"အား ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္"
၁၀ေပါင္တူနဲ႔ ထု႐ိုက္ခံထားရသဖြယ္ ေခါင္းေတြကိုက္တာဆိုတာ တဆစ္ဆစ္
ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုင္႐ိုက္ခံထားရသည့္ႏွယ္
မ်က္လုံးအစုံကို အလင္းေရာင္ မနဲ အားတင္းဖြင့္ကာ memory recall လုပ္ေနမိသည္
အတင္းႀကိတ္မွိတ္စဥ္းစားကာမွ ေက်ာင္းကအျပန္ ဇဝါနဲ႔တူတူ bar သြားခဲ့တာ ေရးေရးေလးမွတ္မိလာေတာ့သည္
"ငါ့ကို ဘယ္သူျပန္ပို႔ေပးတာပါလိမ့္"
"ဇဝါ! အင္း .. ဇဝါ ေနမယ္
shit! ခ်မ္းလိုက္တာ"
႐ုတ္တရက္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာသလို႐ွိမွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အားးးးးးး
သူမ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေစာင္တစ္ထည္ျခဳံထား သည္မွအပ ဘာအဝတ္အစားမွ ႐ွိမေနခဲ့
လုံးဝ ဗလာနတၳိ
႐ွက္လိုက္တာ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္မၾကည့္ရဲသည္ထိ
ကိုယ့္ဘာသာပဲခြၽတ္မိတာလား? ဒီလိုပုံစံေတာ့ အိပ္မိမယ္မထင္
တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္ထဲထိ အလင္းကို လာခြၽတ္ပါ့မလား
အရက္ အရက္ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတဲ့ အရက္ပါလား
ဒါနဲ႔ Z, Z မ်ားလား?
ဟင့္အင္း သူနဲ႔ 2ေပထက္ပိုမကပ္ဖို႔ ေတာင္ေျပာထားသည့္သူမို႔ Z ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္
ဟာ ဘာေတြလဲကြာ
ဘယ္လိုပဲ စဥ္းစား စဥ္းစား သူမ ညက အျဖစ္မပ်က္ေတြ ဘာတစ္ခုမွကို မမွတ္မိေတာ့
"က်စ္...ဇဝါ ဇဝါ"
ခ်က္ခ်င္းပင္ ဇဝါဆီဖုန္းေခၚရေတာ့သည္
"လင္း ႏိုးၿပီလား ေနေကာင္းလား"
"ဇဝါ နင္... နင္... ငါ့ကိုျပန္လိုက္ပို႔တာလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ ဘာလို႔လဲ"
"ငါ့အဝတ္စားေတြေရာ"
"ဟမ္ ဘာကိုလဲ" အလင္းေရာင္ အေမးက အူေၾကာင္ေၾကာင္မို႔ တအံ့တဩ ဇဝါ ျပန္ေမးရသည့္ အထိ
KAMU SEDANG MEMBACA
All about love
Romansa528 နဲ့ 1500 လွန်ဆွဲပွဲမှာ ဘာကိုမှ မငဲ့ကွက်ဘဲ စိတ်ထဲ ရှိတဲ့အတိုင်း တုံ့ပြန်ခွင့်ရရင် ကျွန်တော်ကတော့ အလင်း ကိုပဲ ရွေးမိမလားပဲ Z
