SAPLANTI

7.Bölüm:"Gizlenmiş Gerçekler''

                 

Derin bir nefes alıp kanımı donduran gözlerine doğru baktım. ''Siz kardeş misiniz?''

''Evet kardeşiz , birazdan Rüzgar 'da burada olur.''

''Bu da nereden çıktı?''

''Bana telefonunu uzat. '' dedi.Titreyen ellerimle masanın üstünde ki telefonumu alıp Doruk'a doğru uzattım. Telefonumun mor şeffaf kabını çıkarttığında küçük bir cihaz olduğunu gördüm. Bunu nasıl fark edememiştim?

''Hadi ama Rüzgar ilah değil , her yerde gözü olup, her şeyi duyamaz. Bunun için belirli araçlara ihtiyacı var.''dedi gülerek.

Normalde olsa buna gülerdim ama şu an anormal bir durum ile karşı karşıyaydım. Karşımda ki kişi ortada ki sebeplere rağmen başkalarını maşa olarak kullanan bir katildi , kendisinin bile savunma amaçlı bile olsa öldürdüğü olmuştu. Tüm bunlara rağmen bana her şeyi çekinmeden anlatmış , ona karşı kurduğum planlara sinirlenip beni kaçırmamıştı. Ona güvenmeli miydim? Sevgiden yoksun büyüyen adam görüntülü, bu küçük çocuğa sevgi mi vermeli miydim?

''Yemeğini ye, sonra gideceğimiz bir yer var.''

''Nereye gideceğiz?''

''Korkma , Rüzgar'da gelecek.''

Doruk , her bir santimime kadar beni incelerken bende önümde ki yemeği yemeye başladım. Cebinden kendi telefonunu çıkarttı ve bir numara tuşlayıp hoparlörü açtı.

''Doruk Yıldız , boğazın ellerimin arasına çok yakışacak."

''Doruk Ersoy da olabilir , sen ve Özgür'le konuşmam gerekiyor. 1 saat sonra bizim depoya gelin.''

''Sahra'yı bırak , seninle konuşacak bir şeyimiz yok."diye tısladı .

''Sahra benim yanımda zorla duymuyor , size Melisa'nın kasetlerini göstereceğim ve emin olun ki şu an tek düşmanınız ben değilim.Benden büyük güçler var. Eğer kendinizi korumak istiyorsanız şu beyinlerinizi biraz çalıştırın.''

''Neden sana inanalım?Neden bizi korumaya çalışıyorsun?''

''Bu durumdan ne kadar nefret etsem de sen benim kardeşimsin , seni öldürmelerine izin veremem . Kapatıyorum , gerçekleri öğrenmeye cesaretiniz varsa depoya gelin.''dedi ve telefonu kapattı.

''Biliyorum hiç bir gerçek katil olduğumu değiştirmiyor ama bana bir şans vermelisin Sahra.Bunu çıkmak, sevgili olmak anlamında söylemiyorum. Kendimi sana tanıtmak için bir şansa ihtiyacım var.''dedi beklenti dolu gözleriyle. Onu gördüğümden , tanıdığımdan beri gözleri hiç bu kadar hüzünlü bakmamıştı.

Gözlerinde ki hüzün , tenimde ki engelleri aşıp kendi beynimde kurduğum duvarları yıkıp ruhumun parçalarına ulaştı. Ne tür açıklamaları olduğunu bilmiyordum ama öğrenmek istiyordum .

''Vereceğim , hadi depoya gidelim.''

''Teşekkür ederim.''dedi ilk defa gerçek anlamda samimi bir şekilde gülümsemişti. Gülümsemesine karşılık verdim ve birlikte kalkıp arabalarımıza doğru ilerledik.

''Beni takip et.''

''Tamamdır, patron.''

-

İkimizde arabalarımıza binmiştik ve uzun süredir yoldaydık. Depo olarak bahsettiği yer bulunduğumuz yerden baya uzaktaydı , yalnız kalmak bana yaramıyordu. Kendi düşüncelerimin arasında can verecekmiş gibi hissediyordum. Herkes gibi benimde korkularım vardı , korkularımı kontrol almaya çalışsam da beceremiyordum . Direksiyonu kavrayan titrek ellerimde bunun en büyük kanıtıydı.