[Zawgyi]
38
"လူနာဝင္လို႔ရပါၿပီရွင့္"
ဝန္ထမ္းကေလးမ၏စကားအဆုံးဝင္လာေသာလူနာေၾကာင့္ သြန္း၏မ်က္ႏွာေလးသည္ အနည္းငယ္ပ်က္ယြင္းသြားေလသည္။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္သည္ထက္ ညွိုးငယ္သြားေသာမ်က္ႏွာေလးပင္။
အခ်ိန္သည္လည္း ၈နာရီနီးနီးရွိၿပီျဖစ္ကာ လူနာကုန္ၿပီ။ ဦးလႊမ္းထက္ လူနာခုံတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
"ပါပါး သြန္းေလးနဲ႕စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ"
သြန္း ျငင္းခ်င္သလား စကားေျပာခ်င္သလားသူမကိုယ္ကိုပင္မသိေတာ့ပါ။ ယခုခ်ိန္ ဦးလႊမ္းထက္ကိုေတြ႕လွ်င္သူမငိုခ်င္ေနသလို။ဘာေၾကာင့္မွန္းလဲ သြန္း ေဝခြဲမရပါ။ မနက္ျဖန္ ျမတ္သည္ ထက္ႏွင့္လက္ထပ္ေတာ့မည္။ ျမတ္ဟာအခ်စ္ကိုေတြ႕ရွိကာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုခံစားရေတာ့မည္မို႔သြန္းဝမ္းသာရေသာ္လည္းအေဖျဖစ္သူအတြက္သြန္းရင္ထဲလုံးဝမေကာင္းပါ။
စိတ္မနာတတ္ဘူးလားဆိုေတာ့ လူသားပဲ စိတ္နာတတ္တာေပါ့။ သြန္း ဦးလႊမ္းထက္ကိုလုံးဝစိတ္နာပါသည္။ ခါးခါးသီးသီးလည္းဆက္ဆံခဲ့ပါသည္။ ယခုလည္း သြန္းဘာလုပ္ရမလဲမသိ၍ သူ႕ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနမိ၏။
ဦးလႊမ္းထက္သည္ ညွိုးငယ္ေသာအၿပဳံးေလးျဖင့္
"ပါပါးကိုစကားေလးေတာ့ေျပာပါဦးကြာ"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
"မနက္ျဖန္ သမီးေမေမနဲ႕ ဟိုကေလးမ..."
ဆက္မေျပာဘဲ ေယာက်္ားႀကီးတန္မဲ့မ်က္ရည္မ်ားေဝ့တက္လာေသာ ဖခင္ကိုၾကည့္ကာ သြန္းရင္ထဲအလုံးႀကီးတစ္လုံးဆို႔တက္လာသလိုခံစားရပါသည္။
"ျမတ္တို႔ မနက္ျဖန္လက္ထပ္ေတာ့မွာမလား"
ဦးလႊမ္းထက္က မ်က္ရည္ကိုဆက္မက်သြားေအာင္ထိန္းၿပီးေမးလိုက္၏။ သြန္းလည္းျပန္ေျဖဖို႔တုံ႕ဆိုင္းေနမိသည္။ သြန္းသက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ကိုအသာခိုးခ်လိဳက္ကာ
"ဟုတ္ကဲ့"
"ျမတ္..ေပ်ာ္ေနမွာပဲေနာ္"
သြန္း ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖနိုင္ျပန္။ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးသည္ ခပ္တင္းတင္းေစ့ေနေလ၏။ စိတ္သည္ ေပ်ာ့ညံ့ခ်င္လာၿပီျဖစ္ရာ သြန္း လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္၂၀နီးပါးမွျဖစ္ရပ္ကိုျပန္ေတြးလိုက္ၿပီးနာက်ည္းစိတ္ကိုျပန္ႏွိုးဆြလိုက္၏။
YOU ARE READING
အချစ်ကိုတွေ့ခဲ့သည်(completed)
Romanceသေလမ်းကိုလျှောက်ရမယ်ဆိုရင်တောင်မောင့်ကိုချစ်ဖို့ရွေးချယ်မယ်
