ကံဆိုးတဲ့ တောသူမလေးရဲ့ယောကျ်ားက သောက်ရမ်းချမ်းသာတယ်

အခန်း 66: အရှက်ကွဲခြင်း။

အခန်း 66: အရှက်ကွဲခြင်း။

လင်းယွဲ့လန်သည် ချက်ချင်းပင် သူမလက်ထဲတွင် ငွေချောင်း 500 ဝန်းကျင်ဖြင့် ဈေးဝယ်ထွက်ခဲ့သည်။

လင်းယွဲ့လန်ပထမဆုံးဝယ်ချင်တာက အစားအသောက်ပါ။

ကမ္ဘာပျက်တဲ့ကာလမှာ မင်းမိသားစုက မင်းကို ပေါင်မုန့်တစ်ဖဲ့အတွက် ဓားနဲ့ထိုးလိမ့်မယ်။ ဆန်သည် တစ်ချိန်က ရွှေကဲ့သို့ပင် အဖိုးတန်လာသည်။

အချို့သော အခြေစိုက်စခန်းများမှ အဆင့်မြင့်ခေါင်းဆောင်များမှလွဲ၍ သာမာန်လူများသည် မွှေးကြိုင်သော ထမင်းကို စားသုံးရန်နေနေသာသာ ထမင်းနံ့ပင် မရနိုင်ကြပေ။

လင်းယွဲ့လန်သည် တောင်ပိုင်းသားဖြစ်သည်။ ထမင်းစားရင်း ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။

သို့သော် ထိုငါးနှစ်တာကာလတွင် သူမထမင်းစားနိုင်သည့်အကြိမ်အရေအတွက်မှာ အနည်းငယ်မျှသာရှိတော့သည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမသည် မစ်ရှင်တိုင်းနီးပါးမှရရှိသော ကောက်နှံများကို ပေးအပ်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ချီးမြှင့်သော စပါးကို လူယုတ်မာနှစ်ယောက်အား ပေးခဲ့မိလေသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကတော့အနည်းငယ်မှိုတက်နေသော ပေါင်မုန့်ကိုသာဆက်စားခဲ့သည်။ အပိုတွေရှိတဲ့အခါတွေမှသာ၊ သူမဟာ တိတ်တဆိတ်ချက်ပြုတ်ပြီး စားရပါလိမ့်မယ်။

ကမ္ဘာပျက်ကပ်  တွင် လူများစွာ၏ အနံ့ခံအာရုံသည် ခွေးထက် ပို၍ သိမ်မွေ့လာသည်။ ထို့ကြောင့် ထမင်းတစ်နပ်စားပြီးတိုင်း ပါးစပ်ကို အများကြီးဆေးရသည်။ မဟုတ်ရင် သူမကို ပစ်မှတ်ထားခံရနိုင်ပါတယ်။

ပြန်တွေးကြည့်ရင် လင်းယွဲ့လန်ဟာ အလွန်မိုက်မဲခဲ့သလို ခံစားရတယ်။ ထိုလူယုတ်မာနှစ်ယောက်အတွက် သူမသည် အရာအားလုံးကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူမကို သစ္စာဖောက်ရန် ထိုနှစ်ယောက်ကလက်တွဲခဲ့သည်။

သို့သော် သူမကိုယ်သူမ မနှိပ်စက်တော့ပါ။ ကောင်းကောင်းစား၊ ကောင်းကောင်းဝတ်စားပြီး သူ့ကိုယ်သူ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံမယ်။