွင့်လိုက်သည် ။ အငယ် မကြိုက်လို့ မသောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သည့် စီးကရတ်ဘူးအား ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲခုံလေး၏ အံဆွဲမှ ပြန်ထုတ်ယူမိသည် ။

ညသည် မပြည့်စုံခြင်းများနှင့်အတူ တိုးတိတ် ခြောက်ကပ်နေ၏ ။

ဟူး ... ။

သုံးလိပ်မြောက် စီးကရတ်အား သောက်မိပြီးချိန်တွင် အခန်းထဲမှ ထွက်ပြီး မီးပိတ်ထားသည့် အခန်းတံခါးလေးအား တွန်းဖွင့်လိုက်သည် ။

ဟင် !!

အငယ် စီးနေကျ အိမ်နေရင်းစီး ဖိနပ်လေးအား အခန်းအ၀င်၀တွင် သူ သတိမထားမိပဲ တက်နင်းလိုက်မိသဖြင့် ဖိနပ်လေးမှ " ကျွိ " ခနဲ အသံထွက်လာသည် ။ ဖားရုပ်ပုံ အစိမ်းရောင် ဂွင်းထိုးဖိနပ်လေးသည် နင်းမိလိုက်သည့်အခိုက် အသံမြည်သွားပြီး ခြေဖနောင့်‌အောက် နေရာတွင် မီးလေးပါ လင်းလာသည် ။ စိတ်နှင့် ကိုယ် မကပ်သည့် သူတောင် ထိုဖိနပ်လေးကို ကြည့်ပြီး အငယ့်၏ ကလေးဆန်မှုကြောင့် အသံထွက် ရယ်မိသွားသည် ။

" လူကြီး " ဖြစ်ချင်နေတဲ့သူက ဒီလိုဖိနပ်မျိုး စီးသေးတာတဲ့လား ... "

ထို့နောက် ပြန့်ကျဲနေသည့် အရုပ်သေးသေးလေးတွေ ၊ sticker တွေ ရှုပ်ပွနေအောင် ကပ်ထားသည့် ကျောင်းစာအုပ်လေးတွေကို စာအုပ်စင်၌ သပ်ရပ်စွာ ပြန်စီထားလိုက်သည် ။ အခန်းလေးသည် ပိုင်ရှင်မရှိသော်လည်း ကြည့်လိုက်မိသည့် နေရာတိုင်းတွင် အငယ့်ပုံရိပ်လေးများသည် သူ့စိတ်၏ သဏ္ဍာန်တွင် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရုပ်လုံးပေါ်လာသည် ။

အမြဲလိုလိုရနေကျ ခပ်သင်းသင်း သစ်သီးရနံ့တစ်မျိုးသည် အခန်း၏ လေထုတွင် စွဲမြဲစွာ ကျန်ရစ်သည် ။

အတွေးများကာ ၀ရန်တာတွင် ရှေ့နောက် လျှောက်မိနေပြီး ကားပါကင်တွင် ရပ်ထားသည့် ကားဆီသို့ ဘာရယ်မဟုတ် အကြည့်ရောက်သွားသည် ။ ညသန်းခေါင်ယံအချိန်တွင် လေနှင်ရာ လွင့်ချင်နေသော စိတ်သည် ထိန်းချုပ်ရ‌ခက်စွာ ရှိနေပြီး အခန်းထဲတွင် ရှိနေသည့် ကားသော့ကို သွားယူလိုက်ဖို့ မသိစိတ်မှ တောင်းဆိုနေသလို ခံစားလာရသည် ။