ថេយ៉ុង លែងមានភាពខ្មាសអៀន ថែមទាំងបានចាប់ទាញចង្កេះខោ ជុងហ្គុក សម្រាតចុះក្រោមព្រមទាំងសយដោះអាវយឺតពណ៌ប្រផេះនាយចេញបន្ថែម បន្ទាប់មកមុខតូចៗច្រមិចៗខិតឡើងទៅថើបបំបោសអង្អែលក្បាលពោះសាច់ដុំណែនក្តន់ បង្អូសសម្រូតឡើងទៅខាងលើយឺតៗដល់ដើមទ្រូងមាំធំទូលាយ។ ទើបប្រើអណ្តាតលិឍប៉ះពាល់លើឆ្អឹងដងកាំបិតរាងក្រាស់និងបានបឺតជញ្ជក់ខាំ ទាល់តែជាប់ស្នាមចង្កូមគួរឱ្យទាក់ទាញ ពេលសម្លឹងមើលក៏ឃើញថាវាក្តៅគគុកប៉ុណ្ណាដែរ។ ប្រអប់ដៃស្រឡូនរស់រវើកប៉ះស្ទាបអង្អែលចង្កេះខោស្លីបសាច់ក្រណាត់ស្វិតយឺតថ្នមៗ រួចងើយសម្លឹងមើលមុខប្រុសកំលោះដោយខ្សែភ្នែកមាន់ព្រៃយ៉ាងសិចស៊ីធ្នាក់ដួងចិត្ត។
«អូនស្រាតហើយណា?» ជុងហ្គុក បានត្រឹមតែធ្វើមុខស្លើ រួចបង្ហូរសម្រក់ញើសហូរតាមជើងសក់តក់ៗព្រមទាំងខាំបបូរមាត់បិទភ្នែកងក់ក្បាលតិចៗទុកឱ្យ ថេយ៉ុង ឃើញហើយសើចញឹមៗងើបក្រោកទៅចាប់ថើបថ្ពាល់នាយមួយខ្សឺត។
«កុំភ័យអីអូនគ្រាន់តែញ៉ាំវាតិចៗតែប៉ុណ្ណោះ!»
«ហ្អឹម!» ជុងហ្គុក ចាប់ផ្តើមបញ្ចេញសូរគ្រហឹម នៅពេលដែល ថេយ៉ុង ចាប់ភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនញាត់ចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់របស់គេត្រឹមពាក់កណ្តាលដំបូង ថេយ៉ុង ក៏បានប្រើចលនាបបូរមាត់ស្រោប បឺតជញ្ជក់វាយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ហើយប្រើប្រអប់ដៃក្តៅគគុកច្របាច់ខ្លាំងៗនិងបានសាប់វាពីយឺតទៅលឿនបន្ថែម។
«អ្ហាស..សឺត...អ្ហា..ហា!!» ថ្វីមាត់ ថេយ៉ុង ពូកែខ្លាំងណាស់ គេចេះប្រើទិចនិចលើកដាក់ទម្ងន់កម្លាំង ដៃនិងអណ្តាត បូករួមទាំង ធ្មេញ បបូរមាត់ទៀត បើមិនអាចធ្វើឱ្យ ជុងហ្គុក ស្រេវស្រាញបញ្ចេញសំឡេងថ្ងួចថ្ងូចបានទេ គេក៏មិនចាំបាច់ធ្វើវាដែរ គ្រាន់តែបានស្តាប់សូរសំឡេងរាងក្រាស់ប្រហើរឡើងត្រចៀកដ៏វាងវៃក៏ទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងត្រឹមតែមួយប៉ប្រិចភ្នែក។
ថេយ៉ុង បៀមជញ្ជក់ខ្លាំងៗលឿនទៅៗទាល់តែខក់ឆ្លាក់ដល់បំពង់កម្តងម្កាល់ រួចខាំខ្ជាក់ជញ្ជក់គ្រវីគ្រញិច ងើបសម្លឹងមុខរាងក្រាស់ជាមួយខ្សែភ្នែកកាចឆ្នាស់សិចស៊ីថែមទៀត កាន់តែបង្កឱ្យទស្សនីយ៍ភាពក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវទទួលបានភាពក្តៅគគុករោលរាល នាំឱ្យសម្ពាធឈាមក្នុងរាងកាយច្រានច្រាលរត់មកបំពេញភាពតានតឹងនៅលើផ្ទៃមុខបុរសវ័យ ៣៣ ឆ្នាំឱ្យមានរំញោចអាការៈក្រហមងាំងត្រឹមតែរយៈពេលដ៏ខ្លី។ ប្រអប់ដៃដ៏ស្ទាត់ជំនាញបន្ថែមល្បឿនចលនាទាល់តែញាប់ស្អេក ញ៉ាំងឱ្យរាងកាយមាំកន្ទ្រាក់ តាមការចាប់ក្រសោបច្របាច់ពីរាងតូចទាល់តែស្រក់ហូរដំណក់ញើសតក់ៗជោកពេញដងខ្លួន។
«ថេយ៍..» ជុងហ្គុក បង្ហាញភាពគ្មានម្ចាស់ការឡើង សម្លឹងមើលឫកពាគ្មានភាពអៀនខ្មាសរាងតូច មុននឹងកន្ធែកជើងបន្តិច ដើម្បីឱ្យខ្លួនឯងបាន Cum ចេញមកព្រួសសំណើមស្នេហ៍ក្តៅគគុកបាចឡើងទៅលើផ្ទៃមុខកំលោះតូចខ្ជាយផ្សើមយ៉ាងរលាក់។
«អូនឈប់ហើយអ្ហេះ?» ជុងហ្គុក ប្តូរទឹកមុខភ្លាមៗ ចាប់កញ្ចឹងក ថេយ៉ុង កន្ទ្រាក់អូសមកជិតភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន ធ្វើឱ្យផ្ទៃមុខរាងតូចកកិតប៉ះពាល់និងទំហំភាពមហិមារ កំពុងតែបះឆ្កឹងឡើងផ្អឹបក្បែរថ្ពាល់ស.ភ្លឺម៉ដ្ឋរលោង។
«បង..» ថេយ៉ុង ងើយសម្លឹងទឹកមុខកំណាចមួយនោះជាមួយការចងចិញ្ចើមឡើងជ្រងសងខាង។
«អម្បាញ់មិញអូនញ៉ាំវាបានយ៉ាងល្អខ្លាំងណាស់!» អ្នកដែលត្រូវគេពោលពាក្យសរសើរចាប់ផ្តើមប្លែកក្នុងចិត្ត រួចញញិមញញែមដោយប្រើម្រាមដៃប៉ះអង្អែលភ្លៅមាំសើរៗ។
«បងពេញចិត្តទេ?»
«អូនគ្រាន់តែញ៉ាំវា?»
«អូនគ្រាន់តែ Teach បង!»
«តែបងចង់ឱ្យអូនរៀនវាពីបងវិញ!» ថេយ៉ុង ភ្ញាក់ខ្លួនព្រើត កាលបើ ជុងហ្គុក ស្រាប់តែក្រោកឡើងចាប់ក្រសោបបីរាងកាយអាក្រាតរបស់ខ្លួនដើរសំដៅទៅរកគ្រែប្រណីតមុននឹងដាក់កាយតូចឱ្យគេងផ្ងាសន្សឹមឡើងទៅចាប់បឺតជញ្ជក់បបូរមាត់កំលោះតូចខ្លាំងៗប្រើអណ្តាតលិឍរលាស់គ្រវាសលើបបូរមាត់រាងតូចស្រក់ទឹកមាត់ប្រឡាក់តាមគែមសាច់ថ្ពាល់ទាល់តែផ្សើមដោះខ្នើយធ្វើឱ្យប្រឡោះជើងស្រឡូនញែកកន្ធែកដោយស្វ័យប្រវត្តិ។
«បង..អាស!!!» ម្រាមដៃវែងធំៗពីធ្នាប់លូកចូលទៅប៉ះស្ទាបអង្អែល ភាពទន់ជ្រាយដែលស្ងួតគ្មានសំណើមអង្អែលឈ្លីថ្នមៗ បណ្តាលឱ្យត្រគាករាងតូចហើបឡើងម្តងបន្តិចៗរមិចរមួចព្រោះអាការៈស្រើបស្រាលនិងបានចាប់ខ្ញាំសាច់ស្មាមាំខ្វាចបង្អូសទៅដោយចុងក្រចកទាល់តែដាចរលាត់ស្បែកខ្លួននាយថែមទៀត។
ជុងហ្គុក ថែលថើប ថេយ៉ុង មិនថ្នាក់ថ្នមដូចជាពេលមុនៗនោះទេ ពេលនេះ ទាំងថើប ទាំងខាំ សុះសាច់ទាំងអស់ឥតខ្វះចន្លោះប្រហោងនៃខ្លួនប្រាណននលគកមួយនេះឡើយ រួចបង្អូសបបូរមាត់ប៉ិនប្រសប់ញក់ញីក្បាលពោះរាបស្មើគ្មានខ្លាញ់ រហូតដល់ប្រឡោះភ្លៅជាកន្លែងដែលគួរឱ្យទាក់ទាញខ្លាំងបំផុត នាយញញិមចុងមាត់ចាប់កន្ធែកជើងកំលោះតូចបើកផ្លូវឱ្យគេសម្លឹងមើលឃើញតំបន់សម្ងាត់ដ៏ស្រស់ស្អាត មុននឹងប្រើចុងអណ្តាតដើម្បីស្វាគមន៍វាយ៉ាងកក់ក្តៅ។
«អ្ហា..អ្ហាយ...បង!» ដោយសារតែវាជាលើកដំបូង ថេយ៉ុង ពុំដែលបានស្គាល់អារម្មណ៍ឆេះឆួលយ៉ាងនេះសោះឡើយ អណ្តាតសើមជោកកំពុងប៉ះពាល់ផ្ទាល់ៗលើភាពអៀនខ្មាសរបស់ខ្លួន រួចបានខ្ជាក់ផ្តល់សំណើមឱ្យត្រង់នោះ មានពណ៌ស្រស់ក្រហមឆើតឡើងមកវិញ និងបានក្រេបជញ្ជក់មិនឱ្យដាច់ចង្វាក់ បើទោះបីជាទទួលបានការស្រែកហាមឃាត់ទាល់តែហឹងស្លឹកត្រចៀកក៏នាយពុំយកចិត្តទុកដាក់សណ្តាប់ដែរ។
«ជុងហ្គុក..ថ្នមៗ!» ថេយ៉ុង លូកដៃទៅចាប់ស្រវាខ្ញាំបោចសក់ក្បាល ជុងហ្គុក បិទភ្នែកដក.កចំហមាត់បញ្ចេញសូរថ្ងួចថ្ងូរលាន់រហឹមពេញក្នុងបន្ទប់នឹងបាននឹកស្រម៉ៃលុងស្លុងក្នុងទិដ្ឋភាពក្នុងខួរក្បាលពោពេញទៅដោយភាពស្រើបស្រាលនិងរឿងសប្បាយៗជារឿយៗ៖
«អណ្តាតរបស់បងពូកែខ្លាំងណាស់!» គិតរួចក្នុងចិត្តលាយឡំអារម្មណ៍រំភើបសប្បាយចិត្ត ជាពិសេសសេចក្តីពុះកញ្ជ្រោលក្តៅរោលរាលដោយភ្លើងប្រថ្នាធ្វើឱ្យគេទទួលបានភាពស្រណុកសុខស្រួលមិនដាច់ចង្វាក់។ ចលនាអណ្តាតបានឈប់ត្រឹមតែប៉ុណ្ណេះ ធ្វើឱ្យត្របកភ្នែកធ្ងន់កណ្តុកអម្បាញ់មិញចាប់ល្បើកឡើងស្វាងចែសម្តងបន្តិចៗ។
«អូនជាអ្នកបង្ខំបងមុនទេ!» ជុងហ្គុក បញ្ចប់សម្តីឱនឈ្ងោកថើបបឺតជញ្ជក់ចុងដើមទ្រូងតូចច្រម៉ក់ទាំងសងខាងញ៉ាំងឱ្យចិត្ត ថេយ៉ុង កាន់តែទទួលបានអារម្មណ៍ពិសេសខ្លាំងៗលើសដើម។ នាយយកដៃអង្អែលប៉ះស្ទាបច្របាច់លើភាពរឹងមាំរាងតូចតិចៗ បន្ទាប់មកក៏ក្តោបវាតាមរបៀបដែល ថេយ៉ុង បានធ្វើដាក់ខ្លួនមុនអម្បាញ់មិញនោះដែរ។ ប្រអប់ដៃ មាំជាង ខ្លាំងជាង ក្តាប់សាប់វាយ៉ាងញាប់ស្ញេញដំណាលនិងតួនាទីអណ្តាតសើមត្រជាក់ដដែលកាន់តែលិឍបង្អូសលើចុងដើមទ្រូងក្រហមព្រឿងៗទាំងគូមិនឱ្យដាច់សង្វាក់។
«អ្ហាស-អ្ហា...» ថេយ៉ុង កាន់តែស្រែកទួញថ្ងួចថ្ងូររមួលដូចអន្ទង់រោលភ្លើង ចំណែកឯជើងក៏ប្រឹងញែកកន្ធែកបង្ហាញរឹតតែមានគម្លាតធំជាងមុនទ្វេដង។
«អ្ហាស..អ្ហា..សឺត..បងសម្លាញ់ថ្នមៗ!»
«បងមិនថ្នម..» ជុងហ្គុក ងើបមកខ្សឹបប្រាប់ក្បែរត្រចៀក ថេយ៉ុង រួចខាំគ្រញិចទងត្រចៀករបស់គេ នៅពេលដែលដឹងថារាងតូចឆ្ពោះទៅមុខ ជិតដល់ចុងកំពូលទៅហើយ គេស្រាប់តែព្រលែងប្រអប់ដៃចេញធ្វើឱ្យក្មេងខ្ចីហេងហាងក្នុងចិត្តស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ស្លាប់ រួចក៏ប្តូរមកចាប់ស៊កបញ្ចូលភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយដែលមានសំណើមផ្សើមស្រាប់រួចជាស្រេច។
«អាយ..អូនឈឺ..ណាស់» រាងតូចស្រែកឮសូរតែចាចស្រួយខ្ញោកដោយទឹកមុខស្ញូញបង្ហាញដល់រាងក្រាស់ឡើង។
«នៅឱ្យស្ងៀម!» ជុងហ្គុក ស្រែកគំហកចាប់ក.ជើងរាងតូចមកគងធ្នាក់លើចង្កេះរឹងមាំស្វាហាប់របស់ខ្លួន។
«ក្អឹក!» ថេយ៉ុង លេបទឹកមាត់ត្រដរខ្យល់ នៅពេលដែលភាពរឹងមាំរបស់ ជុងហ្គុក ស៊កចូលកាន់តែជ្រៅ ទឹកភ្នែកពន្យល់កាត់អត្ថន័យនៃភាពឈឺចាប់ស្រាប់តែហូរស្រក់ចុះមកតក់ៗជាលើកដំបូង លើកដំបូងដែលបានយល់ព្រមផ្តល់ការឈឺចាប់និងភាពសុខស្រួលស្ថិតក្រោមដើមទ្រូងបុរសជាទីស្រលាញ់តែម្នាក់គត់ដោយក្តីពេញចិត្ត។
«ឯណាថាបងមិនចេះនោះ?» អ្នកដែលត្រូវគេសួរនោះ ចាប់ប្រើចង្កេះលើកដាក់ល្បឿនមួយៗសន្សឹមៗដើម្បីឱ្យចំណុចផ្សារភ្ជាប់មានភាពផ្សាំចំពោះគ្នាបន្តិចសិន។
«ក្រែងអូនជាអ្នកសុំបង?» ជុងហ្គុក គ្រលែងចង្កេះគ្រវីបុកសម្រុកភាពរឹងមាំបញ្ចូលខ្លាំងៗទៅក្នុងខ្លួនប្រាណ ថេយ៉ុង លើកដៃច្របាច់ញិចចុងដើមទ្រូងក្រហមព្រឿងៗ ក្នក់ក្នាញ់បង្កឱ្យចិត្តរាងតូចកាន់តែក្តៅរោលរាលខ្លាំងៗលើសដើម។ រួចសន្សឹមសម្រូតម្រាមដៃមកកាន់ក្តោបចង្កេះតូចអង្ក្រងចាប់រុញបញ្ចូលភាពរឹងមាំ បុកញាត់បំពេញក្នុងសាច់ណែនក្តន់ទម្លុះភាពទន់ជ្រាយឱ្យកាន់តែញាប់ស្អេកឡើងៗខ្លាំងៗ បណ្តាលឱ្យក.ជើងស្គមតូចទាំងគូលើកកេវគងលើចង្កេះមាំស្វាហាប់ព្រមទាំងស្រវេស្រវាចាប់ឱបក្រសោបត្រកងលើកញ្ចឹង.កប្រុសកំលោះយ៉ាងណែនណាន់បន្ថែមផងដែរ។
ជុងហ្គុក ថើបបំបោសអង្អែលសាច់ស្មារលោងស្រិលប្រៀបដូចជាបណ្តូលចេកទើបតែបានលាស់ត្រួយខ្ចី មិនចេះស្កប់ស្កល់ ថើបពោពេញទៅដោយអារម្មណ៍ពេញចិត្តនិងសេចក្តីស្រលាញ់ បូករួមទាំងភាពស្រេកឃ្លាននៃកាមតណ្ហាមិនទាន់ចង់បញ្ឈប់ល្បឿនចង្កេះបង្អង់មួយវិនាទីណា។ បើទោះបីជាសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់បន្លឺសូរខ្ទរខ្ទារពេញបន្ទប់មួយនេះយ៉ាងណាក្តីក៏នាយនៅតែបន្តងប់ងល់ឈ្លក់វង្វេង ចំពោះរាងកាយសាយភាយក្លិនក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់សាច់ខ្លួនដ៏ទន់ល្មើយគួរឱ្យចង់ផ្តេកផ្តូលកៀកកើយនៅក្បែរគ្រប់ពេលគ្រប់វិនាទីដែរ។
«អូនស្រលាញ់បង ជុងហ្គុក!» បើទោះបីជាមានការបុកសម្រុកញាប់ញ័រទន្ទ្រានខ្លាំងៗប៉ុណ្ណាក្តីក៏ ថេយ៉ុង នៅតែអាចបង្ហើបបបូរមាត់និយាយចេញមកដោយកែវភ្នែកបើកសឹងតែមិនចង់រួចទៅហើយ។
«អូនគួរឱ្យក្នាញ់ខ្លាំងណាស់ ថេយ៉ុង!» ជុងហ្គុក ប្តូរទៅចាប់លើក ថេយ៉ុង ឱ្យអង្គុយអុកចំទើតជើងសឹងតែទប់លំនឹងខ្លួនឯងមិនជាប់ពីលើភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន រួចក៏ធ្វើការរុញបុកសម្រុកចលនាពីខាងក្រោមនាំឱ្យសំឡេងរញ្ជួយជើងគ្រែនិងសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់កាន់តែលាន់រន្ទឺខ្ទរខ្ទារប្រកូកឡើងគួរឱ្យខ្មាសអៀន។
ផ្លាប់!!ផ្លាប់!!ផ្លាប់!!
«អ្ហាយ ជុងហ្គុក អូនទ្រាំលែងបានទៀតហើយ!» ថេយ៉ុង លើកប្រអប់ដៃក្រសោបកាន់ឈ្លីក្បាលជង្គង់ខ្លួនឯង មុននឹងស្រែកខ្លាំងៗហើយងើយក្បាលមិនដល់ពេលត្រឹមមួយនាទីផងគេស្រាប់តែភ្ញាក់កញ្ជ្រោលបាញ់កន្ទ្រាក់សំណើមស្នេហ៍សាចប្រឡាក់ផ្ទៃមុខរាងក្រាស់ជោករលាក់។
«អ្ហា-អ្ហឹកៗ..» រាងតូចក្តាប់ដៃខាំបបូរមាត់ញ័រស្មាទទ្រើក នៅពេលដែលខ្លួនឡើងទៅដល់ចំណុចកំពូលមុនរាងក្រាស់ សឹងតែមិនអាចរកផ្លូវដកដង្ហើមមិនបានទៅហើយ។
«អូនសូមទោសណា!» ថេយ៉ុង នឹកឃើញកំហុសខុសឆ្គងខ្លួនមិនគួរណាខ្វះការគួរសមចំពោះនាយ ធ្វេសប្រហែសធ្វើឱ្យសំណើមកខ្វក់ទាំងអស់នោះបាចប្រឡាក់ខ្លួនរាងក្រាស់ជោកទាំងអ៊ីចឹងនោះទេ។
«កុំយកក្រណាត់មកជូត!» ជុងហ្គុក ស្រដីហាមភ្លាមក្នុងទឹកមុខកាចស្របពេល ថេយ៉ុង ក៏គាក់សកម្មភាពងាកមកសម្លឹងមុខគេជាមួយខ្សែភ្នែកងឿងឆ្ងល់។
«យកអីវិញទៅ?»
«យកអណ្តាតរបស់អូនមកជូតមក!» ម្តងនេះ ជុងហ្គុក កាន់តែបានធ្វើឱ្យ ថេយ៉ុង ដឹងថាជំនាញរបស់គេមិនមែនអន់ៗធម្មតាៗនោះទេ ទាំងរោលរាល ក្តៅគគុក ភាពប៉ិនប្រសប់របស់គេក៏មិនមែនចង្អុលត្រឹមតែមួយជ្រុងតូចប៉ុណ្ណោះដែរ។
ថេយ៉ុង លេបទឹកមាត់ដោយការផ្សើមសំណើមក្នុងបំពង់.កសន្សឹមៗ មុននឹងក្រោកចុះខិតចូលទៅជិតវត្តមាន ជុងហ្គុក បង្ហើបបបូរមាត់ប្រើអណ្តាតលិឍសម្អាតសំណើមកខ្វក់ដែលខ្ជាក់ចេញពីខ្លួនរបស់គេម្តងបន្តិចៗទាល់តែស្អាតអស់ សឹមចាប់ក្រសោបថើបបបូរមាត់រាងក្រាស់នៅពេលក្រោយមួយខ្សឺតបន្ថែមដើម្បីលួងលោមចិត្តនាយ។
ជុងហ្គុក ចាប់ច្រានផ្តួល ថេយ៉ុង ទៅលើគ្រែម្តងទៀត បង្វិលឱ្យកំលោះតូចលុតជង្គង់បែរខ្នង ទយត្រគាកហុចមករកភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន រួចក៏បន្តស៊កវាទម្លុះចូលទៅសារជាថ្មី ដោយសារនេះល្បឿនរបស់គេកាន់តែលឿនខ្លាំងជាងមុន រហូតដល់តម្រូវឱ្យកាយតូចញ័រកន្ទ្រាក់ សាច់ត្រគាកក៏កាន់តែញាប់ញ័រចលនាជាងមុនទ្វេដង ខណៈស្នាមម្រាមដៃក៏បានបោះត្រានៅត្រង់នោះយ៉ាងក្រហមរងាលដៅស្នាមជាប់ពាសពេញត្រគាកក្មេងខ្ចីឥតអាសូរឡើយ។
«អាស-អា..បង!»
«អើស...» ជុងហ្គុក ឱនឈ្ងោកផ្អោបខ្លួនថើបខ្នង ថេយ៉ុង សំងំបាញ់សាចបញ្ចូលកាកសំណល់ទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៍ក្តៅគគុករួចក៏ដកវាចេញមកសន្សឹមៗ សម្លឹងមើលសំណើមស.ថ្លា ហូរស្រក់សម្រក់ចុះមកលាយឡំជាមួយឈាមបរិសុទ្ធលើកដំបូងក្នុងស្នាមញញិមពេញចិត្តជាខ្លាំង។ រាងតូចទម្លាក់ខ្លួនគេងផ្ងាដង្ហក់ញាប់ញ័រពេញទាំងខ្លួនប្រាណមើលចុះពេលនេះស្នាមនៅលើដងខ្លួនរបស់គេសុះសាច់ទៅដោយ ស្នាមខាំ ស្នាមទះ ស្នាមច្របាច់ ក្រហមងាំងអស់ពេញទាំងខ្លួនប្រាណ។
«អូនចាញ់ហើយអ្ហេះ?»
«នៅទេ!» ភាពក្លាហានដ៏ខ្សត់ខ្សោយរបស់គេ បានធ្វើឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតញញិមចុងមាត់ចម្អក មិនទាន់ចង់សុំចុះចាញ់ ប៉ុន្តែបែរជាទួញដង្ហក់ដូចកូនមាន់កំពុងតែលុងទឹកទៅវិញ។
«បន្តទៀតទេ?» ជុងហ្គុក វាចាព្រមទាំងលូកម្រាមដៃចូលទៅក្នុងខ្លួន ថេយ៉ុង ខណៈជើងស្រឡូនក៏ព្យាយាមញែកបើកផ្លូវឱ្យម្រាមដៃរស់រវើកលូនចេញចូលក្នុងខ្លួនញាប់ស្អេករកថាមិនត្រូវ។
«បើអូនចាញ់បងត្រឹមយប់នេះវាពិតគួរឱ្យអាម៉ាស់មុខខ្លាំងណាស់ ព្រោះអូនជាអ្នកនាំអាតបងឱ្យលេងល្បែងទាំងនេះមុន!»
«បន្តឱ្យដល់ទល់ភ្លឺទៅបងកំដរអូន!» ដល់ពេលចង់ឈ្នះរៀងខ្លួន ថេយ៉ុង លែងនឹកនាពីអារម្មណ៍ឈឺចាប់ត្រង់ភាពទន់ជ្រាយទៀតហើយ ព្រោះមិនចង់ឱ្យជ័យជម្នះធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃ ជុងហ្គុក ត្រឹមពេលពាក់កណ្តាលនោះទេ។ គេក្រោកងើបចុះពីលើគ្រែយ៉ាងក្លាហាន រួចដើរទៅផ្អែកខ្នងជាប់និងជញ្ជាំងកញ្ចក់ខន់ដូសំដែងទឹកមុខទាក់ទាញដ៏គឃ្លើន។
«មកៗ» មិនត្រឹមតែឈ្លើយធ្វើឫកគ្រាន់បើនៅហ៊ានលើកដៃបង្ហាញជាសញ្ញាកេះកៀរហៅប្រុសកំលោះដោយស្នាមញញិមមោះមុតទៀត។
«អូនគិតច្បាស់ហើយមែនទេ?» ជុងហ្គុក លើកចិញ្ចើមម្ខាងចោលសំណួរទៅកាន់រាងតូចរួចក្រោកដើរចូលទៅរក ថេយ៉ុង ជាមួយទឹកមុខហ្មត់ចត់។
«ច្បាស់ហើយ!» រាងតូចឧទានចម្លើយមិនគិតច្រើន លូកដៃទៅច្បិចកេះបញ្ឆឹកភាពរឹងមាំរបស់រាងក្រាស់ដោយអារម្មណ៍សប្បាយៗ លើកជើងឡើងម្ខាងគងលើចង្កេះស្វាហាប់ រួចផ្អែកខ្នងទម្រេតទៅក្រោយពើងត្រគាកខ្ពស់ជាងមុនបន្តិច។
«លឿនឡើង..លឿន!»
«បងមិនដាក់ចូលទេ!»
«បើបងមិនដាក់ចូល បងចាញ់អូនហើយអ៊ីចឹង!»
«បងមិនចាញ់ស្រាប់ហើយព្រោះមុននេះអូនថ្ងូរយំឮៗឱ្យរហ៊ឹះ?»
«មកពីពេលចាប់ផ្តើមដំបូងៗអូនឈឺ..»
«ក្រោយមក?»
«ស្រួលណាស់!» បុរសចំណាស់ជាងផ្ទុះសំណើចឮៗឈ្ងោកទៅចាប់លើកក្រសោបពររាងតូចឡើង រួញរុញបញ្ចូលភាពរឹងមាំចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយគេសារជាថ្មីម្តងទៀត។
«ដេតឌី សន្យាជាមួយអូនរួចហើយ ថាកំដរអូនរហូតដល់ទល់ភ្លឺណា!»
«សន្យាតើសឱ្យតែអូនទ្រាំទ្ររួច!»
«កំដរអូនពេញមួយអាទិត្យក៏បានដែរ!»
«កំដររហូតទាល់តែអូនសន្លប់ត្រឹមទឹកចុងក្រោយទើបបងសម្រេចចិត្តទៅប្រទេសកូរ៉េវិញ..អ្ហា..»
«អ្ហាសៗ..ដេតឌី!!!» ថេយ៉ុង ស្ទុះតោង.ក ជុងហ្គុក ជាប់ខ្លាចធ្លាក់របូត ព្យាយាមសំងំបិទភ្នែកសុខស្រួលទទួលយកពីសេចក្តីស្នេហាក្តៅគគុករវាងរាងក្រាស់ ទាល់តែច្រាលផ្សើមដំណក់ទឹកភ្នែកហូរចុះមកសស្រាក់សស្រាំយ៉ាងណាក្តី ក៏មិនអាចបង្ហើបបបូរមាត់សុំឱ្យនាយបញ្ឈប់សកម្មភាពត្រឹមតែរយៈពេលប៉ុណ្ណេះដែរ។
ព្រឹកស្អែក
ម៉ោង ៩:៣០ នាទីព្រឹក..
នៅទីបំផុតស្វែងរកមុខអ្នកឈ្នះឃើញហើយ កាយមាំមាឌធំដំបងគេងលុងលក់មិនទាន់ក្រោកនៅឡើយនោះទេ សល់តែវត្តមានកំលោះតូច ដែលនៅឈរពាក់អាវឃ្លុំពណ៌ក្រហមឆេះ ញញិមញញែមយ៉ាងមានប្រៀបជាងនោះ កំពុងឈរកាន់កែវកាហ្វេផ្លុំហុតៗយ៉ាងទំនង បើទោះបីជាយប់មិញត្រូវបានបងពេទ្យចាប់គ្រញិចថើបអុកទន្ទ្រានពេញរាងកាយស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ស្លាប់យ៉ាងណាក៏សុខចិត្តទ្រាំទ្ររហូតដល់ទល់ភ្លឺដែរ។
«មិនដឹងជាគាត់ស៊ីស្អីទេ ធំនោះធំ..» ថេយ៉ុង ទម្លាក់កែវកាហ្វេចុះលើកដៃមកអង្អែលត្រគាក និយាយសំឡេងខ្សឹបៗ ព្រោះនៅឈឺត្រង់ភាពដាច់រហែកមិនទាន់ជាសះស្បើយនៅឡើយ។
«សុភាពបុរសខ្មោចយ៍ស្អី ពេលមានសិចកាចដូចបិសាចចូលសណ្ឋិតអ៊ីចឹង ពេលមិនទាន់ស្គាល់រស់ជាតិលើគ្រែជាមួយគ្នា នៅនិយាយស្តាប់គ្នាបានដូចមនុស្សធម្មតា មិនរញ៉ាំរញ៉ូវកាចខ្លាំងពេក កាលពីយប់មិញនេះ ទាំងទះ ទាំងខ្ញាំ ច្របាច់បឺតជញ្ជក់ចុងសុដន់របស់ខ្ញុំជិតទល់ភ្លឺ វិះតែនិងដាច់ខ្យល់ស្លាប់ បើគង់តែគិតចង់យកឈ្នះគាត់ទេ កុំអីខ្ញុំមិននៅទ្រាំទ្រជាមួយទេ..ពូកែទាំងរឿងប្រើអណ្តាត ម្រាមដៃក៏ស្ទាត់ជំនាញ បើអាស្អីគេនោះវិញនឹកឃើញព្រឺក្បាលគ្រប់ពេល..» ថេយ៉ុង ឈរនិយាយរអ៊ូរទាំម្នាក់ឯងធ្វើមុខស្ញូវឈឺចង់ងាប់ ចង់រស់ ក្រោកដើរសឹងតែមិនចង់រួចទៀតផង ដ្បិតចិត្តមានៈចង់ឈ្នះនាយខ្លាំងពេក សុខចិត្តខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត លើកជើងឱ្យនាយដល់ទល់ភ្លឺ។
«អូនសំឡាញ់!» ថេយ៉ុង ងើបមុខពពីមពពើមឡើងរួចឆ្លើយនិងសំណួររាងក្រាស់។
«អូននៅទីនេះ!»
«វែនតារបស់បងនៅឯណា?»
«នៅលើតុក្បែរគ្រែហ្នឹងបង!» ជុងហ្គុក ក្រោកអង្គុយងាកទៅចាប់យកវែនតា មកពាក់សម្លឹងមើលមុខ ថេយ៉ុង រៀងច្បាស់ជាងមុនបន្តិចហើយ។
«មកណេះមក..» នាយនិយាយដោយលើកប្រអប់ដៃបក់ឡើង។
«ទៀតហើយអ្ហេះ? អត់ទេអូននៅឈឺ..» ក្មេងល្ងីល្ងើស្រាប់តែពេបបបូរមាត់ច្បែបៗកលចង់យំរួចគ្រវីក្បាលញ័រតតាត់។
«បងថើបមួយខ្សឺត!» ថេយ៉ុង ភ័យលស់ព្រលឹងស្មានតែនាយបបួលគេវៃឡើងទាំងព្រឹកទៀតហើយ។
«សឺត...ក្រអូបណាស់!» ព្រឹកនេះ ថេយ៉ុង សម្លឹងមើលឃើញ ជុងហ្គុក ក្នុងសភាពជាសុភាពបុរសសម្តីផ្អែមខុសប្លែកកាលពីយប់មិញដែលគ្រោតគ្រាតអាក្រក់ឃោឃៅយង់ឃ្នង ប្រៀបដូចជាកំរោលបោលសម្រុកចូលយ៉ាងដូច្នេះ។
«អូនស្រលាញ់ដេតឌី..» ថេយ៉ុង និយាយបណ្តើរងាកមុខចេញគិតរកតែផ្លូវរត់គេច។
«ដេតឌីក៏ស្រលាញ់អូនខ្លាំងដូចគ្នា គេចៗពីបងធ្វើអី្វនៅឱ្យស្ងៀមមើល៍!»
«អូនទៅងូតទឹក..អូ..អូន..ស្អុះស្អាប់ខ្លាំងណាស់!»
«ងូតទឹកជាមួយបងក៏បាន តោះបងទៅងូតទឹកដែរ!» ជុងហ្គុក និយាយដោយបាតដៃរាទៅក្រោមប៉ះគូទ ថេយ៉ុង ដោយអចេតនា។
«អ្ហាវ..បង..បងទៅងូតទឹកមុនអូនទៅ..អូនងូតតាមក្រោយ!»
«ងូតជាមួយគ្នាមិនបានកើតអី? ងូតជាមួយគ្នាវាមិនសូវខាតទឹក..»
«ដោយសារតែអូនចង់នៅស្ក្រាប់ស្បែកសិន!»
«ហ្អឹម..ស្រេចតែអូនទៅចុះ!» ជុងហ្គុក ចាប់ទាញភួយចេញបង្ហាញសាច់មួយកណ្តាប់ដែលតែងតែដក់ជាប់ក្នុងអារម្មណ៍ ថេយ៉ុង ថ្លែងសម្តីចេញមកពុំរួច វានៅតែចង្អុលបង្ហាញឡើងរឹងឆ្កឺត ទាំងធំ ទាំងវែង ឃើញហើយសឹងតែបាក់ស្បាតស្ទើរតែទន់ជង្គង់ដួល។
«ព្រះជាម្ចាស់..»
YOU ARE READING
ទើបដឹងខ្លួនថាស្រលាញ់អូន (Just Realized that I love you)
RomanceJK TOP / TAE BOTTOM ជូនចំពោះម្ចាស់សំបុត្រ ១៨២៥ ច្បាប់
