ကံဆိုးတဲ့ တောသူမလေးရဲ့ယောကျ်ားက သောက်ရမ်းချမ်းသာတယ်

50

အခန်း 50: ဘယ်လောက် အရှက်မဲ့သလဲ။

လီချူဟွား သည် လင်းယွဲ့လန် ၏အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာပြီး ရွာသားများ၏ မီးအိမ်များအကူအညီဖြင့် မြေပြင်ပေါ်ရှိ ကျားသေကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးများသည် ချက်ချင်းပင် တောက်ပလာခဲ့သည်။

သူမသည် လူအုပ်ကြီးကို ဖြတ်ကျော်ကာ ကျားများဆီသို့ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူ့နောက်က လိုက်လာတဲ့ သူ့သားတွေကို "လောင်တ  လောင်အာ့ကုန်းဇီ၊ မြန်မြန်။ ဒီကျားကို အိမ်ပြန်သယ်သွားရမယ်။ ဒီကနေ ထွက်သွားရင် ခြင်ဘယ်နှစ်ကောင်လောက် ဆွဲဆောင်မယ်ဆိုတာ ဘယ်သူသိမှာလဲ!"

လင်းသနိုင် လင်းအာ့နိုင်  နှင့်  လင်းစန်းနိုင် တို့သည် ချက်ချင်းပင် ကျော်တက်သွားသည်။ သူတို့ရဲ့အမူအရာတွေက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။ ပြေးရင်း အင်္ကျီကို လှန်လိုက်သည်။ မြေပြင်ပေါ်၌ ကျားကြီးကြီးကို မြင်သောအခါ စိတ်နှလုံး ရွှင်မြူးလျက်၊ "ဒီကျားကို ဘယ်လောက်ရောင်းရမှာလဲ၊ ငါတို့ ချမ်းသာလာတော့မယ်"

သူ့အစ်ကိုတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် လင်းစန်းနိုင် က ပိုနှေးတယ်။ သူ့အမေက ကျားကြီးတွေကို အိမ်ပြန်သယ်ခိုင်းတာ ဘာကြောင့်မှန်း မသိသေးဘူး။ သူ့ လန်အာ က ကျားကို လိုက်ရှာတာ မဟုတ်ဘူးလား။ သူ့ လန်အာ က သူတို့မိသားစုနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တော့ဘူး၊ ဒါကြောင့် သူ့အမေက သူ့အမဲလိုက်လုယူတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို အိမ်ပြန်သယ်ဖို့ ဘာကြောင့် တောင်းဆိုတာလဲ။

လင်းသနိုင်နှင့် အခြားနှစ်ဦးတို့သည် များသောအားဖြင့် အိမ်မှုကိစ္စများ မလုပ်ကြသောကြောင့် အလေးချိန် ၅၀၀ မှ ၆၀၀ ရှိသည့် ကျားတစ်ကောင်ကို ချီရန် ကာယကြံ့ခိုင်မှု အားနည်းကြသည်။

လီချူဟွားသည် အတားအဆီးကဲ့သို့ နောက်ကွယ်တွင် ရပ်နေဆဲဖြစ်သော လင်းစန်းနိုင် ကို ကြည့်ပြီး "လောင်စနး၊ မင်းဘာအတွက် ရပ်နေသေးလဲ၊ မြန်မြန် လာခဲ့ပါ။ မင်းရဲ့ ညီအစ်ကိုတွေ ဒီကျားကြီးကို အိမ်ပြန်သယ်သွားရအောင်!"

လင်းလောင်စန်း ၏ မိသားစု ပေါ်လာသည်ကို မြင်သောအခါ ရွာသားများသည် အနည်းငယ် အံ့သြနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။