Sevda Kurşunu

19

Selamm! Nasılsınız?

Yıldıza basmayı unutmayın lütfen! Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.
BÖLÜMDE KOPUKLUK OLABİLİR WATTY HATA VERİYOR YÜKLERKEN EĞER KOPUKLUK VARSA SÖYLEYİN YENİDEN ATAYIM. BAŞKA SEÇENEK KALMADI ÇÜNKÜ...

O halde milli sözlerimizi söyleyip başlayalım!

SAHTE DUYARCILAR VE KÜPEKLER GİREMEZ!

SİZİ SEVİYORUM!

KEYİFLİ OKUMALAR!

-

-

21 Ocak 2021

Gerçekten aile bu kadar önemli bir şey mı? En ufak zorlukta sana arkalarını dönmeleri senin önemsiz olduğundan mı yoksa ailenin bir önemi olmadığında mı?

Seni el bebek, gül bebek, pamuklar içinde büyüten bir baba hata olduğunu düşündüğü hareketinde neden senden vazgeçer ki? Ya da geçmez mi?

Benim bebeğim şu an karnımda büyümeye devam ediyor olsaydı eğer ben ondan vazgeçebilir miydim?

Asla!

Ama o benden vazgeçmişti. Bebeğim bile beni bırakıp gitmişti.

Toprağı bile olmayan bebeğimin mezarı kalbimdeydi. Gidip, dua okuyacağım bir taş bile yoktu ama minicik ruhu sanki kalbimde benimle birlikteymiş gibi hissediyordum. Daha 1 aylık bile olmayan bezelye bana giderken veda etmişti. Kalbimdeki boşluğun ruhumdaki sızının nedeni mezarının içimde olmasıydı. Acaba doğsaydı nasıl biri olurdu?

Bana mı benzerdi yoksa babasına mı?

Erkek olsaydı kesin huyu Baran'a çekerdi.

Kız olsaydı şımarık büyürdü benim gibi.

Baran omuzundan indirmez tüm sevgisini verirdi bebeğimize emindim bundan. Ama içimde bir yerler ona öfkeliydi. Yanındayken hissettiğim bir şeyler eksikti ve bu beni kimsesiz hissettiriyor ondan uzak kalmama neden oluyordu. Hastaneden çıktığımdan beri o kadar çaresiz hissediyordum ki...

Benim gibi o da bebeğini kaybetmişti biliyorum ama olanlardan içten içe onu sorumlu tutuyordum.

O kadınla ve psikopatla beni o tanıştırmıştı. Belki hiç farkıma bile varmayacaktı ama Baran en başından beri Gamze'yi benim yanımda tutmuştu.

Gamze'yle bara gittiğimiz gece belki Baran İstanbul'dan gelmese çoktan ölmüş olacaktım ama bununda sorumlusu o gibi geliyordu.

Öfke nöbetlerimden devamlı olarak nasibini alıyordu ve geve gördüğüm kabusların çoğu bu nöbetleri tetikliyordu.

Her kabusumda Baran beni Mert'e veriyor arkasına bakmadan gidiyordu ve kendimi yine o depoda buluyordum.

Gerçekten öyle olmamış mıydı? Baran elleriyle beni onlara götürmemiş miydi?

İçimde ona baktığımda bir şeyler eksikti.

Onun yanında bulduğum huzuru güveni sanki bir gecede bebeğimle birlikte kaybetmiştim.

Savcıya saldırdıktan sonra olanları hatırlamıyorum ancak Erdem'in anlattığına göre Orhan amca devreye girip şikâyet etmemesi konusunda ikna etmiş, onun sayesinde bu kadar hengamenin içinde bir de davayla uğraşmak zorunda kalmayacaktım. Mert'in böyle bir şey yapmasını elbette ki beklemiyordum ama hastaneden çıktığımdan beri yani bir haftadır olanları düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum. Benim farkına varmamış olmam doğaldır belki ya da aptalımdır. Fakat, Baran bu kadar dikkatliyken çevreme soktuğu insanlar konusunda özensiz davranmasını anlayamıyordum. Devamlı yanıma gelmeye çalışıyordu ancak onu her gördüğümde o bodrum katına tekrar dönüyor, Gamze'nin ve Mert'in yüzü gözümün önünden gitmiyordu.