ទើបដឹងខ្លួនថាស្រលាញ់អូន (Just Realized that I love you)

ភាគ១៥៖ស្អែកនេះបងទៅជួបអូន

    មួយសប្តាហ៍បន្ទាប់...
    ការងារដ៏មមាញឹក នាថ្ងៃដំបូងបានចាប់ផ្តើមហើយ ថេយ៉ុង កំពុងស្ថិតក្នុង Photoroom ដែលរៀបចំធ្វើឡើង សម្រាប់ការថតរូប ផ្សាយម៉ាកផលិតផលថែរក្សាស្បែកមុខដំបូងបង្អស់ដែលគេទទួលបានការងារសហការណ៍ជាមួយដៃគូដ៏ថ្មីស្រឡាងជនជាតិអាមេរិកជាលើកដំបូងរបស់ខ្លួន។ កំលោះតូចក្នុងឈុតសម្លៀកបំពាក់ដ៏ស្រស់ស្អាតបង្ហាញពីមុខមាត់លម្អទៅដោយគ្រឿងសម្អាងតុបតែងផ្ទៃមុខយ៉ាងបវរ បូករួមទាំងគ្រឿងអលង្ការលម្អកាយ ធ្វើឱ្យសម្រស់ដ៏ល្អឯកគ្មានកន្លែងទាស់ កាន់តែទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍និងភាពទាក់ទាញមួយផ្នែកធំទៀត។
    ក្រឹក!ក្រឹក!
    សំឡេងម៉ាស៊ីនកាមេរ៉ាបន្លឺសូរឡើងជាប់គ្នារដឹក បណ្តាលឱ្យតួឯកទូតសុឆន្ទៈនាំមុខឱ្យក្រុមហ៊ុន Facial Care Company ឬហៅកាត់ថា FCC កំពុងតែត្រៀមខ្លួនយ៉ាងល្អ សម្រាប់ការថតរូបសម្រិតសម្រាំងបានយ៉ាងហ្មត់ចត់ចំពោះផលិតផលដែលខ្លួនកំពុងតែបានកាន់ជាប់ដៃនិងត្រៀមបង្ហាញអំពីគុណភាពព្រមទាំងរបៀបប្រើប្រាស់បញ្ចូលទៅក្នុង Short film បន្ថែមផងដែរ។
    «ការងារបានបញ្ចប់ហើយរីករាយដែលបានសហការណ៍ជាមួយគ្នា!»
    «រីករាយ!» ថេយ៉ុង បន្តសំណេះសំណាលជាមួយនិងម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនរួមទាំង Agency ថ្មីរបស់ខ្លួនគឺ រីឌីណា នាងជាជនអាមេរិកហើយតែងតែមើលថែទាំគេក្នុងនាមជាអ្នកណែនាំការងារឬឆ្លងកាត់ការពិភាក្សាជាមួយដៃគូជំនួញផ្សេងៗទៀតយ៉ាងហ្មត់ចត់។
    កាសែត ទស្សនារដ្តី នៅឯខាងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង បានចុះផ្សាយអំពីព័ត៌មានឈានមុខគេដំបូងបង្អស់ មិនលើកលែង សូម្បីព័ត៌មាន Website នៅក្នុង Internet ក៏បានសរសេរព្រោងព្រាតអំពីកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ដ៏ពិរោះសាយភាយក្រអូបរបស់អ្នកកំលោះតូច ថេយ៉ុង កំពុងតែលូតលាស់ត្រួយខ្ចីល្បីល្បាញ នៅឯខាងក្រៅស្រុក ទទួលបានការងារជាអ្នកថតស្ពតផ្សព្វផ្សាយគ្រឿង សម្អាង Cosmetic ទាក់ទាញឱ្យមានភាពចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង តាមរយៈឃ្លីបវីដេអូខ្លីៗដែលខ្លួនគេបានរៀបរាប់និយាយដ៏ក្បោះក្បាយហាក់បីដូចជាអ្នកស្ទាត់ជំនាញម្នាក់យ៉ាងអ៊ីចឹង។
   
     @ភូមិគ្រឹះ គីម
    «កូនប្រុសម៉ាក់ពូកែដល់ហើយ!» លោកស្រី ដារីរ៉ា រំភើបសប្បាយចិត្តរកពាក្យអីមកថ្លឹងថ្លែងពីអារម្មណ៍របស់គាត់ពេលនេះមិនបានទេ។
    កាលពីដំបូងគាត់ពុំសូវហ៊ានប្រថុយបណ្តោយឱ្យកូនចេញទៅរស់នៅឯខាងក្រៅប្រទេសតែម្នាក់ឯងនោះទេ ព្រោះគិតខ្វល់ខ្វាយច្រើន ខ្លាចកូនមិនចេះមើលថែខ្លួនប្រាណ ចាប់តាំងតែពី ការញ៉ាំ ការគេង សូម្បីតែរឿងការងារក៏គាត់នេះកង្វល់ក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់ដែរ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដឹងថាកូនអាច រកផ្លូវ រកច្រក ចេញបានដោយខ្លួនឯង គាត់បែរជាមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅឡើងមកពេញមូយទំហឹង មិនសូវហេងហាងក្នុងចិត្តដូចពីមុនពេកទេ។
    «ឃើញទេ ខ្ញុំប្រាប់បងរួចហើយថា ថេយ៉ុង ប្រាកដជាអាចរៀនរស់នៅប្រើជីវិតឯករាជ្យជារបស់ខ្លួនឯងបាន តាំងតែពីដំបូងខ្ញុំមើលទៅគេ រៀនក្រោក រៀនដើរ រឹងប៉ឹងដោយខ្លួនឯងបានច្រើនមកហើយ ទើបខ្ញុំតែងតែឧស្សាហ៍ប្រាប់ដល់បងកុំឱ្យបារម្ភច្រើនបន្តទៅមុខទៀត!» ដូជុន និយាយកៀកក្បែរៗជិតត្រចៀកបងស្រីរួចដើរក្រឡឹងសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ចូលទៅរកចាប់លើកទូរស័ព្ទដៃទំនើបដែលកំពុងតែមានខ្សែទំនាក់ទំនងភ្ជាប់បណ្តាញចូលមក។
    «ហេឡូ! ឯងមានការអី?»
    (អាទិត្យក្រោយមកជំនួសកន្លែងឱ្យយើងបានទេ?) គ្រាន់តែស្តាប់សម្តីក៏ដឹងយ៉ាងជ្រៅទៅហើយថាជានរណាគេដែរ។
    «ចុះឯង..គិតបម្រុងទៅណា?»
    (កុំចង់ដឹង ដឹងថាមានការរវល់ជាប់បំពេញធុរៈខ្លាំងទៅបានហើយ!)
    «ហើយទៅប៉ុន្មានថ្ងៃ?»
    (មួយសប្តាហ៍!)
    «ស្អីហា យូរណាស់?»
    (យូរស្អីប៉ុណ្ណឹង ចាំកន្លែងឱ្យផងមកវិញមានអីផ្ញើ!)
    «អើរ!» ដូជុន ទម្លាក់ទូរស័ព្ទដៃចុះ ឈរទ្រឹងគិតមួយស្របក់ធំ ជុងហ្គុក មានកិច្ចការសំខាន់អីខ្លាំង ត្រូវសុំដាក់ច្បាប់ឈប់សម្រាកដល់ទៅមួយសប្តាហ៍បើតាមការស្នើសុំច្បាប់មុនៗគេឈប់យូរយ៉ាងច្រើន ត្រឹម ១ ទៅ ២ ថ្ងៃអីតែប៉ុណ្ណោះ។
    "Hello this is my channel.."
    "Started in workstation for my first time!"
    "Get ready With Me!!!"
    «ថេយ៉ុង ស្អាតខ្លាំងណាស់!» លោកស្រី ដារីរ៉ា កំពុងតែធ្វើការទស្សនាសម្លឹងមើលកូនប្រុសតែមួយគត់របស់ខ្លួន អង្គុយចំពោះមុខកញ្ចក់កាមេរ៉ាបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពទាំងមូលក្នុងស្ថានីយ៍ការងារមួយកន្លែងនៅក្នុងទីក្រុងញ៉ូវយ៉កទាំងអស់នេះជាការធ្វើបទបង្ហាញអំពីការងារជា Modeling សម្រាប់ផលិតនូវវីដេអូ ជាការបើកគេហទំព័រគណនី YouTube ផ្លូវការរបស់ ថេយ៉ុង ជាលើកដំបូងផងដែរ។
    "តាមការពិតការមករស់នៅស្រុកក្រៅតែម្នាក់ឯងវាមានការពិបាកខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំនឹកម៉ាក់!"
    "ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវគិតខ្លាំងបំផុតគឺត្រូវធ្វើខ្លួនឱ្យពូកែគ្រប់យ៉ាងដូចជាម៉ាក់អ៊ីចឹងដែរ!"
    "ខ្ញុំមករស់នៅទីនេះបានរយៈពេល ៣ សប្តាហ៍ជាងមកហើយ ដូច្នេះហើយការងារលើកដំបូងដែលខ្ញុំទទួលបានគឺការថតស្ពតផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មផលិតផលប្រើប្រាស់សម្រាប់ស្បែកមុខ..ការងារទាំងនេះខ្ញុំចូលចិត្ត ខ្ញុំរីករាយធ្វើវាបានគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តការថែទាំស្បែកនិងរាងកាយ ភាពស្រស់ស្អាតតែងតែនាំមុខជានិច្ច ដូច្នេះហើយការទទួលបានបទពិសោធន៍ជាច្រើននៅទីនេះ ខ្ញុំនិងចែករំលែកឱ្យអ្នកគ្រប់គ្នាបានដឹង បានស្គាល់អំពីជីវិតជានិស្សិតបរទេស រៀនផង ធ្វើការផង ដូចជាខ្ញុំនៅពេលនេះដែរ!"
    "នៅទីនេះប្រើប្រាស់ភាសានិយាយច្រើន គឺភាសាបរទេស ការប្រើប្រាស់និយាយភាសាអង់គ្លេសឱ្យបានល្អ សរុបសេចក្តីមកខ្ញុំនៅតែប្រើប្រាស់ភាសាដើមកំណើតសម្រាប់និយាយទៅកាន់អ្នកទាំងអស់គ្នាដដែល គ្រាន់តែអាចលាយឡំជាមួយភាសាបរទេសបន្តិចបន្តួច សង្ឃឹមថាគ្រប់គ្នាមិនប្រកាន់ខឹង និងជួយគាំទ្រលើមាតិកាសង្គមរបស់ខ្ញុំបន្ថែមផងដែរ.."
    "ចំណែកឯ Website សាកលវិទ្យាល័យដែលខ្ញុំកំពុងតែសិក្សារាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំនិងទម្លាក់ Link ខាងក្រោមវីដេអូនេះទៅក្នុង Comment ដូច្នេះអ្នកទាំងអស់គ្នាអាចចុចចូលមើលពីចំណុចត្រួសៗខ្លះៗសម្រាប់ការស្វែងយល់បន្ថែម អរគុណ See You Next time.."
    «កូនប្រុសម៉ាក់ពូកែខ្លាំងណាស់ ម៉ាក់ក៏នឹកកូនដូចគ្នាដែរ ថេយ៉ុង!» និយាយពីអារម្មណ៍របស់គាត់នៅពេលនេះវិញ គាត់សប្បាយចិត្តរំភើបរកពាក្យអ្វីមកនិយាយបកស្រាយជំនួសឱ្យស្នាមញញិមដ៏រីករាយមួយនេះមិនបាននោះឡើយ។ គាត់នៅតែសប្បាយចិត្ត ចំពោះការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ ថេយ៉ុង កន្លងមក ក្នុងនាមជាមនុស្សពេញវ័យ គេបានខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការរៀនសូត្រក៏ដូចជាការងារដែលគេកំពុងតែធ្វើសព្វថ្ងៃនេះ។ មិនថាអនាគតរបស់គេប្រែប្រួលក្លាយទៅជាយ៉ាងណានោះទេសម្រាប់ លោកស្រី ដារីរ៉ា នៅតែបន្តមានមោទនភាពចំពោះកូនប្រុសម្នាក់នេះជានិច្ច។
   
   ទីក្រុងញ៉ូវយ៉ក ( New York )
   ចំណាយពេលនៅខាងក្រៅអស់រយៈពេលពេញមួយថ្ងៃមក ថេយ៉ុង ក៏បានវិលត្រលប់មកកាន់កន្លែងស្នាក់នៅវិញយ៉ាងស្រួលចិត្តមួយរយៈនេះអាចថាមានពេលវេលារវល់ខ្លាំង មិនអាចឆ្លៀតរកពេលឱ្យខ្លួនឯងទំនេរបាន ប៉ុន្តែគេនៅតែមានស្នាមញញិមជានិច្ច ដ្បិតគិតថាបើរៀនធ្វើខ្លួនឱ្យសប្បាយៗចិត្តរៀងរាល់ថ្ងៃនិងគ្មានបញ្ហាចូលមករំខានយីយាស្មុគស្មាញក្នុងជីវិតនោះទេ។
   «គាត់នៅបន្តតាមដានខ្ញុំទៀត?» ថេយ៉ុង អស់សំណើចសម្លឹងមើលអេក្រង់ទូរស័ព្ទដែលមានលោតសារ Chat ថ្មីៗចូលមក ជាគណនី Account Instagram ទីពីផ្លូវការរបស់ ជុងហ្គុក បានចុច Follow គេដដែល មិនតែប៉ុណ្ណោះនៅតាម Chat មកនិយាយជាហូរហែរទៀត មិនបានតបព្រោះគេរវល់ជាប់ធ្វើការនិងរៀនបន្ថែមផង។
   «គាត់នៅតែសង្ហាដដែល!» ម្តងនេះ ថេយ៉ុង សម្លឹងមើលរូបភាពក្នុងសារបង្ហោះរបស់ ជុងហ្គុក ដោយស្នាមញញិមអឹមអៀន ពេលនាយថតរូបសង្ហា គួរឱ្យស្រឡាញ់ គួរឱ្យក្នាញ់ មើលឃើញពីជ្រុងណាក៏ស្អាតក៏សង្ហាឥតទាស់ក្នុងខ្សែភ្នែករបស់គេដែរ។
   ទីងៗៗ...
   «Chat មកទៀតហើយ!»
   ► រវល់ណាស់ឬ ទើបមិនតបបង?
   ► ដឹងទេបងនឹកអូនខ្លាំងណាស់
   ► តបពីបីម៉ាត់ក៏បានកុំស្ងាត់មាត់ ស្ងាត់សំឡេងអ៊ីចឹងបានទេ?
   ► Block បងធ្វើអី? បងនឹក!
   ទីង!
   ◄ ហេតុអីបងត្រូវនឹកដល់ខ្ញុំ?
   ថេយ៉ុង តបទាំងអាការៈអន្ទះសារចង់ដឹងហេតុផលរបស់នាយខ្លាំងណាស់។
   ► មកពីបងខានចួបមុខអូនយូរ
   ◄ ចង់ចួបធ្វើអី ក្រែងប៉ុន្មានឆ្នាំមុនបងជាអ្នកដេញខ្ញុំចេញហើយស្រែកថាស្អប់ខ្ញុំនោះអី?
   ► មកពីបងបារម្ភខ្លាចអូនខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះដោយសារតែបង!
   ◄ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ? គ្រាន់តែស្រលាញ់គ្នាជាមួយបងខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះដែរ? ឬមួយបងក៏ជាមនុស្សប្រុសមិនល្អ?
   ► មិនមែនអ៊ីចឹងទេ!
   ទីង!
   ជុងហ្គុក រហ័សចុចផ្ញើ Link ព័ត៌មានចាស់ៗមកឱ្យ ថេយ៉ុង បានមើលជាក់ច្បាស់ផ្ទាល់និងភ្នែកខ្លួនឯង ដើម្បីអះអាងថាគេមិនបាននិយាយកុហកនោះទេ ទទួលស្គាល់ថាកាលពីមុនកំលោះតូចមិនសូវបានដឹងរឿងសង្គមព័ត៌មាន Online ច្រើនឡើយ ដោយសារម្តាយរបស់គេហាមប្រាមពុំអនុញ្ញាតឱ្យកូនប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទទំនើបៗ ទើប ថេយ៉ុង មិនអាចទទួលបានព័ត៌មានអ្វីសោះ សូម្បីតែនៅសង្គមខាងក្រៅក៏លោកស្រី ដារីរ៉ា បញ្ជាមិនឱ្យនរណាម្នាក់និយាយរឿងមិនល្អអំពីប្រធានបទស្នេហាក្តៅគគុករវាង ជុងហ្គុក និង ថេយ៉ុង ដែរ។
   ► ដោយសារតែបែបនេះ!
   ◄ ដោយសារតែមូលហេតុបែបនេះ? ហេតុអីបងមិនព្រមប្រាប់ដល់ខ្ញុំ?
   ថេយ៉ុង ចាប់ផ្តើមអន់ចិត្ត និងយំសស្រាក់ចេញមករហាម ដឹងទេថាកាលណោះបេះដូងរបស់គេខ្ទេចប្រេះស្រាំប៉ុណ្ណា ក្តីស្រលាញ់ដែលគេមានចំពោះ ជុងហ្គុក ពិតជាជ្រាលជ្រៅខ្លាំងណាស់ មិនអាចលេងសើចបានទេ គេបានព្យាយាមសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅកាន់នាយជាច្រើនច្បាប់និងយំជាច្រើនដង ប្រើពេលវេលាយ៉ាងយូរដើម្បីព្យាយាមកាត់ចិត្តពីនាយដ៏លំបាក មកទល់និងពេលនេះទៅហើយអារម្មណ៍ទាំងអស់នោះនៅតែបន្តតក់ជាប់ក្នុងចិត្តគេជានិច្ច។
   ► បងដឹងថាការធ្វើបែបនោះ ធ្វើឱ្យអូនខូចចិត្តខ្លាំងប៉ុណ្ណា!
   ◄ បងកុំបាច់មកនិយាយកែខ្លួន!
   ► បងមិនបានតាំងចិត្តនិយាយកែខ្លួន ដើម្បីលុបលាងទោសកំហុសនោះទេ បងពិតជាមិនចង់ឱ្យរឿងរ៉ាវនាគ្រានោះវាយប្រហារទៅលើអូន ធ្វើឱ្យមានការប៉ះពាល់ចំពោះរឿងរៀនសូត្ររបស់អូនឡើយ ដោយសារតែអូនក៏នៅក្មេងខ្ចីខ្លាំងពេក។
   ◄ ខ្ញុំនៅតែមិនអាចសប្បាយចិត្តជាមួយការបកស្រាយរបស់បងដដែល បងបានបង្កស្នាមរបួសឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់ច្រើនឆ្នាំមកនេះខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំនឹកបង បងបែរជាព្យាយាមរត់គេចពីខ្ញុំ សូម្បីតែថ្ងៃដែលខ្ញុំឡើងទៅទទួលសញ្ញាបត្រក៏គ្មានវត្តមានរបស់បងទៅចូលរួមដែរ បងបាត់ទៅជាច្រើនខែឆ្នាំ នៅពេលដែលខ្ញុំធំពេញវ័យ ខ្ញុំមានការងារល្អៗធ្វើ ទើបបងងាកមកចាប់អារម្មណ៍ពីក្មេងដែលបងធ្លាប់តែបោះបង់ចោល មិនដែលយកភ្នែកមើល មិនដែលយកចិត្តទុកដាក់សួរនាំថាខ្ញុំមានមនោសញ្ចេតនាខ្លាំងប៉ុណ្ណាចំពោះបងនោះទេ?
   ► បងខ្វល់ពីអូនគ្រប់ជំហ៊ាន បងខ្វល់ខ្លាចថាអូនលំបាក ខ្វល់ច្រើនគិតថាអូនអាចនិងឈឺចាប់ដោយសារតែបងខ្លាំងប៉ុណ្ណា? អូនឈឺចាប់ប៉ុណ្ណា បងឈឺប៉ុននោះដូចគ្នា អូននឹកបង បងក៏នឹកអូន បងចង់ឱបអូន ចង់ប្រាប់ថា បងសូមទោស ឃើញអូនយំបងក៏ពិបាកចិត្ត បងចង់លួងអូន ជូតទឹកភ្នែកឱ្យអូន ពេលអូនខូចចិត្ត ចង់ថើបអូនពេលបងក្នាញ់និងអូន ចង់ឱបអូនឱ្យខ្លាំងៗ ប្រាប់ថាបងស្រលាញ់អូន!
   ◄ មនុស្សប្រុសដូចជាបងប្រែក្រឡាស់សម្តីបានគ្រប់វិនាទីតែរហូតហ្នឹង!
   ► នរណាថាបងក្រឡាស់សម្តី?
   ► សំបុត្រ ១៨២៥ ច្បាប់ រយៈពេល ៤ ឆ្នាំមកនេះ បងតបខ្ញុំបានត្រឹមមួយច្បាប់ ច្បាប់ចុងក្រោយដែលខ្ញុំទទួលបាន គឺពាក្យ បដិសេច..
   ◄ អូនចេះសរសេរសំបុត្រផ្ញើឱ្យមនុស្សប្រុស ចាប់តាំងពីអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ឱ្យបងតបតយ៉ាងម៉េច? ប្រាប់ថាស្រលាញ់កូនក្មេងមិនទាន់គ្រប់អាយុអ៊ីចឹងឬ?
   ► ឥឡូវខ្ញុំគ្រប់អាយុ ១៨ ឆ្នាំហើយ បងគ្មានសំបុត្រអ្វីសរសេរមកផ្ញើខ្ញុំវិញទេអ្ហេស?
   ◄ មានតើស..តែជាសំបុត្រអាពាហ៍ពិពាហ៍!
   ► ខ្ញុំមិនព្រមចិត្តទន់ជាមួយនិងបងទេ បងមិនបាច់មកនិយាយធ្វើឱ្យខួរក្បាលខ្ញុំគិតខ្វល់ខ្វាយពីសម្តីរបស់បងបន្តទៅទៀតឡើយ។
   ◄ ស្អែកនេះបងទៅជួបអូន ឱ្យប្រាកដចិត្តថាបងស្រលាញ់អូន នឹកអូន ចង់ចួបអូនខ្លាំងប៉ុណ្ណា!!
   ថេយ៉ុង លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗឮសូរ ជុងហ្គុក និយាយបែបនេះ? តើវាជាការពិតមែនទេ? នាយនិងមកកាន់ទីនេះដើម្បីចួបគេពិតមែនទេ? គេភ្លឹកហើយសួរខ្លួនឯងជាច្រើនដងសម្លឹងមើល Chat ដែល ជុងហ្គុក ផ្ញើចូលមកបន្តកន្ទុយគ្នាជាហូរហែរទៀត។
   ► បងមិនចាំបាច់ធ្វើដល់ថ្នាក់នេះ
   ◄ វាចាំបាច់ ព្រោះបងនឹក!!
  ម្តងនេះកំលោះតូចលែងតបតឆ្លើយឆ្លង ដ្បិតចិត្តមួយជឿ ចិត្តមួយទៀតមិនជឿ ព្រោះគិតថា ជុងហ្គុក ប្រហែលជានិយាយផ្តេសផ្តាស់អះអាងបានត្រឹមតែមាត់។ គេរវល់ការងារនៅឯមន្ទីពេទ្យខ្លាំងណាស់ គេច្បាស់ជាមិនឆ្លៀតពេលមកកាន់ទីនេះបាននោះទេ ម្យ៉ាងវិញទៀតគេធ្លាប់បានធ្វើឫកពាមិនសូវខ្វល់ខ្វាយពីខ្លួន ព្រោះតែងតែគិតពីកិច្ចការងារជាធំ រាល់ពេលបាននៅជាមួយ ថេយ៉ុង គេនិយាយពីរឿងការងារៗគ្មានពេលធូរស្បើយ ប្រសិនបើមនុស្សស្រលាញ់គ្នា គេច្បាស់ជាមិនយកលេសទាំងអស់នេះមកប្រើប្រាស់រាល់វេលាដែលបាននៅក្បែរគ្នានោះទេ។ គិតហើយកាន់តែខឹង រឹតតែអន់ចិត្តខ្លាំងៗលើសដើម។
   (បងប្រាប់ឱ្យហើយណា ហាមតាមមករំខានបងទៀត បងធុញដល់កំពូលហើយ រវាងពួកយើងទាំងពីរនាក់ បានត្រឹមតែជាអ្នកស្គាល់គ្នាធម្មតាៗ មិនអាចមានអ្វីឱ្យលើសលួសពីពាក្យថាអ្នកជិតដិតនោះទេ កុំរំឭកដល់រឿងដែលគ្មានបានការមួយណាមកនិយាយទៀត ថេយ៍ នៅក្មេងខ្ចីណាស់ មិនសមនិងបងទេ ព្រោះបងក៏មិនដែលចាត់ទុក ថេយ៍ ឱ្យលើសពីពាក្យថាប្អូនប្រុសដែរ ឈប់ធ្វើខ្លួនគួរឱ្យរំខាន ឈប់តាមមកបង្ករឿងឱ្យបងឈឺក្បាលឥតល្ហែរទៀត ចាប់ពីពេលនេះតទៅ..)
   «បងនៅតែចិត្តអាក្រក់ដដែលហ្នឹង!» ថេយ៉ុង បោះទូរស័ព្ទទៅម្ខាង បែរទៅចាប់យកកន្សែងមកកាន់ជាប់នឹងដៃ រួចសំដៅទៅរកបន្ទប់ទឹក ដើម្បីបានងូតទឹកសម្អាតខ្លួនចេញ។
  
   ព្រឹកស្អែក
   អាកាសយាន្តដ្ឋានជាតិ..
   Instagram
   Just Now
   Fly to → New York ♡
   សារបង្ហោះនៅលើគណនី Instagram របស់ ជុងហ្គុក ទើបតែបាន Update កាលពីថ្មីៗនេះ ជាធម្មតាគេប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមមួយនេះពុំសូវផូសរូបឬការដើរហើរទៅណាច្រើននោះទេ ប្រសិនបើគ្មានទុក្ខធុរៈការងារនាយក៏មិនចាំបាច់ត្រូវប្រើដែរ។ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះគេស្រាប់តែបានផូសរូប ភ្ជាប់ជាមួយទិដ្ឋភាពក្នុងអាកាសយាន្តដ្ឋាន ជារូបពាក់អាវធំ ពណ៌ខ្មៅ ស្ទាយអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លា លើកដៃបំពាក់នាឡិកាថ្លៃទំនើប បានកាន់កែវកាហ្វេម្ខាង យ៉ាងសង្ហាទាក់ទាញចិត្ត ខណៈការចុច Like , Comment ក៏បានកើនឡើងដូចគ្នាជាលំដាប់ផងដែរ បើគិតពីចំនួនអ្នកចុច Follow មានរហូតដល់ទៅ 2.1M Follower ខណៈគណនី Instagram របស់ ថេយ៉ុង កើនចំនួនអ្នកចុច Follow បន្ថែមរហូតដល់ទៅ 2.5M Follower ជាងឯណោះ។
   Comment...
   ➦ គួរឱ្យសង្ស័យខ្លាំងណាស់
   ➦ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ពីខ្សែ.ក លើ.ករបស់គាត់ ដូចទៅនឹងខ្សែ.ករបស់ ថេយ៉ុង ពាក់បេះដាក់
   ➦ ទ្រាំនឹកអូនមិនបានហោះទៅចួបអូនហើយអ្ហេះ?
   ➦ ប្រាប់ថា Real Couple ហើយមិនជឿទៀត ! មើលចុះហោះទៅកាន់ New York ទៀត..Ayyy ខ្ញុំរង់ចាំគូស្នេហ៍មួយនេះបើកចំហទំនាក់ទំនងជាយូរមកហើយ ♥︎♥︎♥︎
   See More.....
   +++
   «ចុម!អានេះ...?» ដូជុន ស្ទុះងើបគូទវឹបចេញពីកៅអី ធ្វើការខលទៅ កាន់ ជុងហ្គុក សួរនាំជាបន្ទាន់...
   ទឺត!!!!
   «ហេឡូ!»
   (ឯងមានការអី?)
   «នេះអ្ហេះហេតុផល? ដែលឱ្យយើងជួយដាក់ច្បាប់ការងារឱ្យពេញមួយសប្តាហ៍?»
   (ត្រូវហើយ!)
   «ឯងលេងលែនទេនឬ?»
   (យើងដែលថាមិនពិត?)
   «ស្អីហះ?»
   (យន្តហោះចេញដំណើរហើយ!)
   «អ៎េ.....អាជុងឈប់...យីអានេះបិទបាត់វ៉ី!» ដូជុន នឹកឡើងហួសអស់ពាក្យបរិយាយ បានត្រឹមតែលើកដៃជជុះសក់ក្បាលទាំងអារម្មណ៍ភ័យបុកពោះជំនួសមិត្តមិនដឹងថាទៅដល់ដេកក្រៅផ្ទះឬក្នុងផ្ទះជាមួយក្មួយប្រុសគេឬអត់ទេ?។
  
   New York/ ញ៉ូវយ៉ក
   Notifications..
   ទីងៗ!!!!!
   «គាត់ពិតជា....ពិតជាមកកាន់ទីនេះមែនឬ? ស្លាប់ហើយ...» ថេយ៉ុង លើកដៃអែសក្បាលខ្វោកៗ សភាពងើបពីដេករបស់គេពេលនេះប្រែជាមានអារម្មណ៍ថាស្វាងចែសយកតែមែនទេនតែម្តង។