Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 9: Χαρούμενα γενέθλια κύριε Μυλωνά.

Κατέβηκε από το τζιπ του, πήρε το βαλιτσάκι απ την πίσω θέση και έτριψε τον αυχένα του, το ταξίδι τον κούρασε. Κοίταξε το ρολόι του, ήταν αργά το βράδυ και τώρα άρχιζε η δεύτερη συνεχόμενη βάρδιά του. Όμως δεν τον κούραζε η δουλειά του, μπορούσε να αντέξει πολλές ώρες χωρίς ύπνο. Η Κατερίνα βγήκε από την θέση του συνοδηγού και έκλεισε την πόρτα. Προχώρησαν προς την κίτρινη κορδέλα της αστυνομίας, τα φανάρια των περιπολικών έκαναν την νύχτα να μοιάζει με μέρα. Ένας ντετέκτιβ τους πλησίασε.
<<Καλωσήρθατε στο Λουτράκι.>> τους είπε.
<<Μεγάλο ταξίδι.>> σχολίασε η Κατερίνα.
<<Κύριε Μυλωνά δεν είναι στην δικαιοδοσία σας αλλά λέει το όνομά σας στην κασέτα.>>
<<Που είναι;>> ρώτησε ο Πάρης.
<<Μέσα, αφήσαμε το κασετοφωνάκι εκεί που ήταν.>> του απάντησε ο ντετέκτιβ.
<<Κάτι άλλο;>> ρώτησε η Κατερίνα.
<<Το πορτοφόλι του θύματος.>> ο Πάρης φόρεσε γάντια και έπιασε το πορτοφόλι απ τα χέρια του άντρα. Ο ντετέκτιβ σήκωσε την κορδέλα για να περάσουν.
<<Ευχαριστώ.>> είπε ο Πάρης και μπήκε στην αποθήκη.

Η αποθήκη ήταν άδεια. Στο κέντρο της υπήρχε η λευκή μπανιέρα με το θύμα μέσα. Προχώρησαν στην μεγάλη και παλιά αποθήκη και έδωσε το πορτοφόλι στην Κατερίνα δίπλα του.
<<Αποστόλης Χαρίτου, Κόρινθος. Ημερομηνία γέννησης έξι Απριλίου 1981.>> διάβασε από την ταυτότητα και το δίπλωμα οδήγησης η Κατερίνα <<Αυτό πρέπει να είναι δουλειά του Μάνου Σταματίου. Τι νομίζεις ότι τον έκανε να επιστρέψει;>> αναρωτήθηκε.
<<Η βροχή;>> χωρίς να έχει κάτι να πει της απάντησε κοιτάζοντας με τον φακό του γύρω του.
<<Δεν αλλάζει τακτική. Σκοτώνει άντρες που γεννήθηκαν τότε που δολοφόνησαν τον πατέρα του...>>
<<Με μειούμενη πορεία.>> συμπλήρωσε <<Το πρώτο θύμα γεννήθηκε έξι Απριλίου του '83. Το δεύτερο θύμα έξι Απρίλιου του '82 και αυτός ο άντρας έξι Απριλίου του '81.>> συνέχισε να σημειώνει στο τετράδιό του.
Η Κατερίνα έπιασε το κασετοφωνάκι απ την άκρη της μπανιέρας, κοίταξε τον Πάρη.
<<Έτοιμος γι αυτό;>> τον ρώτησε.
<<Έχω μια πάρα πολύ καλή ιδέα για το τι λέει.>> της απάντησε.
Η Κατερίνα πάτησε το play.

" Το όνομά μου είναι Αποστόλης Χαρίτου, μένω στην Κόρινθο και είμαι 39 χρονών. Θα αυτοκτονήσω. Θέλω να πω "σ αγαπώ" στην μητέρα μου. Λυπάμαι πολύ, δεν ήθελα να το περάσεις αυτό, αλλά δεν αντέχω άλλο." ακούστηκε ο πυροβολισμός "Χαρούμενα γενέθλια κύριε Μυλωνά." ευχήθηκε μια αντρική αλλοιωμένη φωνή και η κασέτα τελείωσε.
Η Κατερίνα κοίταξε τον Πάρη <<Τα γενέθλιά σου δεν είναι τον Απρίλη;>>
<<Στις έξι Απριλίου 1980.>> της απάντησε <<Κάλεσε τους υπόλοιπους να δούμε που βρίσκονται, έχουμε δουλειά.>> της είπε.