Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 15: Room Service.(2)

Έφτιαξε το πλατό του και κάθησε στο παγκάκι δίπλα απ τον αστυνομικό. Παρατηρούσε τον κόσμο στις καφετέριες και πιο συγκεκριμένα τον άντρα που έβλεπε απ την φωτογραφία του φακέλου που κρατούσε.
<<Είναι σαν να παρατηρούμε πουλιά.>> σχολίασε δίπλα του ο αστυνομικός <<Βαριέσαι;>> συνέχισε ρωτώντας τον.
<<Όχι ιδιαίτερα.>> απάντησε ο Πάρης.
<<Σου έχω μια ερώτηση. Άκουσα ότι ο δολοφόνος καθάρισε πλήρως το μέρος, γιατί άφησε το σπέρμα του και δεν φόρεσε προφυλακτικό;>> τον ρώτησε.
Ο Πάρης ήπιε μια γουλιά απ τον καφέ του και κοίταξε φευγαλέα τον άντρα <<Πριν γίνει το έγκλημα, οι βιαστές συνήθως αυνανίζονται και φαντασιώνονται τον τέλειο βιασμό-φόνο. Δεν φοράει προφυλακτικό ούτε στην φαντασίωση του, ούτε στην πραγματικότητα. Το DNA του δεν είναι στο αρχείο, οπότε δεν ρίσκαρε και πολλά.>>
Ο άντρας σηκώθηκε από το τραπέζι αφήνοντας πίσω του το πλαστικό ποτήρι.
<<Κοριός σε σκουπίδια.>>
<<Οι εγκληματολόγοι δεν φοβούνται τους κοριούς.>> του είπε, έκλεισε τον φάκελο και σηκώθηκε πλησιάζοντας στο τραπέζι. Έβγαλε από την τσέπη του την πλαστική σακούλα και έδωσε το ποτήρι του καφέ του στον αστυνομικό <<Αν το DNA από εδώ ταυτίζεται με το DNA του σπέρματος, δεν χρειάζομαι ένταλμα για σύλληψη.>> έκλεισε καλά την σακούλα και πήρε τον καφέ από τα χέρια του άντρα.

<<Λοιπόν, στο κύπελλο του καφέ έκανα την ανάλυση και βρήκα δύο διαφορετικά DNA. Αυτό σημαίνει ότι η καφετέρια κάνει ανακύκλωση και όχι με την καλή έννοια.>> τους ενημέρωσε ο Γρήγορης.
<<Αηδία.>> η Μυρτώ έκανε έναν μορφασμό.
<<Τα κακά νέα είναι, ότι κανένα από τα δύο DNA δεν ταυτίζεται με το σπέρμα που βρήκατε στην σκηνή.>> συνέχισε ο Γρηγόρης.
<<Αν ο Ευάγγελου δεν βίασε την Μάρθα, πως βρέθηκε το αποτύπωμά του στο δωμάτιο;>> αναρωτήθηκε η Μυρτώ κοιτάζοντας τον Πάρη.
<<Μπορούμε να τον ρωτήσουμε.>> της απάντησε ο Πάρης και της χαμογέλασε αχνά.

Τράβηξε την καρέκλα και κάθησε απέναντι απ τον μεσήλικα άντρα, σταυρώνοντας τα χέρια του.
<<Σίγουρα δεν σκότωσα κανέναν. Δεν ξέρω πώς βρέθηκε το αποτύπωμά μου εκεί.>>
<<Δεν πιστεύουμε ότι βιαστές ή σκότωσες κανέναν...>> η Μυρτώ κάθησε δίπλα στον Πάρη <<Απλά θέλουμε να μάθουμε πως βρέθηκε το αποτύπωμά σου εκεί, στην σκηνή του εγκλήματός μας πριν πέντε χρόνια.>>
<<Κοίτα Νίκο...>> έφτιαξε τα γυαλιά του <<εκτιμούμε αρκετά το γεγονός ότι ήρθες εδώ οικειοθελώς. Αλλά αν δεν μιλήσεις, είναι παρακώλυση του έργου της δικαιοσύνης. Που αυτό δεν είναι καλό για σένα. Οπότε ας το κάνουμε εύκολο.>> του είπε βάζοντας τα χέρια του πάνω στο τραπέζι <<Τι έκανες στο δωμάτιο της Μάρθας Κυριάκου;>> τον ρώτησε.
<<Δεν θα με πιστέψετε.>> του απάντησε.
<<Δοκίμασέ μας.>> ανταπάντησε ο Πάρης σηκώνοντας το φρύδι του.
<<Είχα πάει να δω την Μάρθα. Μπήκα στα κρυφά από την πόρτα. Ήταν στο κρεβάτι και υπέθεσα ότι κοιμόταν, πλησίασα κοντά της και την είδα μέσα στα αίματα. Είδα το χέρι μου που είχε γεμίσει με το αίμα της, το σκούπισα στο πάπλωμα και έφυγα απ το δωμάτιο.>> είπε στον Πάρη.
<<Και έτσι απλά έφυγες; Δεν μπήκες στον κόπο να καταγγείλεις τον φόνο;>> τον ρώτησε η Μυρτώ.
Ο άντρας γύρισε το βλέμμα του πάνω της <<Όχι κυρία μου. Είμαι σεσημασμένος. Ήμουν υπό δικαστική επιτήρηση. Αν το κατήγγειλα, θα ήμουν ο ύποπτος νούμερο ένα.>>
<<Ωραία, ας μπούμε στο ψητό. Πηγές να της πουλήσεις πράγμα. Σωστά;>> συνέχισε η Μυρτώ.
<<Δεν χρειάζομαι δικηγόρο, σωστά; Δεν μιλάμε επίσημα.>>
<<Κάνουμε μια απλή κουβεντούλα.>> του απάντησε ο Πάρης.
<<Γι αυτό άφησε ξεκλείδωτη την πόρτα. Το κάναμε με αυτόν τον τρόπο πολλά χρόνια. Όποτε ερχόταν στην πόλη, πάντα την φρόντιζα...>> ο άντρας έκανε μια παύση και κοίταξε κάτω <<Λυπάμαι πολύ...>> ψιθύρισε <<Ήταν φίλη μου. Εύχομαι να μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο.>>