Sevda Kurşunu

10

Hey! Selam ben geldim ...

Bir sayfa açtık öğrencilere özel psikolojik destek için psikoloğum Tuna yardımcı oluyor. Bilgi almak için yazabilirsiniz bana. Benden gittiğinizi söyleyin. Reklam ücreti almadım bilginize. Giderseniz bir akşam yemeği ismarlar öyle ödeşirik onlan 😂 hikaye sonuna link bırakacağım öpüyoreee...

"E bölümler geçiyor."

"Hikayeyi unuttuk!"

"Sende yılda bi bölüm atıyon!"

"Böyle kırk yılın başında bölüm atacaksan yazma!"

diyen ekibe "E napıyım robot muyum knk ben?" diyorum.

AYRICA BÖLÜM İSTERKEN HAKARET VE SAYGISIZLIK YAPANA ÇİRKİNLEŞİRİM. BİLGİNİZE!

Bu arada yıldıza basmayı unutmayın lütfen! Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Bizi her zaman, koşulda herkese teşekkür ederim. (ÖPÜCÜK! / MİRAY HARİÇ ASDFGHJKL ÖRSELENMİŞ HİSSETME SEN İSTEDİN ...)

Adını unuttuğum okuyucuya armağanım bu bölüm yorum atarsa sevinirim :)))

SAHTE DUYARCILAR VE KÜPEKLER GİREMEZ!

SİZİ SEVİYORUM!

KEYİFLİ OKUMALAR! (Süpriz var!)
.

.

.

Gece yerini gündüze bırakırken biz hala Erdem'le uyanıktık. Baran'ın uzak durmasını istemiştim benden doğru karar vermek için. O yanımdayken sağlıklı bil düşünemezken nasıl doğru bir karar vereceğimi bilemediğim için istemiştim bunu. Peki ya neden eksikmişim gibi geliyordu? Ben ne zaman uzaklaşsam, Baran o kadar fazla gelmişti bana. Yine aynısı olmasını diliyordum içten içe...

Annemler bu gece köye gitmişlerdi. Evde sadece Erdem ve ben vardık. Ne zaman gelecekler belirsizdi. Çünkü babam sanırım emekli olacaktı ve müdür bunun için babama izin vermişti.

Bizde odalara çekilmemiş, abla kardeş salonda oturup dertleşmiştik. Önce onun o kızı nasıl sevdiğini ona nasıl yaklaşmaya çalıştığını anlatmıştı bana. Bir ara o kadar çok gülmüştüm ki anlatmayı kesmek istemişti. Kızla konuşmak için merdivenleri inmeye çalışırken kızın önüne düşmüş. Çok utanmış. Ama o anları hayal edince gülmemi durduramadım. Suçsuzum.

Sonra ben anlattım. O bir psikolog edasında beni dinleyip asla sesini çıkartmıyordu. Arada ettiği küfürleri yok sayarsak profesyonel safha diyebilirdim onun için. Anıl'la yaşadıklarımı sadece ona anlatıyordum. Kardeşimden daha iyi bir destekçi ve sırdaş aşikârdı. Beni anlamasa bile anlamaya çalışıyordu. Benim için bu bile yeterliydi. Zaten anlamasın, ömür boyu mutlu olsun inşallah. Ama bazen şerefsizlik yapıp şantaj yapıyordu bunu inkar edemem. Ancak benim yaralarımı deşmeyecek kadar da çok seviyordu beni.

"Başlarda böyle değildi. Yani bana hep kibar ve iyi davranıyordu. Hatta konservatuara gideceğimi en büyük destekçim oldu." Diye devam ettim anlatmaya. Erdem eliyle çenesini çok dikkatlice beni dinliyordu. "Sonra ufak ufak değişmeye başladı. Arkadaşım kalmadı çevremde Damla'dan başka. Kimseyle konuşmadım. Çünkü o öyle istiyordu. Yani benim fark etmediğimi, iyi niyetli olduğumu söylemişti birçoğunda." Deyip derin bir nefes aldım. Bunları anlatmamın nedeni içimdeki yükü hafifletmek ve Baran'ın böyle biri olup olmayacağını sesli bir şekilde anlattıklarımda aramaktı.

"Sonra ne oldu? Yani nasıl başladı manipüle edilmesi?" diye sordu Erdem. Dudaklarımı büzdüm ve omuz silktim. Hatta ne zaman başladığını hatırlamıyordum. "Bilmiyorum. Ama sonraları kendimden şüphe etmeye başladım. İşlerim iyi olup olmadığını söylemesine göre şekilleniyordu. Onun ağzından çıkacak birkaç söze bağlıydı benim için her şey. Çünkü kendimi yetersiz hissediyordum. Aslında bunu bile ben fark etmedim biliyor musun?" derken gözümden bir damla yaş o günlerdeki Erva'ya ağlıyordu. "Ondan habersiz Yusuf diye biriyle tanışmıştım. Yüksek lisans yapıyordu. Ana kampüste tanıştık. Sonra bir şeyler fark ettiğinde konuşmak istedi." Aldığım derin nefes ciğerlerime ulaşmıyordu resmen. Bu kadar salak olmam...