Her savaşı kazanacağımı sanmanın yanılgısındayım. Hiç tükenmem diye düşünürken kalmayışımı görmek çok canımı yakıyor. Son bir adım kala dizlerimin bağı çözülmüş ben gidememiş gibiyim. Oysa yol gözlerimin önünde. Peki ya ben bunca yıl ne için savaştım? Nereye koştum yılmadan?
Beni bu denli bitiren şeyin ne olduğunu bile anlamıyorum, anlayamıyorum. Tüm uğraşımın sonunda beni pes ettiren hayata ne için kızacağım?
Bir türlü sevmeyi öğrenememiş babama mı? Gerçekten iyi miyim anlamayan anneme mi?
Elimi tutmaktan korkup kaçmış o adama mı? Sıkı sıkıya sarıp sarmaladığım insanların en kolay kenara attığı biri olduğum için kızabilir miyim ki?
Aynada gördüğüm bu pervasız kadından başka suçlu göremiyorum. Herkesi haklı çıkartacak bir neden bulmak ne de olsa benim görevim.
Tüm yollar benim için mi yapıldı, neden tek başıma koşuyorum?
Tüm savaşlar benim yüzümden mi? Sadece ben yara alıyorum...
Ben ne zaman bu kadar yoruldum bilmiyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derine Gel
Não FicçãoBana evimi kaybettiren dünyanın içinde aradım evimi, Dokunduğum gülleri kuruttum...
