Ölmek istediğimde bana izin vermediler.
Şimdi ise ölmemi istiyorlar.
Ama benim varis olduğumu unutuyorlar.
.
.
Kanlı bir ailenin varisi olduğunuzu düşünün.
Öldünüz ama aslında yaşıyorsunuz.
Ölmenizi istiyorlar, öldüreceksiniz.
.
Aslında ajan olan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mia Wilson (Duru Soykan)🌼
Yeni başlangıçlar, yeni hayatlar birer ödüldü bizim için.
Peki başlangıçları var eden bitiş ve yıkılışlar?
Yıkılmıştım, hiç yıkılmadığım kadar.
Ölmüştüm, yaşayan bedenime rağmen.
Benim ruhum yok olmuştu ve bunun geri dönüşü yoktu.
Tam tamına 9 ay geçmişti ölümümden. 27 Ağustos 2022 tarihinden.
Bugün 27 Mayıs 2023’dü.
Kabul edemiyordum masamdaki takvime bakarken. Anılarla doluyordu zihnim, unutmak istediklerimle ya da unutmaya çalıştıklarımla. Sonra onlar karşılıyordu beni gülümseyerek sevgi ile. Aylardır görmediğim insanların gülüşlerini asla unutmamıştım, unutamazdım. Acaba nasıllardı?
Onları özlemiştim. Onu özlemiştim.
Odama giren Çağlar ile irkilerek kendime geldim.
“Naber ?” diyerek masanın sağ çaprazındaki deri koltuğa oturdu.
“İyi” diyerek kısa kestim. Ela gözlü sarışını. O bizim sağ adamımızdı. Cellat da denilebilirdi aslında. Kas yığını olan adam buradaki en yakınımdı. O ekipteki ben hariç tek Türk’tü.
“Seni çağırma işini yine bana kitlediler.” dedi sitemle.
“Görev?” başıyla onayladı beni. Dosyalarımı düzenleyip silahımı belimin arkasına sıkıştırdım ve onunla birlikte odadan çıktım. Koridorda bizi görenler selam verip adeta kaçıyorlardı. Omzumda hissettiğim elle rahatsız olmadım, alışmıştım. Çağlar benim abim gibiydi aramızda sadece bir yaş olmasına rağmen. O bana hep şefkatle yaklaşmıştı.
“İnsanları korkutmayı bırak Mia.”
“Asla” dedim ruhsuz sesimle. Alışmışlardı ses tonuma. Artık gözlerimde bir duygu yoktu, sesimdeki gibi. 9 ayda robottan farksız biri olmuştum. Değişmeyecektim, değişemezdim.
Albert’in odasına kapıyı çalma gereği duymadan girdiğimde ekibin geri kalanının da burada olduğunu görmüştüm.
“Görev ne Albert?” diyerek sağ çaprazındaki yerime oturdum. Albert’in terfi etmesiyle birlikte bu toplantı odasını andıran bu odaya geçmişti, bende onunkine.
