Derine Gel

Yeniden Üniversite

İlayda'yı daha iyi tanımak için ona hayallerini sordum

-Bir planın var mı ? yapmak istediğin bir şey?

-Üniversite okumak istiyorum, aslında yakında kayıtlar başlayacak ama emin değilim

-Neden denemiyoruz, ben de üniversiteyi yarım bıraktım, tekrar yeni bir bölüm seçmek istiyorum

-Aynı bölümü seçelim mi? birlikte çalışmak daha iyi olur

- Tabii ki hadi bölümlere bakalım

Sosyal hizmetler bölümüne karar verdik, bir hafta sonra kayıtlar başladı birlikte kayıt yaptırmaya gittik. Açıktan üniversite okuyacağız hem de çalışmaya devam edeceğiz. Hayatım tam anlamıyla düzene giriyordu. Kendimi artık daha iyi hissediyordum, Başarmak zorundayım, kendime bunu kanıtlamalıyım. İlk üniversite deneyimim başarısız olduğu için bir çok kişi zaten böyle olacağı belliydi ile başlayan aşağılayıcı cümleler söylemişti şimdi beni küçük gören herkese neleri başarabildiğimi göstermeliydim. Ben aptal değilim...

Günler sonra babam çalıştığım mağazaya geldi, Müdür ile tanıştı ben müşterinin yanına gittiğim sırada arkamı döndüğümde babamın tavrının değiştiğini fark ettim. Babam gittikten sonra müdür yanıma gelip; baban cezaevinden mi çıktı? dedi. O an dünyam başıma yıkıldı, bunu yapmış olamazdı. Müdürün bana karşı davranışları değişti, her gün benimle uğraşacak bir bahane buluyordu. Beni yıldırmak ve kendi isteğimle işten ayrılmam için her şeyi yapıyordu. Yine işlemediğim suçların cezası benden kesiliyordu. Çocukluğumdaki yaralarım tekrar kanamaya başladı. Beynimin içinde hep aynı çığlıklar, ben çocuktum...

3 ay  sonra pes ettim,

-Müdür bey, ben burada çalışmadan önce açlıktan ölmüyordum. Karnımı siz doyurmadınız, size muhtaç değilim bunu bilmenizi istiyorum. Her şey yaşanırken ben küçük bir çocuktum, dilerim ki bana dar ettiğiniz bu yerden sizde ekmek yiyemeyin. 

Şirketin sahipleriyle aramız çok iyidi, işi bıraktığımı duyunca hemen beni aradılar; Neden çıktın bize söyleseydin biz hallederdik, senin yerin bile değişmezdi.

-Artık eskisi gibi olmazdı, sorun değil ben iyiyim. Her şey için teşekkür ederim.

Elimde tutunacağım sadece okulum kaldı, her gün saatlerce ders çalışıyordum. Yorulduğum anlarda kendime - pes edemezsin yapmak zorundasın diyordum. İlk dönem sonunda sadece bir dersten düşük not almıştım. Başaracağıma olan inancım daha da artıyordu.