Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 11: Χαρούμενα γενέθλια κύριε Μυλωνά.(3)

Κοιτούσε την Μυρτώ που έριχνε το πράσινο μείγμα στο καλούπι, όταν στέγνωσε άφησε την Μυρτώ να το εξετάσει.
<<Έχεις δίκιο. Είναι κάτι σαν μπογιά παλιάς σχολής.>> του έδωσε το δείγμα και ο Πάρης το κοίταξε με τον μεγεθυντικό φακό <<Αλγινικό άλας. Τα βιβλία γράφουν ότι το χρησιμοποιούσαν το '70 για να φτιάχνουν εκμάγεια και ειδικά εφέ.>> τελείωσε την πρότασή της.
<<Αυτά είναι τ αποτυπώματα του πατέρα του.>> είπε στην Μυρτώ και την κοίταξε <<Τα φύτευε για δικά του.>>
<<Αυτός ο τύπος είναι δαιμόνιος! Κάθε φόνος μας οδηγεί σε κάποιον νεκρό!>>
<<Μυρτώ, άλλο να λέω εγώ ότι ο Σταματίου είναι έξυπνος, δεν θέλω να το λένε και άλλοι άνθρωποι.>>
<<Το έπιασα.>> του είπε και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
<<Τα αποτελέσματα απ την τρίχα που βρήκες;>> την ρώτησε και έβγαλε τα γάντια του.
<<Είναι η αμέσως επόμενη ανάλυσή μου.>> του απάντησε.
<<Ειδοποίησέ με.>> πήγε στην πόρτα, κοντοστάθηκε και γύρισε στο μέρος της <<Δεν ήξερα ότι έχεις ανιψιά.>>
Η Μυρτώ του χαμογέλασε και έκανε μερικά βήματα πλησιάζοντας κοντά του.
<<Να σου πω ένα μυστικό;>> ψιθύρισε στ αυτί του και ο Πάρης ανατρίχιασε, του είχε κοπεί η ανάσα <<Δεν έχω αλλά έπρεπε να σκεφτώ κάτι έξυπνο.>> απομακρύνθηκε και σήκωσε τους ώμους της.
<<Με εντυπωσιάζεις.>> της ψιθύρισε και να ήθελε δεν μπορούσε να βγάλει φωνή. Η Μυρτώ τον έκανε να τα χάνει. Βγήκε γρήγορα απ το εργαστήριο και άδειασε τα πνευμόνια του.

Πέρασε στο απέναντι εργαστήριο που ήταν η Κατερίνα.
<<Έχασα κάτι;>> την ρώτησε και κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή.
<<Ένα παιδικό αποτύπωμα σε μια κάρτα απ αυτές που μου έφερε η Μυρτώ.>> του έδειξε το αποτύπωμα στην οθόνη.
<<Καθαρό. Σαφές. Ανώνυμο.>> της είπε.
<<Ο Γκούμας δεν βρήκε αποτύπωμα της μικρής Εμμανουέλας. Ούτε πιστοποιητικό γέννησης ή θανάτου. Θα χρησιμοποιήσω τ αποτυπώματα του παιδιού που ζούσε στο σπίτι των Σταματίου.>> του εξήγησε.
<<Θα είναι του δικαστή.>> γεμάτος σιγουριά της είπε.
<<Η ανάλυση αποδεικνύει ότι ο δικαστής Ευθυμίου είναι...>>
<<Ο Μάνος Σταματίου.>> συνέχισε την πρότασή της Κατερίνας.
Το κινητό του χτύπησε και το κοίταξε.
<<Είναι η Μυρτώ.>> παραξενεμένος είπε, κοίταξε απέναντι και η Μυρτώ του έκανε νόημα να πάει κοντά της <<Έλα.>> είπε στην φίλη του και τον ακολούθησε.

Έσπρωξε την πόρτα και πέρασε μέσα
<<Σ ακούμε Μυρτώ.>>
<<Η τρίχα που βρήκαμε στο δωμάτιο της Εμμανουέλας Σταματίου, Είναι γυναικεία.>> τους είπε.
<<Δεν με κάλεσες γι αυτό έτσι;>> την ρώτησε και έφτιαξε τα γυαλιά του.
<<Πήρα την πρωτοβουλία να συγκρίνω την τρίχα με εκείνη στην μπανιέρα στον τόπο εγκλήματος. Υπάρχει απόλυτη ταύτιση.>> του έδωσε το χαρτί που κρατούσε <<Το DNA είναι πανομοιότυπο.>>
<<Ο αδερφός της την φύτεψε εκεί;>> απόρησε η Κατερίνα.
<<Όχι ακριβώς. Εκείνος την φύτεψε εκεί, φύτεψε την δικιά του τρίχα.>> προσπαθούσε να της εξηγήσει.
<<Ο Σταματίου; Είναι γυναικεία τρίχα.>> είπε η Κατερίνα στην Μυρτώ.
<<Με ενδογενή τεστοστερόνη. Η Εμμανουέλα έπαιρνε ορμονικές ενέσεις.>>
<<Γιατί;>> την ρώτησε ο Πάρης συνεχίζοντας να διαβάζει το χαρτί μπροστά του.
<<Η θεωρία μου; Αλλαγή φύλου.>> απάντησε στον Πάρη <<Όταν πήγαμε στο σπίτι, είδα πολλές φωτογραφίες της Εμμανουέλας αλλά τίποτα του Μάνου. Το μόνο στοιχείο ύπαρξης του Μάνου είναι οι κρυμμένες κάρτες.>>
<<Δεν υπάρχει πιστοποιητικό γέννησης ή θανάτου της Εμμανουέλας.>> συμπλήρωσε ο Πάρης <<Ο Μάνος σκότωσε την Εμμανουέλα αλλά δεν την δολοφόνησε.>>