On Yedi - Otuz Yedi

1.7

Bölümde sevdiğiniz kısımlara '💚' bırakmayı unutmayın!

***

Sen şarapla eskitirsin yüzünü, ben her kadehi sana kaldırırım.

***

En son ne zaman tüm dünyanınız bir daha eskisi gibi olamayacağınızı fark ettiniz? Habersizdim, böyle olacağını bilmiyordum. Bir eşiği geçtikten sonra sorgulamazdı insan, her şeyin değişeceğinden bihaber olurdu. Belirsizlik... Belirsiz olan bir şey hep can sıkıcı gelirdi fakat bu durumda olmak yerine, gerçekleri bilmek yerine, belirsizlik denizinde boğulmayı tercih ederdim.

Bazen bir şeyleri bilmemek lazımdı, gerçekler saklanmalıydı. Canının yanmasındansa cehaletin gölgesinde çürümeliydi insan, sesini çıkarmamalıydı.

Öyle olmamıştı, ben bir adım atmıştım ve artık tüm kurallar baştan yazılmaya başlanacaktı. Biliyordum, bu yükü kaldırmak zorundaydım. Neden zorunda kalmıştım? Biri bir parmağını şıklatmıştı sanki ve tüm hayatımı bir uçurumdan aşağı sürüklemeye başlamıştı peşinden, o kimdi? Neden beni peşinden sürüklemeye bu kadar meraklıydı?

''Ağlama artık Meyra. ''dedi On Yedi. Saatlerdir odanın içinde yatağıma uzanmış öylece bekliyordum. Neyi bekliyordum? Tüm bu gerçeklerin biri şaka olduğunu söylemeliydi.

'Ben onu çok seviyorum On Yedi, şimdi ne yapacağım? Bunu bana daha önce de mi yaptı yani? Hem de parti akşamında... Benim olduğum bir evde bunu nasıl yapmış olabilir? 'dedim hiddetle.

''Yapacağın şey belli, o seni zaten hak etmiyordu. Tüm bunları bilmene rağmen nasıl onunla olmaya devam edeceksin? ''

'Ya yanlış hatırlıyorsam ya da mesajlar yanlış yaz... ' diyecekken lafımı kesti. ''Saçmalama istersen Meyra! Hala bunu nasıl düşünürsün? Mesajları kendin aldın, nasıl yanlış yazılmış olabilir? Nasıl yanlış şeyler hatırlayabilir zihnin? ''

'Ben... ' dedim fakat cümlemin devamını getiremedim. Çaresizdim, yalnızdım. Öyle yalnızdım ki zihnimdeki çığlıkları kendim bile duyamayacak haldeydim.

''Bitir bu işi Meyra, ne bekliyorsun? Kendini kandırma daha fazla. '' dediğinde On Yedi'den aldığım güçle yataktan kalktım.

Evet, toparlanmalıydım. Henüz Devrim veya Reyhan bu gerçekleri öğrendiğimden habersizlerdi. Acaba bunu başka kim biliyordu? Mesela Şeyda eğer bu durumu bilseydi, bana söyler miydi? Veyahut Pelin? Hepsinin bilme ihtimali midemin kasılmasına sebep oldu, tüm arkadaşlarım arkamdan iş çevirmiş olabilir miydi?

'Kime güveneceğim? 'diye mırıldandım, kendi kendime düşünürken.

''Bu konuda kimseye güvenemezsin. ''dedi On Yedi, haklıydı. Bana doğru söyleyip söylemediklerinden emin olamazdım.

Telefonumu çıkardım ve Devrim'e bir mesaj yazmaya koyuldum. Aklıma gelen fikirle artık ne yapacağımdan tamamen emindim. Gerçekleri teker teker bana itiraf etmesini sağlayacaktım ve onunla yüzleşecektim.

Meyra: Bugüne bir alkol gecesi planladım, saat akşam 10'da bana geliyorsun!

Mesajı gönderdim ve ona karşı soğuk durmamak adına bir mesaj daha ekledim.

Meyra: Seni çok özledim

Mesajın ardından bana yazdığı birkaç mesaja göz atmak için mesaj kutusunda gezindim fakat eski mesajlarımız yoktu. O an tekrar hatırlamıştım ki kazanın ardından telefonum sıfırlanmıştı. Bir anlığına bunun sebebini sorguladım. Acaba gerçekten kazada hasar aldığı için miydi yoksa bir şeyler saklamak için mi yapılmıştı?