On Yedi - Otuz Yedi

4.5

Ameliyat olduğum için stoktan bölüm attım dostlarım, haftaya bölüm gelmezse kusura bakmayın 💚

***
Gerçekler unuttuğunda ortaya çıkar.

***

Söylediği cümleye karşılık sadece tebessüm etmiştim ve gözlerimi kaçırmıştım. Aslında ona neden diye sormak istiyordum içten içe, neden bana anlatırdı anlatacak olsa? Bana güvendiği için mi yoksa beni yakın gördüğü için mi? Bu sorularım henüz yanıtsız kalacağa benziyordu.

Onun saate baktığını gördüğümde bir işi olduğunu düşünerek, ''Seni fazlasıyla meşgul ettim abi, kusura bakma gerçekten. Ben yavaştan kaçayım artık. '' dedim ve odadaki eşyalarımı toparlamaya başladım. Telefonum şarjı biraz dolmuştu, eve kadar idare ederdi. Şarj aletini çıkarıp çantama koydum.

''Seni ben bırakayım, zaten camiye geçecektim. ''dediğinde ona doğru baktım. Camiye mi gidecekti? Bugünün cuma olduğunu hatırladığımda şaşkınlığım son buldu.

''Evimin üst sokağında bir cami var abi, belki biliyorsundur. ''dediğimde beni onayladı. ''Evet, ben de oraya giderim diye düşünüyordum. ''dedi.

''Onunla tüm günahlarımızdan sıyrılıp af dilemek için huzura çıkmak isterdim. ''dedi Otuz Yedi. Gözlerini ondan alamıyordu.

''Ben Batuhan'ı özledim. ''dedi On Yedi.

O an aklıma Devrim geldi işte, kesin fazlasıyla meraklanmıştı. Acaba eve gelip bakmış mıydı? Bu ihtimal ile iyice gerildiğimi hissettim.

''Ben hazırım. ''dediğimde bakışları telefonunun ekranından bana doğru kaydı.

''Hadi çıkalım. ''dedi ve eliyle dış kapıyı işaret etti. Bir şey söylemeden evden çıktık, o kapıyı kilitledi ve ben de asansörü çağırdım. İçeriye geçtiğimiz zaman yüzünde bir tebessüm belirdi.

''Neden güldün? ''diye sordum merak ederek.

''Dün seni burada taşırken düşecek gibi olmuştun, onu hatırladım. ''

''O anları iyi ki hatırlamıyorum, yoksa yüzüne bakamazdım. ''dedim gülerek.

Biraz ciddileşip bana doğru bakarak, ''Zaten sürekli gözlerini kaçırıyorsun. Bir şey değişmezdi yani. ''dedi. Onun bu açık sözlü halleri beni bazen dumura uğratıyordu.

''O zaman tamamen bakamazdım. ''dedim yine gülerek. Ortamın gergin hali beni de strese sokuyordu. Bakışları altında eziliyor gibi hissediyordum, bir insan nasıl her zaman göz bebeklerine bakardı? Gözlerime baktığında tüm vücudumun röntgenini çekiyor gibi hissediyordum.

''Aynen, adamın gözlerinde x-ray cihazı var. ''dedi On Yedi.

''Yanımda utanmanı gerektirecek bir şey yaşanmadı. ''dediğinde asansör durmuştu. Kızaran yanaklarımla birlikte asansör kapısını ittim ve binadan çıktım. Peşimden geldiğinde birlikte arabaya bindik. Kemerimi taktığımda arabayı çalıştırmıştı, bir süre ikimiz de konuşmadık.

''Böyle sarhoş olur musun genelde? ''diye sordu birden. Bu konu onun canını sıkıyordu sanırım.

''Son zamanlarda... ''dedim ve duraksadım. O benim hakkımda hiçbir şeyi bilmiyordu. Ona söylemeli miydim? ''Ben bir kaza geçirdim abi ve son bir senemi hatırlamıyorum. ''

''Gerçekten mi? Şaka yapmıyorsun değil mi? ''diye sordu. Ona şaka olmadığını söyledim ve açıklamaya devam ettim. ''Bu yüzden her şey çok karmaşık geliyor. Tüm hayatım değişmiş de onun peşinden yetişememişim gibi. Son zamanlarda bir kaçış olarak alkole sığınıyorum, aslında bunun farkına yeni varıyorum ama bunu yapmazsam... ''cümlenin devamını benim yerime On Yedi getirdi.