Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 26: Η θεωρία του χάους.(2)

  Άνοιξε το δεύτερο συρτάρι του γραφείου του, έβγαλε το κουτί με τα χάπια και πήρε δύο προσπαθώντας να κάνει την ημικρανία του να περάσει. Χαμήλωσε το σώμα του και βολεύτηκε καλύτερα στην καρέκλα βάζοντας τα πόδια πάνω στο γραφείο. Άφησε τα γυαλιά του κάπου αόριστα και έκλεισε τα μάτια του. Λίγη ώρα μετά αισθάνθηκε όλο αυτό που τον βασάνιζε από το πρωί να υποχωρεί, αποφάσισε να ανοίξει την τηλεόραση απέναντί του, έμαθε πως οι γονείς της κοπέλας θα έδιναν συνέντευξη, έβαλε το κανάλι και τους είδε στην οθόνη της τηλεόρασης.
"Οι γονείς της πρωτοετούς φοιτήτριας Αιμιλίας Μανωλίδου είναι μαζί μας και θα συζητήσουμε μαζί τους την εξαφάνιση της κόρης τους. Κύρια Μανωλίδου σας είπε η κόρη σας γιατί άφηνε το κολέγιο;"
"Είμαστε δεμένη οικογένεια. Η Αιμιλία ήθελε να είναι σπίτι της, μαζί μας."
"Γιατί έφυγε στη μέση της χρονιάς;"
"Θα έκανε μια καινούργια αρχή" σειρά του πατέρα να πάρει τον λόγο "Πίσω στην Ζάκυνθο."
Η Μυρτώ μπήκε στο γραφείο του, ο Πάρης χαμήλωσε την ένταση δίνοντας όλη την προσοχή πάνω της, του άρεσε τόσο πολύ όταν του χαμογελούσε, γέμιζε η καρδιά του πεταλούδες.
«Πως είσαι;» τον ρώτησε.
«Καλά, ένας πονοκέφαλος ήταν.» απάντησε και φόρεσε τα γυαλιά του.
«Αν χρειαστείς κάτι να μου πεις, είμαι εδώ. Σε χρειάζομαι στο εργαστήριο.»
«Ξέρεις σκεφτόμουν ότι, όταν πέφτει ένα δέντρο και κανείς να μην το ακούσει κάνει θόρυβο...» της είπε και σηκώθηκε.
«Ναι, κάποιος πρέπει να είδε ή να άκουσε κάτι.»
«Τι έχουμε;» την ρώτησε περνώντας το χέρι του απαλά απ' την μέση της οδηγώντας την έξω από το γραφείο του.

  Ακολούθησε την Μυρτώ και στάθηκε δίπλα της και απέναντι απ' τον Γρηγόρη ακούμπησε τα χέρια του δεξιά και αριστερά στο τραπέζι κοιτάζοντας τα υπερβολικά πολλά ευρήματα που είχε πάει η Μυρτώ για δείγμα DNA.
«Και έτσι μπορείς να πάρεις DNA. Φέρε μου όλη της την ζωή.» αστειεύτηκε ο Γρηγόρης.
«Λέγεται ζήλος, Γρήγορη.» απάντησε η Μυρτώ.
«Ή κούραση.» ανταπάντησε ο Γρηγόρης χωρίς να κρύβει τον εκνευρισμό του.
«Λέγετε πρωτόκολλο.» ο Πάρης κοίταξε μια την Μυρτώ και μια τον Γρηγόρη «Ας τελειώνουμε τώρα.»
«Εντάξει κύριε Μυλωνά, πήρα το DNA της Αιμιλίας από την οδοντόβουρτσα της.» σήκωσε την οδοντόβουρτσα από το τραπέζι «Το σύγκρινα με το αίμα και το σπέρμα που βρήκε η Μυρτώ στο στρώμα.»
«Το αίμα δεν είναι δικό της.» πετάχτηκε η Μυρτώ και γύρισε να την κοιτάξει.
«Δεν είναι δικό της;» απόρησε.
«Κοίτα την τοξικολογική εξέταση.» η Μυρτώ του έδωσε ένα χαρτί. Ο Πάρης φόρεσε τα γυαλιά του και το διάβασε.
«GHB;» ρώτησε μήπως δεν είχε δει καλά.
«Το χάπι του βιασμού.»
«Και τι γίνεται με το σπέρμα;» άφησε κάτω το χαρτί.
«Αίμα, κολπικά υγρά ταιριάζουν. Δεν ξέρω όμως ποιας είναι το αίμα.» απάντησε ο Γρηγόρης δίνοντάς του και αυτός ένα χαρτί.
«Ίσως υπάρχουν δύο θύματα.» υπέθεσε η Μυρτώ «Μια βιασμένη και μια εξαφανισμένη.» συνέχισε την σκέψη της όσο κοιτούσε τον Πάρη.