ကံဆိုးတဲ့ တောသူမလေးရဲ့ယောကျ်ားက သောက်ရမ်းချမ်းသာတယ်

92

အခန်း ၉၂- ဒုတိယမြောက်တွေ့ဆုံခြင်း။

ထို့နောက် သူ့လေသံသည် မာနကြီးပြီး အေးစက်စက်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။

"ဟမ့်၊ ကျန်းဇီနန် ငါပြောနေတာက မင်းနဲ့ မင်းညီအစ်ကိုတွေက ပေကျင်းကို အသက်ရှင်လျက် ပြန်မလာတော့ဘူး။

"မင်း က နှောင့်ယှက်လွန်းပြီး ငါ့သခင်ရဲ့ လမ်းကြောင်းကို ပိတ်ဆို့နေတာလို့ မင်းကိုယ်မင်းပဲ အပြစ်တင်လို့ရတယ်။ အခု မင်းဘဝနဲ့ ပေးဆပ်ခဲ့ရုံသာမက မင်းရဲ့ ညီအစ်ကို လက်အောက်ငယ်သားအားလုံးရဲ့ အသက်ကိုပါ ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်!"

သူ့လေသံက လှောင်ပြောင်ပြီး ပြင်းထန်သော ကမောက်ကမ ဖြစ်သွားသည်။

"ကျန်းဇီနန်၊ မင်းခန္ဓာကိုယ်ထဲက နှလုံးတိုက်စားတဲ့အဆိပ်က လှုပ်ရှားနေပြီလို့ ငါယုံကြည်တယ်၊ မဟုတ်ရင် မင်းရဲ့ညီအစ်ကိုတွေကို မင်းကို စွန့်လွှတ်ဖို့ အမိန့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး။ဟာဟား၊ ပြတ်ပြတ်သားသား၊ ကိုယ်ကျိုးမဖက်ဘဲ၊ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ စစ်သူကြီးမှာ မိန်းမတစ်ယောက်ရှိမယ်လို့ ဘယ်သူထင်မှာလဲ။"

ဘုရားသခင် စစ်သူကြီးသည် အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ စေတနာကိုလက်ခံမည်လား။ ကျန့်ကော် တရားရုံးက ပေးပို့လာတဲ့ လူတွေကို တကယ်ယုံကြည်ပြီး သူတို့ အဆိပ်ခတ်ထားတဲ့ ဟင်းရည်ကို သောက်ခဲ့ပါတယ်။

"ကျန်းဇီနန် မင်းမင်းကိုသေစေချင်တဲ့ ငါ့သခင်တင်လို့ ထင်နေတာလား မဟုတ်ဘူး၊ မင်းဟာ လူယုတ်မာဖြစ်ဖို့ မွေးဖွားလာတဲ့အတွက် မင်းအဖေနဲ့ မိထွေးက မင်းကို သေစေချင်တယ်။ မင်းရဲ့ မောင်နှမတွေက မင်းကို နိုင်ငံတော်ရဲ့ ခုခံကာကွယ်သူ ဗိုလ်ချုပ်မို့လို့ မင်းကို မနာလိုဖြစ်နေကြတယ်။ ကျန်းဇီနန်မင်းဘဝက မအောင်မြင်ဘူးလို့ မင်းမထင်ဘူးလား"

ခေါင်းဆောင်ပြောပြီးသည်နှင့် အနက်ရောင် ၀တ်ထားသော အခြားလူများက အော်ဟစ်ကြသည်။

ကျန်းဇီနန် ပြင်းထန်စွာ အဆိပ်သင့်ခဲ့ပြီး အဆိပ်သည် သူ့နှလုံးကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ မျက်နှာဖုံးအောက်မှ သူ့မျက်နှာသည် အနီမှ အဝါရောင်မှ ခရမ်းရောင်သို့ ပြောင်းသွားပြီး အဖြူရောင်ဖြစ်သည်။ ဓားကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ဖဝါးက ချွေးတွေ အဆက်မပြတ် တုန်နေတယ်။ နှလုံးသည်းပွတ် နာကျင်ကိုက်ခဲမှုကြောင့် စကားပြောရန် ခွန်အား ဆုံးရှုံးလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော်၊ ကျန်းဇီနန် သည် နောက်ဆုံးတွင် လုံယန် နိုင်ငံ၏ စစ်နတ်ဘုရားဖြစ်သည်။ သူ၏ ဇွဲလုံ့လသည် သာမန်လူများနှင့် မယှဉ်နိုင်ပါ။