Ölmek istediğimde bana izin vermediler.
Şimdi ise ölmemi istiyorlar.
Ama benim varis olduğumu unutuyorlar.
.
.
Kanlı bir ailenin varisi olduğunuzu düşünün.
Öldünüz ama aslında yaşıyorsunuz.
Ölmenizi istiyorlar, öldüreceksiniz.
.
Aslında ajan olan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her kararın sonuçları olurdu. Her savaşın bir yıkımı, bir kaybı olurdu. Bazen kaybeder bazen kazanırdık. Kazanmak için kaybetsek de... Sonuçlar idarelere bağlıydı. Galiba her zaman kazanmak için kaybedecektik.
Bir baş kaldırış için kendimizi, geçmişimizi, ruhumuzu ve belki de geleceğimizi kaybetmiştik.
Kaybetmeye mahkum edilmiştik.
Kazananların arasında kaybedenler olmuştuk. Pişman değildim, değildik. Geç saatlere kadar insanların tepkilerini izlemek ve bizim gibi olacakların sayısını azaltmak bizim için değerliydi.
Ben kaybettiğimi fark ettiğim gecede kazanmıştım. Kaç dakikadır onu izliyordum bilmiyordum ama doyamıyordum. Giden bendim ama ona bakmazsam gidecek olan oymuş gibi hissediyordum. Dağılmış saçları, huzurlu yüz ifadesi ve gizlenmiş sarıları.
Onun gözlerinin neden bana güneşi çağrıştırdığını bilmiyordum ama sanki ona öyle demezsem her şey eksilir gibiydi. Yorgun olmam umurumda değildi onu izliyordum ve bunu uyumaya devam ettiği sürece devam edecektim. Bellerime sarılmış kollarıyla zaten yanından ayrılmama izin vermiyordu.
Flashback
Küçük kız evlerinin yakınındaki parkta oturup oyun oynayan abisini izliyordu. Babası, abisi onu dinlediği için dışarı çıkmalarına izin vermişti. Hem bugün evlerine önemli insanlar gelecekti ve çocukların orada olmaması gerekirdi.
Mila buna katılmıyordu. Evet, abisi korkağın tekiydi ama onun için aynısı denilemezdi. 7 yaşına gün sayan küçük kız parkta olmayı da saçma buluyordu zaten. Çocukların gereksiz yere koştuğu bir yerden farksızdı. Burada işi olmayan, basit çocuklar içindi.
Ama o öyle değildi. Zaten abisi onun yerine babası tarafından eğitilmesi onun sinirlerini yeterince bozuyordu. Babası kötü biriydi, bunun farkındaydı. Ancak babası hiçbir zaman kızını kötülüğüne bulaştırmamış ona hep iyi yanını göstermişti. Annesinin bile gerçekten tanışmadığı bir tarafı vardı babasının.
Bir gün babası ona silah çekse itaat eder ama ona asla zarar vermezdi, veremezdi.
Küçük kızın hastalıklı bir zihni vardı. Zeki ve psikopatcaydı. Elbette bu herkes tarafından fark edilmiş olsa da babası ona sadece kendisini savunmayı öğretiyor ve zihnini bastırmasına yardım ediyordu.
O yara görünce ağlayan bir çocuk değildi. O yara görünce derinliğini, öldürücü olup olmadığını merak eden gözlemleyen bir kızdı.
Korkunç bir silahtı.
Ve annesi bunun farkındaydı. Ancak kızı babasına karşı ne kadar düşman etmeye çalışsa, daha da bağlanıyordu babasına, küçük. Bu yüzden hedef abisi olmuştu.
Ancak abisi kukladan ibaretti. O ne zekiydi ne de güçlü. Zayıf ve aptaldı. Başka umudu olmasa kadın kesinlikle onu seçmezdi. Kızını bir tehlike olarak görmeye başlamıştı bile bu yüzden varis kesinlikle aptal oğlu olmalıydı.
