[Zawgyi]
42
"သြားျပန္လဲ"
"မလဲဘူး"
"မရဘူး လဲရမယ္"
"မလဲဘူးဆိုမလဲဘူးပဲ"
ၿခံဝင္းတစ္ခုတြင္း Ferrari အျဖဴေလးေဘးဝယ္ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းျဖင့္တြတ္တြတ္ထိုးေနေသာစုံတြဲ။ အျခားသူမ်ားေတာ့မဟုတ္ပါ။ မမဂုေဏာအနေႏၲာျမတ္နိုးဟန္ ႏွင့္ ေမာင္ထိပ္ထားစံသြန္္းေငြစင္ႏွင္း။ သို႔ေပမဲ့ ခုေတာ့ဘာကိစၥေၾကာင့္မွန္းမသိ ႏွစ္ေယာက္လုံးဆူပုတ္ေနၾက၏။
"တစ္ရက္တေလ ပိတ္ရက္ဒိတ္တာထဘီမဝတ္ခ်င္ပါဘူး"
"ေျခသလုံးေတြေပၚေနတာကို မရဘူး ထဘီပဲဝတ္ရမယ္ ေမာင္ စိတ္ဆိုးမွာေနာ္ ေဒါက္တာ"
"ေျခသလုံးေဖာ္ခ်င္လို႔ ဂါဝန္ဝတ္တာေလ"
နဂိုဆိုလွ်င္ ေမာင္ တစ္ခြန္းဆိုတာႏွင့္တစ္ခြန္းျဖစ္ေနတတ္ေသာဆရာဝန္မေလး ယေန႕ေတာ့ဂါဝန္ဝတ္ရဖို႔ ေမာင္ ႏွင့္အတိုက္အခံလုပ္ေနၿပီ။
"ေဒါက္တာ မဆိုးနဲ႕ေနာ္"
"ဆိုးမွာပဲ မမဂါဝန္က အျမင္ရိုင္းေနတာလည္းမဟုတ္ဘူးေလ ရင္လည္းမဟိုက္ဘူး ေပါင္လည္းေပၚေနတာမဟုတ္ဘူး"
သြန္း၏စကားေၾကာင့္ ဟန္က သြန္းတစ္ကိုယ္လုံးကိုထပ္မံကာေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ျပန္သည္။ အနက္ေရာင္ဂါဝန္ေလး။ လည္ပင္းမွာေကာ္လံအျဖဴအကြပ္ကေလးျဖစ္ကာ ခါးတြင္ရႈံ႕ႀကိဳးေလးပါေသးရာခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ သို႔ေပမဲ့ လက္ျပတ္ျဖစ္သည့္အျပင္ ဒူးဖုံးျဖစ္ေနရာ သြန္း၏လက္ေမာင္းေဖြးေဖြးေလးမ်ားႏွင့္ ေျခသလုံးျဖဴႏုႏုေလးမ်ားကိုအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ဟန္ တြန့္တိုလွပါ၏။ ခ်စ္ရသူအလွပေဂးေလးကို မည္သူ႕ကိုမွ်မၾကည့္မျမင္ေစခ်င္သည္ထိ ႏွေမ်ာတြန့္တိုမိသည္။
"ေျပာေတာ့အနက္မႀကိဳက္ဘူးဆို ဘာလို႔အနက္ဝတ္တာလဲ"
"မႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး အဲ့တုန္းက အေရာင္းစာေရးမိန္းကေလးကိုအျမင္ကပ္လို႔ တမင္ေျပာတာ"
ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ျပန္ေျဖလိုက္ပုံေလးသည္ ကေလးဆန္လြန္းသျဖင့္ ဟန္ ၿပဳံးရပါၿပီ။ ဒီဆရာဝန္မေလးသည္ လူနာမ်ားေရွ႕တည္ၿငိမ္သေလာက္ သူမေရွ႕က် တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ကေလးဆန္ခ်င္သြား၏။
YOU ARE READING
အချစ်ကိုတွေ့ခဲ့သည်(completed)
Romanceသေလမ်းကိုလျှောက်ရမယ်ဆိုရင်တောင်မောင့်ကိုချစ်ဖို့ရွေးချယ်မယ်
