Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 5: Όπου υπάρχει καπνός...(2)

Μπήκε στις φυλακές, κρατούσε γερά τον μπεζ φάκελο στα χέρια του. Στο επισκεπτήριο είδε τον Μακρή να κάθεται με μια γυναίκα στο παγκάκι και να μιλάνε. Ο Μακρής είδε τον Πάρη σκούντηξε την γυναίκα στον ώμο, σηκώθηκαν όρθιοι τον αγκάλιασε και απομακρύνθηκε από τους δύο άντρες. Ο Πάρης κάθησε στον παγκάκι, ακολούθησε τις κινήσεις του και ο Μακρής.
<<Είναι η αδερφή μου.>> ενημέρωσε τον Πάρη όσο την κοίταζε να φεύγει <<Μόνο αυτή μου συμπαραστάθηκε σε όλο αυτό.>>
<<Θέλεις να μου πεις κάτι άλλο;>> τον ρώτησε ο Πάρης και ο άντρας παραξενεύτηκε.
<<Για την αδερφή μου;>> απόρησε.
<<Για την φωτιά.>>
<<Σου τα είπα όλα.>>
<<Η κάσα της πόρτας του δωματίου σου διαφωνεί.>> σταμάτησε και κοίταξε τον άντρα <<Αν δεν άνοιξε κάνεις την πόρτα το εξωτερικό πλαίσιο δεν θα είχε καεί. Αυτό το ξέρεις, σαν πυροσβέστης που είσαι.>> ο άντρας χαμήλωσε το κεφάλι του <<Μπορώ να δω τα χέρια σου σε παρακαλώ; Οι παλάμες προς τα πάνω.>>
Ο άντρας άπλωσε τις παλάμες του στο μέρος του Πάρη, ο Πάρης έβγαλε από την τσέπη του ένα πόμολο.
<<Αυτό εδώ είναι ο ίδιος τύπος πόμολου μ αυτό στην πόρτα του δωματίου σου.>> τοποθέτησε το πόμολο πάνω στην παλάμη με την ουλή, το σημάδι ταίριαζε απόλυτα με το σχήμα του πόμολου <<Κύριε Μακρή;>>
<<Σας παρακαλώ...>> του ψιθύρισε <<Δεν θέλω να το μάθει κανείς.>>
<<Γιατί; Αυτό σε θέτει έξω από τη φωτιά.>> του είπε χαμηλόφωνα <<Θα σε καταδικάσουν σε ισόβια. Γιατί λες ψέματα;>> τον ρώτησε.
<<Είμαι πυροσβέστης. Η γυναίκα μου και ο γιος μου με χρειάστηκαν και εγώ τα ξέχασα όλα!>> σήκωσε το βλέμμα του φέρνοντάς το πάνω στον Πάρη <<Δεν έλεγξα για θερμότητα, δεν έψαξα για καπνό. Σκεφτόμουν μόνο να τους βγάλω έξω και έτσι άνοιξα την πόρτα. Θα μπορούσα να τους βγάλω, αλλά δεν τους έφτανα.>>
<<Και τι άλλο;>> τον ρώτησε δαγκώνοντας το κάτω χείλος του.
<<Έπρεπε να κλείσω την πόρτα για να μην καεί όλο το σπίτι. Σκότωσα την οικογένειά μου.>> ο άντρας βούρκωσε.
<<Δεν τους σκότωσες. Το διοξείδιο του άνθρακα τους είχε σκοτώσει πολύ πριν αρχίσει η φωτιά. Το ξέρεις αυτό.>> του είπε.
<<Δεν έχει σημασία. Πέθαναν γιατί δεν ήμουν εκεί να τους προστατέψω.>>
<<Προσπάθησες να προστατεύσεις την οικογένειά σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξεκίνησες την φωτιά. Λες ψέματα και γι αυτό;>> τον ρώτησε παρατηρώντας τον.
<<Αυτό θα το κρίνεις εσύ.>>
<<Θα το κάνω.>> είπε σίγουρος για τον εαυτό του.

Άνοιξε την πόρτα της μονοκατοικίας, περπάτησε προσεκτικά μυρίζοντας τον καμμένο χώρο γύρω του. Μπροστά του είδε σκυμμένο τον Νίκο δίπλα από μια στοίβα με έπιπλα, πλησίασε με τον φακό του. Ο Νίκος τινάχτηκε και σηκώθηκε όρθιος.
<<Μ έπιασες!>> του είπε προσπαθώντας να βρει την ανάσα του.
<<Συγγνώμη γι αυτό. Τι κάνεις εδώ;>> τον ρώτησε έχοντας το φως του φακού του στο πρόσωπο του Νίκου.
<<Ψάχνω στα χαλάσματα. Σε πειράζει;>> αντερώτησε εννοώντας το φως απ τον φακό του Πάρη.
<<Σωστά.>> κατέβασε το φως.
<<Μπορείς να με βοηθήσεις λίγο με το στρώμα;>> τον ρώτησε.
Ο Πάρης έκλεισε τον φακό του και βοήθησε τον Νίκο σηκώνοντας το στρώμα και στηρίζοντάς το στον τοίχο. Κάτω από το στρώμα ήταν μια θερμάστρα. Ο Πάρης την παρατήρησε.
<<Θερμάστρα. Μοντέλο 320.>> διάβασε το ασήμι αυτοκόλλητο στο κάτω μέρος.
<<Ήταν κάποτε. Θα πρέπει να κάηκε στην κρεβατοκάμαρα. Οι πυροσβέστες την πέταξαν εδώ με τα υπόλοιπα.>> υπέθεσε ο Νίκος.
<<Περνάει υψηλή τάση απ αυτά. Όλο το εργαστήριο ζεσταίνεται.>>
<<Ή υπερφορτώνει το σπίτι.>> είπε την σκέψη του ο Νίκος.
<<Πάμε στον πίνακα.>> σηκώθηκε όρθιος και πλησίασε κοντά στον πίνακα ρεύματος του σπιτιού.
<<Υπερφόρτωση κυκλώματος. Κύριο δωμάτιο.>>
<<Ξέρεις τι θα κάνεις μετά;>> ρώτησε τον Νίκο και κρυφογέλασε.
<<Ναι.>> του απάντησε και βγήκε έξω από το σπίτι.