Keyifle okumanızı dilerim 💐 çiçek gibi okuyucular....
Yorum ve Votelerde buluşmalım...
Canı yananın ahı tuttu mu,devirir insanı...
Dua,yakaladı mı kaldırır,yürütür, koşturur insanı...
Sen bilemezsin,kimin hangi duası tutuyor.Kimin hangi duası koruyor seni...
Sen bilemezsin,kimin hangi bedduası
Vuruyor seni...
Sen,sen ol,Dua al,ah alma.!
"Mükemmel kişiyi aramaktan vazgeç.!
Tek ihtiyacın olan sana sahip olduğu için şanslı olduğunu düşünen biridir."
Ayağına batan dikenler,gelecek olan Gül'ün habercisidir...
O dikenli yollar zorlukla aşıldığında gelen güzelliğin tadına doyum olmazdı.
Rana'yı da düşünen kendi adına şanslı olan kişiydi Emir.Karısının teline zarar gelse ortalığı yakar,yıkar yangın yerine çevirirdi.Hele bu saatten sonra Rana'yı ondan yalnız ölüm ayırırdı.
Otoparkta duyduğu iki el silah sesi genç adamı korkutmuştu.Lakin korkusu kendi için değil karısı içindi.
"Ranaaa..!"diye bağırdığı anda,arabanın üstünden atladığı gibi karısına koruma kalkanı olmuştu.Ranayı yere eğerek üzerine kapandı.Aynı hız ile de kendi belinde bulunan ruhsatlı silahını çıkararak karşılık verecekti ki.:
Rana'ya:"Kulaklarını kapat"diye uyarı vermeyi ihmal etmedi.Zira kadının tam üzerinde silah sesi kulaklarında yankılanacaktı.
Karşılık olarak verdiği ateşin hemen ardından karısını asansöre bindirmek için güvenilir şekilde otoparktan çıkardı.Asansör 12.kata ulaşana kadar da kapısında bekledi.Geriye döndüğünde kaçan iki adamı fark etmiş,hızla arabasına binerek takip etmeye koyulmuştu.Ne yazık ki yetişemediği adamların da kim olduğunu öğrenemedi.Sinirinden ellerini direksiyona vura,vura telefonundan İstihbarat merkezini aramış,Başkan ile acil görüşmek istediğini söylemişti.Bu adamlar kim ise bulunmalıydı.Emir'in peşinde mi,yoksa Rana'nın peşinde mi? Acil olarak bilmesi gerekirdi.Merkeze doğru gitmeye devam ederken telefonu karısı tarafından aranmıştı.Telefonu açtığı gibi:
"Rana..İyimisin güzelim.? Yok birşeyin değil mi?" Diye telaş ve panik ile konuştu.Rana ise:
"Emir ben iyiyim,evdeyim ama hepimiz seni merak ediyoruz. Sen...sen neredesin?" Sakin ses tonu adamı rahatlamış,üstelik onu merak etmiş olması da mutlu etmişti.
"İyiyim canımm,kim olduklarını öğrenmeye çalışıyorum.Biraz geç dönerim merak etmeyin olur mu?" Dedi.İstihbarat merkezine gittiğini söyleyemez di.Hoş zaten Emir de devlete çalışan bir görevli,belli başlı bir ekibin üyesi olduğunu Rana 'dan saklayacak değildi ama zamanı geldiğinde öğrenmesini istemişti.
Telefonu kapatmadan da:
"Ranaaa.. dikkatli ol güzelim,herhangi bir numaradan aranırsan açma, numarayı bana ilet."demişti.
"Tamam..tamam iletirim.Lütfen sende kendine dikkat et.Bekliyor olacağım seni."dedi genç kadın.Etrafında telaş ile ona bakan Tarık bey ve Halide hanım olmamış olsaydı.Telefonun ucundaki kocasına yine onu sevdiğini söyeleyecekti.Ama söyleyemeden kapattı büyüklerin olduğu bu ortamda üstelik böyle korku dolu bir atmosfer de bunu söylemek ona yakışmazdı.
Böyle öğretilmiş,böyle büyütülmüştü Rana.Nerde nasıl davranması gerektiğini,kimler ile nasıl konuşacağını herşeyi tane,tane Kızına baskı yapmaktan korkan Esma hanım öğretmişti.
Genç adam merkeze geldiğinde tüm bedeni kasılmış,gözlerinden ateş çıkar şekilde girmişti içeriye.Merkezde bulunan kimse ile konuşmadan doğru Hakan Başkanın odasına yol aldı.Kapıya bir kere vurmuş,"gel"komutunu bile beklemeden içeriye dalar gibi girmişti.
Hakan Başkan karşısında gördüğü bu hırçın ve asi olan adamını görünce hiç duruşunu bozmadan sakin ses tonu ile:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RANA
General Fictionİslami değerler üzerine yetiştirilmiş avukat bir kadın ve Rahat bir yaşama sahip adam. Aileler uzun yıllardır birbiri ile dostlar.Ailelerin isteği üzerine yapılan bir evlilikten.Ya güneş doğacak.Ya da zifiri karanlık olacaktır... Tüm hakları saklıdı...
