SAPLANTI

2.Bölüm:"Bilinmemezlik''

                 

Hikaye 16 Temmuz'da düzenlenmiştir. Bölümleri eksik görüyorsanız lütfen kütüphanenizi yenileyin.

Multimedya Sahra.

✖

Ailede ki tek çocuk olmak o kadar kötüydü ki , annem belki benim kafa dengim olsaydı yalnızlığım bu kadar sorun olmazdı fakat değildi. Tam aksine annem benim tam zıttımdı , onu seviyordum sonuçta her kötü alışkanlığına rağmen benim annemdi ama keşke biraz daha bana önem verseydi,beni anlamaya çalışsaydı diye düşünmediğim zamanlar olmuyor değildi.

Babam , annemin aksine çok konuşmazdı hatta hiç konuşmazdı. Sadece yemeklerde bir araya gelirdik , aramızda her zaman bir mesafe olmuştu.Hiç bir zaman babasının kızı gibi havalara girememiştim ne yazık ki.

Duyduğum kırıcı cümlelerden sonra koca evde, üzüntümü paylaşabileceğim bir kişi bile yoktu.Tüm bunlara rağmen yalnızlığımda mutlu olmayı öğrenip Eray'ı düşünmekten vazgeçmiştim , annem bir yandan haklıydı.Ne ile tehdit ederse etsin , şiddet bile uygulasın gerekirse eğer seviyorsa beni bırakmaması gerekti.

Telefonumu alıp rehberden Efnan'ı aradım. Efnan'la ilkokuldan beri birlikteydik. Tanışmamızda ailelerimizin payı kesinlikle yoktu , zıt karakterlerimize rağmen birbirimizin en iyi arkadaşlarıydık. Üniversiteye de birlikte gidecektik , ne olursa olsun ayrılmaz ikililer gibiydik.Ben ağladığımda anneme değil , Efnan'a giderdim. Aslında bir insanın ağladığında ,kötü hissettiğinde ilk tercihinin annesi olmaması ne kadar acı, değil mi?

Efnan'ın aile hayatı da pek iç açıcı değildi , benim aksime o kapalı kutu gibiydi. Ailesi hakkında konuşulmasını sevmez , konuşanı itinayla sustururdu. Onun üstüne gitmezdim eğer bana ihtiyacı olursa söylerdi , söylemediği sürece bende onu zorlamazdım.

Rüzgar'dan birazcıkta olsa korkmama rağmen Efnan'la birlikte olacağım için içim rahattı. O biraz erkek ruhlu , aykırı bir kızdı. Küçük , sıska bedenine rağmen defalarca kez erkekleri dövdüğünü görmüştüm. Efnan'ın birini dövmesi için iki neden vardı ; ya bana bulaşacaktı ya da ona.

Onunla aynı okula gideceğimiz için mutluydum , Rüzgar'a karşı olan korkumu engelliyordu. Rüzgar'ın konusu bile içimde bir şeylerin titremesine yol açmıştı , onu düşünmek bana yaramıyordu.

''Sahra , bu saatte aramazdın sen ne oldu sana?''diye sordu Efnan, nasıl da tanıyordu beni.

''Evet, aramazdım acil durum , her zaman ki yerimizde buluşalım.''diyip telefonu kapattım.

Üstümü hiç değiştirmeden arabamın anahtarını aldım , anneme doğru döndüm.''Ben çıkıyorum.''dedim ve hiç bir şey söylemesini beklemeden arabama ilerledim.

Geçen yaz ehliyetimi almıştım , bu yaz da arabamı . Gerçi arabamı alalı çok olmuyordu, babam üniversiteye kayıt olduktan sonra almıştı , yaklaşık iki haftadır bendeydi. Kimseye ihtiyaç duymadan kafama estiği gibi dışarı çıkabiliyordum. Tabi ki saat 12'den önce eve gelmek koşuluyla. Aslında durumumuz bu kadar iyi değildi , her şey lise bir yıllarımda başladı.

Ailemin durumunun iyileşmesi O'ndan sonra oldu , adını hiç bilmediğim bilinçaltı yansımam. O gittikten sonra babam, bir şirkette çalışmaya başladı giderek yükseldi ve o şirketi satın aldı. Onu hatırlamak, kalbimin tekrar korkuyla dolmasına yol açtı.

Bazen uykuyla uyanıklık arasında kaldığımız zamanlar olurdu , sürekli o zamanları yaşıyordum.Her o durumu yaşadığımda, siyah siluetli bir adamı görüyordum. Çoğu akşam odamdaydı , beni izliyordu.