❗️Hikaye düzenlemededir❗️
Onun adı Ela Sever ama siz kısaca Prenses de diyebilirsiniz.
Ya da son muhafazakâr bükücü.
Seçim size kalmış.
Y/N: Prensesler De Ağlar isminde yazılan ilk ve tek hikayedir. İsminin ve/ya içeriğinin (ç)alıntılanması durumund...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hoşgeldin sevgilim."
Kucağındaki kocaman gül buketini bana uzatan sevgilimin ışıltılı gözlerinden başka hiçbir şey beni böylesi derin gülümsetemez diye düşünürken, aşkbahçemin içimden taşan heyecanım yüzünden kıpır kıpır olan bedenimde hissettiğim delici bakışları anlık bir ateşin vücudumu sarmasını sağladı. "Çok hoş buldum."
Ay galiba bayılacağım!
Kucağıma sığdırmakta zorlandığım gül buketinin izin verdiği ölçüde bana sarılan sevgilim, "Ne güzel olmuş," diye fısıldadı sağ kulağıma. Burnuma dolan hoş kokusuyla birleşen erkeksi sesi kalbime içerde depar attırırken, bu sefer sol yanağımı öpmek için çevirdi başını ve yarım bıraktığı cümlesini tamamladı. "Benim prensesim."
Prensesin seni pattadanak mideye indirsin de gör.
Topuklu ayakkabılarıma rağmen ulaşamadığım uzun boyu yüzünden ona alttan alttan baktığım yeşillerimde bir insana duyulabilecek tüm yüce hislerin âlâsı vardı.
Sarılma sırası yanımdaki anneme geçen sevgilimin ellerini mecburen bırakıp, misafirleri layıkıyla ağırlayabilmem için neredeyse beş kiloluk gül buketini dikkatle Asu'ya teslim ettim.
Akif Yağız benden ayrıldıktan hemen sonra annemin elini öperek onunla tokalaşıp, neresinden çıkardığını fark etmediğim bir adet gülü de anneme takdim ederek onu kocaman gülümsettiğinde, içeriye girmekte olan Yunus Kozcu'yu dudaklarımdaki seviyeli bir tebessümle karşıladım. "Hoşgeldiniz efendim."
Elini öpmeli miyim, öpmemeli miyim diye saliselik bir zaman diliminde bocaladığımı benden başka kimse fark etmemiş olsa da, Yunus Kozcu'nun bana elini öptürmek gibi bir niyetinin olmadığını anlamamla farkında olmadan tuttuğum nefesimi saldım.
"Hoş bulduk kızım." Mesafeli ve benim babacan diye tasvir etmeye pek meraklı olduğum fakat aslında öyle olup olmadığına da emin olmadığım sesiyle beni selamlayan Yunus Kozcu, annemle de aynı resmiyetle selamlaştıktan sonra oğlunun peşinden salona geçti.
Daha sonra ellerinde farklı farklı tepsiler ve süslenmiş çikolata paketleriyle içeri giren Yeşim Kozcu ve Yağmur'a hiç ikileme düşmeden yalnızca baş selamı verdiğimde, bu hareketimle ikisinin de yüzü belli belirsiz düşse de bunu çok iyi şekilde kamufle ederek ilerlediler.
Balık hafızalı falanlardı sanırım, yaşanan onca şeyi tek kalemde silip atacağımı sanmaları bana bunu düşündürmüştü çünkü.
"Ela!" diye dudaklarından sessiz bir haykırış kopan Ece, "Nasıl güzelsin!" diye aynı heyecanıyla devam ettiğinde, kapıdan geçmekte olan kocası bakışlarını gözlerime üstünkörü değdirip, "Hayırlı olsun şimdiden, yenge." diyerek rüzgâr gibi esip geçmişti yanımızdan.
