[Zawgyi]
20
"ေဒါက္တာ ဟင့္အင္း"
ေအာ္ဟစ္သံႏွင့္အတူ ဟန္ အိပ္ယာမွလန့္နိုးလာသည္။ အျပင္ေလာကတြင္ ျဖစ္ေနသလိုကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အိပ္မက္ေၾကာင့္ ဟန့္တစ္ကိုယ္လုံးေခြၽးမ်ား႐ႊဲေနသည္။ အသက္ရႉသံတို႔မွာလည္းျပင္းထန္ေနကာ ေမာဟိုက္ေန၏။
အိပ္မက္မွန္းသိေသာ္လည္း ဟန္ သက္ျပင္းမခ်နိဳင္ေသး၊ ဖုန္းကိုအျမန္ေကာက္ဖြင့္ကာ သြန္းထံဖုန္းေခၚလိုက္ေလသည္။
"ဟယ္လို"
"ေမာင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
တစ္ဖက္မွျပန္ထူးလာသည့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေလးၾကားမွ ဟန္ သက္ျပင္းကိုအသာခ်မိသည္။
"လြမ္းလို႔"
"ေမာင္ လြမ္းတာကလည္း ညသန္းေခါင္ႀကီး"
ရယ္သံေလးေရာကာေျပာလိုက္သည့္သြန္းေၾကာင့္ ဟန္ ၿပဳံးမိေလသည္။ ထိုအခါမွသတိရၿပီးနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁ခ်က္ထိုးဖို႔ ၁၀မိနစ္။
"ေမာင္ေျပာဖူးတယ္ေလ တစ္စကၠန့္ေလာက္မေတြ႕ရရင္ကိုမေနနိုင္တာပါလို႔"
"ပင္စင္လည္းမယူခိုင္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး"
တခ္ခ္ရယ္သံေလးျဖင့္ျပန္ေျဖေနေသာတစ္ဖက္မွဖုန္းသံေလးကို ဟန္ သိပ္ျမတ္နိုးရပါသည္။
"ေဒါက္တာ"
"ရွင္"
"ခ်စ္တယ္"
သြန္းဘက္မွအေျဖကခ်က္ခ်င္းျပန္မလာ။ ရယ္သံေလးကိုပဲၾကားေနရ၍ ဟန္ ႏႈတ္ခမ္းဆူလိုက္ကာ
"ေဒါက္တာ"
"ရွင့္"
"ေမာင့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား"
"ဟင့္အင္း"
သြန္းအေျဖေၾကာင့္ ဟန့္မ်က္ႏွာငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္လာသည္။
"ခ်စ္တာထက္ကို ပိုတယ္ ေမာင္"
မထင္မွတ္ထားသည့္ စကားေလး။ ဖုန္းထဲမို႔သာေပါ့ အျပင္သာဆိုဒီတ႐ုတ္မေလးကို ဆြဲနမ္းမိမွာအမွန္။
"ေမာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ အိပ္ေတာ့"
"ဟုတ္သားပဲ ေဒါက္တာမနက္အလုပ္သြားရဦးမယ္မလား"
YOU ARE READING
အချစ်ကိုတွေ့ခဲ့သည်(completed)
Romanceသေလမ်းကိုလျှောက်ရမယ်ဆိုရင်တောင်မောင့်ကိုချစ်ဖို့ရွေးချယ်မယ်
