Parla

3

Ağlamaktan buruşturmuş olduğum suratımı olumlu anlamda salladım ve çevik bir hareketle ellerimi annemin omuzlarına sardım. Başta duraksasa da, o da kollarını belime sardı ve hayatımda bir gevşeme hissettim o an, sanki tüm yüküm, hayatımda yaşamış olduğum tüm acılar, katlanamıyorum dediğim tüm yaralar, hatalar... Bir çift kol sanki bunların hepsini aldı, götürdü...

Hayatımın dönüm noktasının bugün olduğunu o an anladım.

.......

1 saat sonra...

Büyük, 3 katlı bir evde durdu uzun uzadıya, bitmeyen limuzin. Oldukça zengin bir aile oldukları ilk görüşten aşîkar şekilde belli oluyordu. Büyük malikanelerini görünce emin olmuştum. Fakat zengin aile düşüncesi, beni biraz ürkütmüştü.

Yapılacak haberler, yayınlanacak iftiralar, yaşanacak zorbalıklar, gazeteciler, fotoğraflar, video kayıtları, paparaziler...

Neyse, her şeyi bir şekilde hallettik, buna da katlanacağız artık.

Pencereden dışarı göz attım, 4 tane araba vardı. Oldukça lüks görünümlülerdi.

4 kişilik bir aileye, büyük bir limuzin yetmemiş miydi pardon? Anladık, en zengin sizsiniz.

Yanımda ismini dahi bilmediğim kardeşim olduğunu sandığım çocuk, sürekli olarak bana ters ters bakmaya devam ediyordu. Tiksinççe bakıyordu bana. Yazık, hiç Wattpad kitabı okumamış sanırım.

3 gün veriyorum dostlar, var mı arttıran?

Gözlerimi devirip, evet gözlerimi devirip, kafamı önümüzde oturan ikiliye, yani anne ve babama çevirdim.

"Affedersiniz ama ben sizin isminizi dâhi öğrenemedim henüz?" dedim sorarcasına.

Hemen annem lafa atladı. "Aa, evet! Karmaşıklıkta onu unutmuşum kızım. Ben Hale Hisar. Babanda Alp Hisar." gülümseyerek aynadan bana baktı babam.

Bana gülümsedi!

İçim bir an sıcacık olmuştu, utançla kafamı aşağı indirdim ve yanımdaki çocuk dünyanın en önemli şeyini söyleyecekmiş gibi bana baktı. Daha sonra "Bu arada, 4 tane abin, 1 tane de ikizin var. Ben hariç tabii." dedi ve arabadan indi.

Bir dakika, ne?!

Doğru duyup duymadığımı anlamak için çevik bir hareketle ön koltukta oturan Hale Hanım'a yüzümü çevirdiğimde anladım. Doğruydu, doğru söylemişti!

Çocuk doğru söylemişti!

4 tane abim vardı!

BENİM 4 TANE ABİM VAR ULAN!

ALLAH, WATTPAD GİBİ HAYATIM OLDU ANASINI SATİYİM!

YARABBİ, NE YAPTIMDA BU ŞANSI VERDİN BANA!

SANA GELİYORUM YA'RABB!

Hale Hanım ön koltuktan endişeyle Alp Beye döndü ve "Alp, çocuğa inme indi! Bir şeyler yap!"

Hale Hanım'ın sözleri karşısında hevesle Hale Hanım'a döndüm ve "BENİM 4 ABİM, BİR İKİZİM, BİR DE KARDEŞİM Mİ VAR GERÇEKTEN?" diye haykırdım.

Hale Hanım'ın suratında oluşan ifade tam olarak gülsem mi, ağlasam mı? ifadesiydi. Alp Bey de aynı ifadeyle ve anlamsızca arkaya, bana döndü ve "Sevindin mi sen?!" diye sordu. Sesinde yüklü miktarda şaşkınlık vardı.

Sanki cinayet işlenmiş gibi bir tepki verdim ve "Ne diyorsunuz siz? Wattpad gibi hayatım oldu, sevinmiyim de napiyim? Hatta, açın ordan bi çiftetelli, oynayalım be! Oturmaya mı geldik!"