Parla

7

Fakat son anda elim kaydı ve merdivenden aşağı doğru yuvarlanmaya başladım.

Her bir basamakta başıma aldığım darbeyle sonlara yaklaşınca ağır bir uyku bastırdı.

Bilincim kapanmadan önce hatırladığım şey, Egemen'in "Abla!" diye yakarışlarıydı.

.........

Medya : Egemen Hisar

*yazarın bakış açısından;

Egemen, ablasını yakalayabilmek için durmaksızın koşuyordu. Bu hâlleri çok hoşuna gitmişti. Gerçekten abla-kardeş gibi hissetmişti kendini. Bu kovalamaca hiç bitmesin istiyordu.

Baktığında ablasının yavaş yavaş yalpalamaya başladığını farketti. Bu da yorulduğu anlamına geliyordu. Biraz daha hızlanırsa ablasını yakalayıp, ceza olarak gıdıklayacaktı onu.

Parla eğilip birkaç saniye soluklanmak istedi fakat Egemen ablasının durduğunu farketmemişti. Son gaz koşmaya devam ediyordu. Son anda fark edince ablasına çarpmamak için yavaşlamak istedi ama fayansın kayganlığıyla da yavaşlayamadı. Son sürat ablasına çarpınca durabilmişti.

Birkaç saniye kadar gözleri kapalı bekledi Egemen, fayansın kaygan olduğunu ve çarparsa ablasının düşeceğini biliyordu. Zaten çok zayıftı, ufacık itse bile düşerdi. Bu güçlü çarpmayla bir şey olmuştur korkusuyla birkaç saniye kadar gözleri kapalı bekledi ve o ses duyuldu.

Parla'nın yardım isteyen sesi duyuldu!

Egemen hızla gözünü açtı ve gördüğü manzara karşısında şok oldu. Ablası merdivenin trabzanına tek eliyle tutunmuştu. Merdiven oldukça dik ve basamakları uzunca olduğu için kendini yukarı çekemezdi, sadece tutunup yardım dileyebilirdi zaten.

Egemen önce ne yapması gerektiğini sorguladı. Ablası zor dayanıyordu! Onu kurtarması gerekiyordu. Koşar adım merdivene gitti. Ablasının serçe parmağı tutuyordu yalnızca trabzanı. Egemen elini uzattı, Parla gözleri kapalı kurtarılmayı bekliyordu. Egemen ürkekçe ablasının eline sarılacakken Parla, elinin ıslaklığıyla ve parmağında kalmayan güçle serçe parmağını de bıraktı.

Parmağını bırakır bırakmaz 1.basamaktan aşağı düştü. Yatay şekilde düştüğü için kafasını çarptı. 2.basamakta, 3.basamakta, 4.basamakta...

Her birinde kafasını çarparak ilerliyordu. Egemen şok içerisinde kalmışken ablasına seslendi. "ABLA! ABLA BENİ DUYUYOR MUSUN!"

Sonunda Parla tüm basamaklardan yuvarlanınca Egemen en süratli şekliyle basamaklardan inmeye başladı.

Aile sakinleri, Egemen'in çığlıkları ve gelen düşme sesleriyle hızla salondan çıkmaya başladılar.

Egemen basamağın sonuna geldiğinde yerde, başı kanlar içinde yatan Parla'yı görmesiyle ürkekçe geriye doğru kaçtı. Adımlarını geriye doğru atarken abileri ile anne ve babası da merdivene doğru koşmaya başlamışlardı.

Ayaz kardeşine bir şey oldu sanıyordu, Parla, kardeşine zarar verdi diye deli gibi korkuyordu.

Aile bireyleri sonunda merdivenin yanına geldiklerinde gördükleri manzara, hepsini bozguna uğrattı.

Ayaz Hisar'dan;

Biliyordum, demiştim ben! O Parla denen cadalozu kardeşimle tek başına bırakmamalıydım!

Olay olmadan yaklaşık 1 dakika önce kalbimin üzerine bir ağırlık çökmüştü sanki, hissetmiştim bir şeyler olacağını.

1 dakika ardından gelen yüksek düşme sesi, ardından Egemen'in ne dediği anlaşılmayan yakarışlarını duyduğumuzda salonda oturan 7 kişi olarak herkes birbirinin gözüne baktı önce. Herkesin aklından aynı şey geçiyordu muhtemelen.