Ölmek istediğimde bana izin vermediler.
Şimdi ise ölmemi istiyorlar.
Ama benim varis olduğumu unutuyorlar.
.
.
Kanlı bir ailenin varisi olduğunuzu düşünün.
Öldünüz ama aslında yaşıyorsunuz.
Ölmenizi istiyorlar, öldüreceksiniz.
.
Aslında ajan olan...
Neden buradaydım? Ellerim bağlı değildi? Serbestim?
Babam neredeydi? Şu anda soğuk suyla uyanmam gerekmiyor muydu? Saat kaçtı? Albert ve ekip akşamüzeri yerimi tespit edip gelecekti. Kendi canıma kıydığım yataktan kalktım. Ezbere bildiğim, hasret kaldığım evin içindeki odamdan çıktım.
Dokunulmayan ayakkabılarımla kendimden emin şekilde ilerledim. Salona geldiğimde babamı gördüm.
Beni görünce ayağa kalktı ve hızla elinde hazır tutuğu silahı anlıma yasladı, tereddüt etti ama gözlerindeki hırs her şeyi gizledi. Şaşırmadım. Geri çekilmedim, tepki vermedim. Şu anda karşısında ne Duru ne de Mia vardı. Onun karşısında kızı Mila Soykan vardı. O Cüneyt Soykan’ın kızıydı.
Gözleri gözlerime kenetlendiğinde karşı çıkmadım. Ondan aldığım kahvelerimi onun duygusuz sandığı kahvelerine diktim. Ben onun kızıydım.
Herkesten saklayabilirdi ama benden saklayamazdı, gözleri gerçekleri. Bir ‘baba’ dememe bakardı elindeki silahın düşmesi, biliyordum, görüyordum.
“Neden!? Neden beni bıraktın!? Neden babanı bıraktın!?” ağlamaklı sesi kendini gizlemiyordu. Elleri titriyordu.
Babamın elleri titriyordu. Babamın bana silah doğrulttuğu elleri titriyordu.
“Baba...” fısıltıdan oluşan sesim onun kulaklarını esir almıştı.
YAZARDAN
Silahın yere çarpmasıyla oluşan metalik ses kimsenin umurunda değildi. Kızının dudaklarından çıkan hasret olduğu kelime adamın aylardır yapmak istediği şeyi yapmış ve bir çırpıda intikam isteğini yok etmişti.
Hızla kollarının arasına aldı kızını, Mila’sını. Küçük ikizini, en değerli varlığını. Adam kolları arasındayken her şeyden herkesten huzurluydu. 10 yıllık hasreti saniyeler içinde son bulmuştu.
Babasının kolları arasına giren kadın her şey, unutmuştu. Tek yapmak istediği şey kolları arasından ayrılmamaktı. Kollarını babasının boynuna doladı.
Kader bu andan itibaren küçük kızın elindeydi.
Kızının yüzünü elleri arasına eldi ve az önce soğuk metal değdirdiği anlını öptü birkaç kez. “Özür dilerim.” diye mırıldandı öpücükleri arasında. “Babacım, beni affet güzel kızım.”
İki sevgiye hasret insan özlem dışındaki tüm duygular için kapattı kalplerinin kapılarını.
***
Kadın babasının isteği üzerine olay gününü hissettikleri ile anlatmıştı. Babasının göğsünde uzanırken. Adam pişmanlıktan ölüyordu. Nasıl bu kadar gözü dönmüştü? Karşısında kızı olduğunu nasıl unutmuştu?
Öğrendiği şey canını acıtmıştı kadının çünkü tanımadığı bir düşmanı vardı. Babası o zehri ona vermemişti. Peki o zaman kimdi? İntikam isteği tekrar harlandığında içindeki ateş harlanmaya başlamıştı.
Bu ateş yıkımın habercisiydi.
MİLA SOYKAN
Babamla hasret gidermiştim. Evet ona kırgındım ama özlemde duyuyordum. O benim ilk aşkımdı. Aklımdaki tek soru işareti. Benim odama zehir koyan kişinin kim olduğuydu. Siren sesleriyle Albert’in geldiğini fark ettim. Babam bunu da biliyordu. Ayağa kalkıp gelmelerini bekledik. İçeri giren acemiler babamın bileklerine kelepçe taktığında babam karşı koymadan araca doğru ilerledi.
“Bekleyin!” Albert’in vücudumu taramasını umursamadan babamın yanına koşup sarıldım. Kulağına değen dudaklarım kırgın babasına söz verdi.
“Biraz sabret seni oradan kurtaracağım.”
ŞİMDİKİ ZAMAN
Anlatmıştım, sonunda. Ata ve Demir anlattıklarımı sindirmeye çalışırken ekibe döndüm. Bildikleri hikayeden etkilenmemişlerdi. “Geldiğim zaman asıl planı konuşmaya başlayacağız. Liana yapılacakları biliyorsun.” tepki vermelerini beklemeden Fransa’ya babamın hapishaneden kaçması hakkında ifade vermeye gidiyordum.
Yıkım yakındı, çok yakındı.
Bu bir geçiş bölümüydü. Bu yüzden kısa.
O gün işkence sahneleri okuyacağını sananlar beğenmeyebilir ama hiçbir zaman bu sahne için öyle bir şey düşünmedim.
Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir.
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın seviliyorsunuz ♡
Instagram: elasu-gr
Not: _mila_wattpad_ hesabını kapattım. elasu-gr hesabını artık kullanıyorum.
