Chasing The Moon

Chapter 59

RHIANE

I feel like being trapped in a never-ending storm, where everything seems bleak and impossible. It's like a dark cloud hanging over me, making it hard for me to see any light or possibility.

Lahat ng taong kinapitan ko hanggang dulo ay nagawa pa rin akong bitawan. Sanay na dapat ako sa ganitong sitwasyon pero sa tuwing mangyayari 'to pakiramdam ko parang gusto ko nalang rin mawala.

I've made up my mind
Don't need to think it over
If I'm wrong, I am right
Don't need to look no further
This ain't lust
I know this is love, but

Naka alis na ang lahat ng eroplano papunta sa US at wala na rin akong nagawa kun'di tanggapin na huli na ako. Wala na sila.

Tumayo ako mula sa kinaluluhuran ko kanina at wala sa sariling naglakad palabas ng airport. Yung katawan ko pagod na pagod na mula pa kanina na parang gusto na rin sumuko kahit anong oras.

If I tell the world
I'll never say enough
'Cause it was not said to you
And that's exactly what I need to do
If I end up with you

I hate myself.....kasalanan ko kung bakit tuluyang nawala ang lahat sa akin. She's trying to give me a chance para maging magulang sa mga anak namin pero binaliwala ko 'yon. Pinili kong maging selfish kesa bigyan siya ng chance mag-paliwanag. Sinayang ko yung mga panahon na dapat sa kanila ko nai-buhos.

I'm sorry Selene.....

Sa tuwing may pagkakataon na makasama kita ay palagi nalang nagkaka problema. Ilang taon na tayong nag hahabulan pero parang hindi natin maabutan ang isa't isa.

Should I give up?
Or should I just keep chasing pavements?
Even if it leads nowhere
Or would it be a waste?
Even If I knew my place, should I leave it there?
Should I give up?
Or should I just keep chasing pavements?
Even if it leads nowhere

Loving you feels like chasing the moon.

Palabas na ako ng biglang nahulog ang wallet ko kaya agad akong yumuko para damputin ito.

"Danda?"

Natigilan ako sa pag dampot ng wallet ko sa sahig at parang kusang nanginig ang mga kamay ko.

That voice....

"Momma?" Dahan-dahan kong nilingon ang dalawang maliit na boses na narinig ko mula sa aking likuran.

I build myself up
And fly around in circles
Waiting as my heart drops
And my back begins to tingle
Finally, could this be it, or?

Mabilis na kumabog ang dibdib ko ng salubungin ako nga dalawang mata kasama ang pinaka maliwanag na buwan sa ng buhay ko.

"S-Selene..."

Yung mata kong walang buhay kanina ay biglang nagliwanag nung biglang tumakbo papunta sa akin ang kambal para yakapin ako.

Napaawang ang bibig ko kasabay ng pag-patak ng walang katapusang luha mula sa aking mga mata.

"L-luna....Lucas" Umiiyak yung puso ko sa sobrang saya. Niyakap ko sila nang sobrang higpit, may takot na pakawalan sila.

"I'm sorry kung ngayon lang si mommy" I mumbled still hugging them.

Ilang sandali ko pa silang niyakap bago tuluyang humiwalay sa kanila.

"Momma Danda?" Lucas asked still confused.

"Yes Lucas...she's Momma" Si Luna naman na parang alam niya na ako talaga yung mommy nila.

"Yes, baby...ako yung Mommy n'yo" Sagot ko at napangiti habang hinahaplos ang muka nila.