Shoto Todoroki X Reader

Sarılma

Sesler geliyordu. Evet başımdan bir ses geliyordu. Ya gözlerim? Bir türlü açılmıyor! Şu lanet göz kapaklarını biri benim için açsın lütfen! Sesim bile çıkmıyor! Ya sabır!

Göz kapaklarını zorlukla açarken gördüğüm ışık anında tekrar kapatma yol açtı. "Biri şu ışığı kapatsın! Lanet şey gözlerimi alıyor!" diyerek şikayet ettim. Sesim boğuk ve kısık çıkıyordu. Boğazımda bir şey mi var?

En sonunda gözümü tekrar açtım. Işığa yavaş yavaş alışmıştı. Gördüğüm ilk şey Aizawa Sensei'nin ölümcül gözleriydi. Göz devirdim. "Daha iyi bir karşılama beklerdim. Ölümden dönmüş birine ölümcül bakışlar atmak kötülük!"

Her tarafımda kablolar vardı. Seruma da bağlıydım. Sol tarafımda Take nii-sanı görünce tebessüm yüzüme yayıldı. "Take nii-san! U.A. ya mı geldin?!" dedim sevinçle.

Gözlerini kıstı. "Kızım sen başa bela açmadan duramıyor musun?! Ölümün eşiğinden döndün benim U.A. ya geldiğimi soruyorsun? Seni bir göz doktoruna götürmem gerek yaz bir kenara!" diyerek homurdandığında kıkırdadım.

Kapı şiddetle açılınca bakışlarım o tarafa döndü. Tüm sınıf içeriye girerken ağzım açık bakıyordum. All Might bile girmişti. Çüş artık! Okul toplantısı mı düzenlendi? Gerçi müdür yok.

Kirishima büyük bir tebessümle gelip bana sarıldı. Ben de karşılık verdim. "Bu kadar özlemenize gerek yoktu. Senin Minaya açıldığını görmeden ölmemeye yeminliyim zaten." dediğimde güldü. Kulağına fısıldamıştım.

Sarılmayı bırakınca Denki geldi sarıldı. Brokoli kafa, Uraraka, Mina. En sonunda sarılma faslı bitti. Brokoli kafa, "Çok endişelendirdin bizi Kanae-san!" diye ağlamaklı ifadeyle söyleyince güldüm.

Kollarımı başımın arkasında birleştirerek rahat pozisyon aldım. "Siz benim nasıl endişelendiğimi biliyor musunuz?! Siz küreden ayrılacaksınız sandım her tarafa yayıldınız. Onca canavarın içine birde!" dedim.

Aizawa Senseiye döndüm. "Çok iyi takımdık dimi Sensei! Siz yakın ben uzak dövüş! Bir daha yapsak olur mu? Bu sefer fanlarımla olmasın yalnız. İmza işi fazla yorucuymuş." dediğimde Sensei iç çekti.

"Kaburgalarında kırıklar var. Ciğerlerinde de hasar var ama neyseki küçük hasarlar. Bir hafta kadar oksijen için ilaçlar kullanacaksın. 6 gündür de kısa süreli bir komadaydın. Şifacı kız bile seni iyileştirmesi çünkü özgünlüğünü bu kadar kullanmak tüm enerji yok etmiş gitmiş. Bu daha çok endişeye sebep oldu. Cezalısın Kanae. Bu zamandan sonra hepiniz U.A. da kalacaksınız ve sen de 5 gün derslere girmeyeceksin!" diyerek kapıya yöneldi.

Şaşkınlıkla, "A-ama Sensei ben öğrenciyim! Bu yaptığınız ha-" bitirmeden kapıyı kapatarak çıktı.

Bakugo sinirle bir bardak su kattı. Bana vereceğini düşündüğüm için elimi uzatmıştım ki yüzüme fırlattı tüm suyu. "Beni korkutmanın cezası deli kız!" dedi.

Ağzım açık ona bakarken Take nii-sana döndüm. "Aranızda akrabalık var mı? Doğrusu birisi heyecanından, diğeri korkusundan fırlattı suyu üstüme. Tüm insanların bana garezi var galiba." diye homurdandım.

Kirishima eğildi. "Bakugo koridorlarda, 'Eğer ölürsen seni ellerimle gebertirim lanet olası kız!' diye gezdi. Herkesi endişelendirdin Kan!" dediğinde güldüm. Ben geberirsem nasıl öldürebilir orayı düşünmek istemiyorum.

All Might gururla gülümsedi. "Genç Kanae, cesaretinden dolayı seni tebrik ediyorum fakat öğretmenlerinin sözünden çıkman herkesi tehlikeye atabilir. Yine de sana bir teşekkür borcum var." diyerek odadan çıktı.

Take nii-san alnıma bir öpücük kondurdu. "Benim gitmem lazım, pinti müdür fazla bir izin vermedi." deyince ona el salladım.

Çıktı. Bir iç çektim arkasından. U.A. da kalcaksam onu yalnız bırakıyordum. Biz sadece birbirimize sahiptik. Ben burada kalırsam arkadaşlarım var ama onun kimsesi yok. Haksızlık. Çok büyük haksızlık.

"Hepiniz iyisiniz değil mi? All Might'ı da iyi gördüm. 13?" dedim beş nefeste.

Denki, "Herkes iyi. Ağır yaralılar bile sen uyanana kadar iyileşti." Rahat bir nefes aldım.

Aklıma gelenle hemen onlara döndüm. "O yaratık kaçtı mı? Yendimiz mi? All Might'ı bile zorlayacak güçteydi. Tek yumruğu öldürmeye yetiyor şerefsizin!" dedim.

Yaoyorozu, "Yaratığı All Might yendi. Okuldaki profesyonel kahramanlarda yardım etti. Senin yardım çağrın sayesinde herkes geç olmadan geldi." dediğinde gülümsedim. Yarattığım sarsıntıların hepsi işaretti.

Herkese göz gezdirdim. "Okulun ikinci gününden kötülerle ölümcül bir dövüşe girmedik demeyiz!" diyerek güldüm. Gülmek bile canımı yakıyordu. Kaburgaların acıyla sızlıyordu.

Yataktan kalkmaya yeltendim ama Bakugo bağırdı, "Deli kız otur oturduğun yerde! Komadan çıkmışsın ayağa kalkıyorsun! Sen gebermeden ben gebertirim seni!" dediğinde kahkaha atarak ayağa kalktım.

Sırıttım, "Bacaklarım Altı gündür hareket etmiyor. Emekliye ayrılmalarına izin vermeden hareket ettirmem lazım!" diyerek doğruldum. Koluma giren Uraraka ve Minaya gülümsedim.

U.A. Lisesindeki kalacağımız yerlere gittik. Odamı gösterdiler. Minayla aynı odada kalıyordum. Beni odaya bırakarak gittiler. Oturdum.

Kapı tıktıklanınca 'Gel!' dedim. Yatağın üstünde bağdaş kurmuş hâldeydim. Girenin Shoto olması hiç beklemediğim bir şeydi.

Kapının önünde dikiliyordu. Gülümsedim ve yatağın yanımdaki yerini gösterdim. "Otur şuraya." dedim. Geldi ve oturdu.

Heyecanlanmıştım. Yıllar sonra böyle olmak... Çok güzeldi. Başını eğdi ve dizlerinin üstündeki kolunun eliyle yüzünü sardı. "Ben seni kanlar içinde görünce- Kahretsin! Beyaz saçlarına kırmızı hiç yakışmıyordu Kanae-san!" diye birden haykırdığında ağzım açık ona baktım. Endişelenmişti. Gerçekten benim için endişelenmişti.

Kafasını kaldırıp bana baktı, "Senin gibi her şeye burnunu sokup canını yakan birisi vardı! Bana durmadan onu hatırlatıyorsun!" dediğinde kimden bahsettiğini merak ettim.

Bedenimi tamamıyla ona döndürdüm ve birden sırtından tutup ona sarıldım. Kulağına, "Endişelendiğin için teşekkürler." dedim. Çok mutluyum be! Şükürler olsun! Beni önemsiyor!

O da bana sarıldı. Elleri titriyordu sarılırken. Sonra sarılmayı bıraktık. Yataktan kalktı, "Geçmiş olsun Kanae-san." diyerek odadan çıktı. Ben de yatağa yatıp yastığa bir güzel sarıldım. İnanamıyorum! Sarıldık az önce! Çok özlemişim gerçekten!