SAPLANTI

39.Bölüm:"Alıntı"

Bu hafta on taneye yakın sınava girdim, bu yüzden haftasonu bölümü yetiştiremedim. Cuma günü kesinlikle bölüm gelecek, o zaman kadar bir alıntı paylaşacağım.

39.Bölüm:"Gerçeklik"

Gözlerimden süzülen yaşlar yüzünden etrafı bulanık görsem de üzerimdekinin ne olduğunu seçemeyecek kadar fazla değildi gözyaşlarım. Daha fazla ağlamak istiyordum, içimde ki acıyı atarcasına fakat başaramıyordum. Çünkü o kadar ağlamıştım ki, gözlerimde akıtacak yaş kalmamıştı.

Üzerime doğru baktım kar beyazı gelinlik, kanımın kızıllığına boyanmıştı. Jilet vurulmuş kalbimin kanı, dikiş yerimden acısını akıtmıştı.

"Asma yüzünü,"dedi, nefret ettiğim sesin sahibi.

Parmaklarımı, dikiş yerime bastırırken gözlerimi odanın içinde ki kameraya doğru çevirdim. "Kızım ve Rüzgar'a ne yaptın?"diye bağırdım, çığlık misali dudaklarımın arasından çıkan sesimle.

"Rüzgar'a bir tercih sundum. Ya seni, benimle bırakacak ve kızınızı alıp gidecekti. Ya ikinizi de özgür bırakmam karşılığında, kendini öldürecekti."

"S..sen, ne tür bir manyaksın?"

"Merak etme, seni bırakmayı seçti. Şimdi tamamıyla benimsin, olması gerektiği gibi."

"Rüzgar ve kızım güvende. Ve ben, senin olmayacağım. Görmüyor musun? Kan kaybından ölmek üzereyim."dedim, acı bir şekilde gülerek.

"Ölmeyeceksin."

"Neden?"

"Çünkü ben, senin Tanrınım. Sana yaşamayı ve benimle ölmeyi öğreteceğim."

"Bir mikrofonun arkasına saklanan kişinin, Tanrılığından şüphe ederim."

"Kollarını, ölümüne aç. Birlikte yaşayamadık ama birlikte öleceğiz."

Söylediklerini sorgularken, kapının kilidinin tok sesi odanın içinde yankılandı. Özenle süslenmiş yatağın üzerinden kalktım ve karşımda ki adama doğru baktım.

"S..sen,"

Konuşamıyordum, hareket bile edemiyordum. Tüm hücrelerim, iflasın eşiğine gelmişti. Ve ben, son bir kez daha milyonlarca parçaya ayrılmıştım. Güvendiğim kişi tarafından, kurşuna dizilmişti kalbim. Parmaklarının arasında ki neşteri, bana doğru gösterdi ve gülümsedi.

"Birlikte öleceğiz derken şaka yapmıyordum."