Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 17: Σταρ του σινεμά. (2)

Το κεφάλι του κόντευε να σπάσει και τα αυτιά του βούηζαν, η υπόθεση τον πίεζε και η ώρα ήταν τόσο αργά που σε λίγο θα ανέτειλε ο ήλιος. Πέταξε τα γυαλιά του σε μια άκρη στο γραφείο και βγήκε έξω να πιεί λίγο νερό. Έσπρωξε την πόρτα, η Κατερίνα καθόταν στο τραπέζι και διαβαζε τον φάκελο της υπόθεσης, άνοιξε το ψυγείο και πήρε ένα μπουκάλι νερό. Γύρισε προς το μέρος της και στήριξε το σώμα του στον πάγκο.
<<Πώς πάει;>> την ρώτησε και άνοιξε το μπουκάλι.
<<Η Μαργκώ θέλει τ αποτελέσματα των εξετάσεών μας.>> του απάντησε.
<<Χαλάρωσε...>> ήπιε λίγο νερό και σκούπισε τα χείλη του <<Αν αποτυγχάναμε στις εξετάσεις δεν θα βρισκόμασταν εδώ τώρα.>>
<<Το ξέχασες εντελώς έτσι;>> η Κατερίνα τον κοίταξε <<Έχω κάνει προσφυγή για το γραπτό μου.>> του θύμισε.
<<Ναι, σωστά.>>
<<Είπαν ότι έκανα λάθος σε μια ερώτηση και είπα ότι η ερώτηση την διφορούμενη. Θα δικαιωθώ, αλλά όχι πριν την ακρόαση. Θέλει να με φοβίσει.>> του είπε.
<<Το πέτυχε;>> την ρώτησε.
<<Ίσως θα πρέπει να κάνω ότι και εσύ. Αν δεν αναλύσω εγώ τα στοιχεία δεν χρειάζεται να καταθέσω.>> έγινε ειρωνική απέναντί του <<Βοηθάει να είσαι αφεντικό. Πολύ εξυπηρετικό. Ο Γεωργίου ήταν καλός δάσκαλος σ αυτό.>>
<<Ναι αυτό είναι... Ο Γεωργίου.>> συνέχισε στον ίδιο τόνο με αυτόν της φίλης του, πέταξε με δύναμη το μπουκάλι στον κάδο και βγήκε έξω από την αίθουσα.

Γυρνούσε στο γραφείο του, στον διάδρομο συνάντησε τον Νίκο.
<<Μόλις με κλήτευσαν.>> του είπε και του έδωσε το χαρτί <<Η δικηγόρος του σταρ θέλει το πουκάμισο που φορούσα στον τόπο.>>
<<Ωραία δώσ'το.>> του απάντησε μειώνοντας την ταχύτητα του βήματός του.
<<Το πέταξα.>> απάντησε ο νεαρός άντρας.
Ο Πάρης σταμάτησε και τον κοίταξε <<Γιατί;>> τον ρώτησε.
<<Ήταν γεμάτο με αίματα απ το θύμα του τροχαίου.>>
<<Πρέπει να το βρεις. Αλλιώς θα φανεί πως έχεις κάτι να κρύψεις.>> του είπε.
<<Το εγκληματολογικό δικάζεται;>>
<<Το εγκληματολογικό πάντα δικάζεται και το ξέρεις αυτό!>> ανέβασε τον τόνο της φωνής του <<Έχουμε το καθήκον της απόδειξης ενοχής.>> συνέχισε και απομακρύνθηκε.
Προχωρούσε γρήγορα και φαινόταν εκνευρισμένος, βρήκε την Μυρτώ στο εργαστήριο άνοιξε με δύναμη την πόρτα <<Μυρτώ, στο γραφείο μου. Τώρα!>> φώναξε.

Την άφησε να περάσει πρώτη, έκλεισε την πόρτα του γραφείου κλείδωσε και την κοίταξε.
<<Είμαστε στη μέση μιας δύσκολης υπόθεσης που αν γίνει ένα λάθος ο Θάνος Στέργιου θα είναι έξω. Με το να μαθαίνω από τρίτους ότι όσο προσπαθούμε για το μαζί εσύ βγαίνεις ραντεβουδάκια με άλλους δεν βοηθάει. Λοιπόν... Σε ακούω.>> σταύρωσε τα χέρια μπροστά στο στήθος του.
<<Δεν βγαίνω ραντεβού με κανέναν. Είχαμε βγει ελάχιστες φορές λίγες μέρες μετά από τότε που ήρθα από το Βέγκας. Άλλωστε δεν είμαι από αυτές που το παίζουν σε διπλό ταμπλό και το ξέρεις. Μ αυτόν έχει λήξει καιρό πριν αρχίσει κάτι με εμάς.>> του απάντησε και ακολούθησε τις κινήσεις του σταυρώνοντας και αυτή τα χέρια στο στήθος της.
<<Ίσως θα έπρεπε να το ξέρω.>>
<<Ξέρεις αυτά που χρειάζεται  να ξέρεις. Αν δεν ήθελα να προσπαθήσω μαζί σου δεν θα γυρνούσα από το Λας Βέγκας εδώ. Τώρα, να με συγχωρείς πρέπει να φύγω. Δεν χρειάζεται να μάθει όλο το εγκληματολογικό για εμάς, την θέλω τον δουλειά μου!>> πέρασε από δίπλα του. Ο Πάρης την άρπαξε από το μπράτσο, τον τράβηξε κοντά του και τον κόλλησε πάνω του ενώνοντας τα μέτωπά τους, η Μυρτώ έπιασε τα μάγουλά του.
<<Συγγνώμη Μυρτώ.>> μουρμούρισε.
<<Μην ζητάς συγγνώμη.>> τον φίλησε πεταχτά και την κράτησε στην αγκαλιά του.