Kaderin Kitabının Efsanesi (Eski Versiyon)

🐺FİNAL🐺

Barlas hayata gözlerini yuman sevdiğinin ardından hiç ağlamadığı kadar dehşetli ağladı. Sevdiğinin hâlâ sıcacık olan ellerini tuttu.

"Hayır! Hayır Asena'm aç gözlerini! Hayır!"

Kendisini ne kadar buna hazırlamış olsa da zordu. İnanması çok güçtü. Onun gittiğine, bir daha geri gelmeyeceğine, güzel gözlerini açmayacağına, canına can katan gülüşünü göremeyeceğine inanmak istemiyordu.

Sesi... Huzur veren sesini kulakları bir daha işitemeyecek miydi? Güzel ve eşsiz kokusunu bir daha solumayacak mıydı? Oysa o, Asena hayattayken bile ondan ayrı kaldığı her saniye özlerdi her şeyini. Bir an önce ona kavuşabilmek için tutunurdu hayata. Ona kavuşabilmenin hayaliyle işleri zor da olsa zorluğunu hissetmez ve akşam eve gittiğinde hayatının anlamına kavuşurdu.

Asena kendisini çok tembihlemişti. Bu yüzden kendisini hazırladı.

Güçlükle yutkundu. Sonra tebessüm etti. Bitkisel hayata girmiş olduğundan emin olduğu biricik görklüsünün fişine uzandı elleri.

O fişi çekmeden önce gülüşünü artırdı. Eğilip Asena'nın kokusunu ciğerlerine doldurdu. Sonra kulağına, sanki onu duyabilecekmişçesine fısıldadı.

"Kitapta görünmüyor ama ben hatırlıyorum görklüm. Seni kalbinden hançerledikten sonra ne olduğunu biliyor musun?"

"Sana kavuşabilmek ve sensiz kalmışken çektiğim acının bir son bulması için hep dua etmiştim. Benim de dualarım kabul oldu. Ling Çov'a yaptığımız bir sonraki seferde şehit düştüm."

"Çok değil, sadece 1 ay sonra yanına geleceğim. Hatta belki de daha kısa bir sürede. Kavuşacağız görklüm. Ve orada Rabbim kavuşmamıza müsaade ettiği müddetçe, bizi hiç kimse ayıramayacak. Kavuşacağız... Kavuşacağız..."

Alnına eğilip upuzun bir öpücük daha kondurdu. Makinenin fişini çekti. Kitap son sayfasını da doldurdu. Çizilen son resimde damlayan kanlı göz yaşları vardı. Damladıkları yer de bir göl oluyordu.

Kitap bitti. Efsane tamamlandı. Ancak Barlas durmadı. Sevdiğini toprağa verip onun acısıyla yanıp tutuşurken Kaderin Kitabını aldı. Bir editör ile anlaştı. Kitabı aynen bastırttı.

"Kaderin Kitabının Efsanesi" ismiyle piyasaya sürülen bu kitap milyonlar tarafından okundu. Barlas ve Asena'nın efsanesi tüm dünyaya yayıldı. Dillerden dile düştü.

Kaderin Kitabı bitse de, efsane asla son bulmadı. Barlas ve Asena'nın efsanesi tüm kalplerde yerini aldı.

SON.

Genç kız elindeki kalemi bıraktı.

"Özür dilerim Asena. Özür dilerim Barlas. Ama dünya gerçekten çok acımasız. Eğer yaşasaydınız bile mutlu olamayacaktınız. Ben sadece ikinizin de mutlu bir hayat yaşamasını istedim. Kısa ama mutlu. Bunu size yapmayı hiç istemezdim. Özür dilerim..."

Boncuk boncuk incileri yanaklarından döküldü ve son çizdiği resimde bulunan kanlı gözyaşlarının doldurduğu gölün üzerine düştü. Orayı dağıttı.

Sonra başını yatakta yatmakta olan sevdiğine çevirdi. Biliyordu. Barlas kendisini duyuyordu. Yani o... Buna inanıyordu.

"Uyanmayacak mısın artık Barlas? Gerçekten... O güzel gözlerini hiç açmayacak mısın bir daha? Yalvarırım uyan! Yalvarırım!"

Yatağın ucunda oturuyordu.  Sakinleşti. Mutlu olmaya çalıştı. Kitabı sevdiği adamın karnının üzerine bıraktı. Ellerinin tersiyle göz yaşlarını sildi. Gülümsedi.