Derine Gel

Karmaşa

Annemi görmek için İzmir'e  geldim halamın evinde kalıyorum. Buradan annemi görmeye Bergama'ya gideceğiz. Annemin babası, Hasan Dedem beni arayıp İzmir'deki teyzeme geldiğini söyledi. Aygül Teyzeme bir şey olduğunu düşündüm. Neden geldiğini açıklamadan sadece İzmir'deyim diyerek telefonu kapattı. Ertesi gün Halamın eşi ve kuzenim ile birlikte Annemi ziyarete gittik. Ziyaret çıkışı Dedem kapıda oturuyordu, çok sinirliydi. Bana ziyarete gideceğini söylememişti, biz girdiğimiz için Dedemi içeri almamışlar. Bizimle arabaya binmedi, kendim dönerim dedi ve gitti. Bana haber verseydi onu beklerdik ve bu şekilde karışıklık olmazdı. Kendi suçunu yine benim üzerime atmıştı. Köye döndüğünde herkese benim onu bilerek beklemediğimi, benim yüzümden görüşe giremediğini söylemiş. Bu durum bir zamanlar annemin yanına bensiz gittiği günleri hatırlattı. O bunu bana bilerek defalarca yapmıştı. Her seferinde gülerek anneni görmeye gittim bugün, sana selamı var diyordu. Beni kendine yük gibi gören dedem bu kez aynı şeyi kendi yaşıyordu hem de bunu ben planlamamıştım. İlahi adalet bana yaşattığını ona da yaşatmıştı.

Annem, Dedemi arayıp; bir kızıma sahip çıkamadın, onu sana emanet ettim, böyle mi babalık yapıyorsun, benim kızım senin yüzünden intihar bile etmiş, diyerek dedeme bağırmış. İntihar konusu ortaya çıktığı için Dedem daha öfkeliydi, Beni arayıp, -eşyalarını göndereceğiz bir daha köye adım atma, Baban, sana bir şey olsaydı burada taş üstünde taş bırakmazdı, bizim başımıza bela olacaksın dedi. Babamın yapabileceklerinden gerçekten çok korkuyorlardı. 

Babaannem halamın evine geldi ona olan biteni anlattık, bana, ikinize birden bakamam, Abini alsınlar, seni o zaman kabul ederim dedi. Dedemin abimi kabul etmediğini biliyorlardı. Babaannemin beni sevmediğini zaten biliyordum o yüzden İzmir'de kalmak için hiç ısrar etmedim. 

Köye döndüğümde herkes benim karşıma geçmiş, beni azarlıyor, kendilerince akıl veriyorlardı. Bunlar yetmezmiş gibi en yakın arkadaşım Asiye'nin abisi ile sevgili olduğumu söylüyorlardı. Yaşın daha küçük böyle şeylerle uğraşma diyerek nasihatler veriyorlardı. Neyin içine düştüğümü anlayamıyordum. Yapmadığım şeyler için, Dedem kendi ordusunu kurmuş üzerime geliyordu.

Annem, Dedemi tekrar aradı ne söylediğini bilmiyorum ama beni kovan dedem değilmiş gibi birden bire değişti. Hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Ertesi gün herkes normale dönmüştü.