Ali'nin Canı

İbrahim~M*hm*t

Yine bakmadan attım da ben 😅

🤍

"Ben çıkıyorum usta. Kolay gelsin sana" diye seslendi Adem abiye. Adem abi yaptığı işi bırakıp başını salladı.

"Eyvallah yeğenim. Teşekkürler"dedi yağlı elini bezine silerken.

Birkaç gün önce diğer işi bırakmış,sanayide oto tamircide işe başlamıştı. Hem kendi mesleği olduğu için severek geliyordu işe.

Cebinden sigarasını çıkardı. İki dudağının arasına aldıktan sonra çakmağını çaktı. Gözlerini kısıp sigarasını ateşledi. İçine çekip durağa doğru yürümeye başladı. Zaten durakla sanayinin arası kısaydı.

Yorgun bedenini banka attı hemen. Sigarasını içerken aklına birkaç gün önce olanlar gelmişti. Mehmet arkadaş olalım derken ilk dalga geçtiğini sanmıştı ama evinde onunla sohbet etmeye çalıştığını görünce azda olsa inanmıştı. Ama hemen de güvenmek istemiyordu. Aslında özrünüde dilemişti Mehmet ama İbrahim yine de tedirgindi. Yüz vermek istemese de fırsatta vericekti. En azından uğraşmaması İbrahim'in işine gelirdi.

Dolmuşun gelmesi ile hızlıca bindi. Hemen eve gidip uyumak istiyordu. Zihni de bedeni kadar yorgundu İbrahim'in. O yüzden kendine işe veriyordu. O yüzden normalden çıkması gereken saatten 2 saat daha geç çıkıyordu. Çalışırsa düşünemiyordu. Bu onun kaçış yoluydu.

Dolmuşun durması ile indi hemen. Evinin biraz ilerisinde vardı durak. Yürümek zor gelse de mecbur yürüyecekti. Orta düzey adımlar ile ilerledi sokakta. Herkesin evde olduğu saatlerdi ve o yüzden sessizdi. Etrafına bakmadan boş sokakta ilerlerken birden omzuna konulan el ile irkildi.

"Ananı sik..." yan tarafa döndüğünde Mehmet 32 diş sırıtıyordu. İbrahim gözlerini devirip kollardan kurtuldu.

"Sinsi sinsi ne yaklaşıyorsun lan"dedi ters ters ona bakarak. Mehmet ellerini cebine soktu.

"Seslendim ama duymadın. Ne yapayım"dedi gülerek. İbrahim ona takmadan yürümeye başladı.

Mehmet onun yürümesi ile gözlerini devirdi. Şeytan diyordu ki patlat yüzünü. İçine derin bir nefes alıp sahte bir gülümseme ile koşmaya başladı.

"Dursana yaa. Gel hadi yemek yiyelim. Açsındır"dedi sahte gülümsemesi ile. İbrahim ona bakıp başını sağ sola salladı.

"Seninle yemek yiyeceğimi inandıran şey ne seni"dedi umursamaz ses tonuyla. Mehmet bir elini cebinden çıkarıp burnunu sıktı.

"Arkadaş olacağız demiştik. Öyle konuşmuştuk. Ne biliyim arkadaşça yemek yeriz sanmıştım"dedi üzgün sesiyle. Tabi sahtelik içeriyordu ama Mehmet güzel oyuncuydu.

İbrahim onun üzgün sesiyle duyunca ona baktı. Gözlerinde ki o kırgınlığı görünce ofladı. Kimseyi kırmak istemezdi ibrahim.

"Tamam bakalım. Yiyip hemen kalkarız" dedi İbrahim. Mehmet gülümseyerek başını salladı.

İkili mahallenin lokantasına geldi. Boş masaya oturduktan sonra garsonu çağırdı.

"Gel koçum donat masayı."dedi neşeyle. İbrahim ise başını cama çevirmiş yorgunca sessizliğe bakıyordu. Aklı Fezadaydı. Onu çok özlemişti. Ama babası halen buradaydı ve asla pes etmeyecekti. Aklında bir şeylerin olduğunu biliyordu. O asla plansız hiçbir şey yapmazdı. Abisiyle adam akıllı konuşamıyorlardı. Yarın ikisininde tatiliydi. Bu konuyu konuşmaları gerekiyordu.

"Ne düşünüyorsun kaşlarını da çatmışsın" İbrahim,Mehmet'in seslenmesi ile irkildi ve gözlerini ona çevirdi.

"Hıı bir şey mi dedin?"dedi İbrahim ifadesiz ses tonuyla. Mehmet ona bakıp başını salladı.

"Diyorum ki ne düşünüyorsun ?"dedi. İbrahim önünde ki bardaktan bir yudum su içti.

"Dalmışım sadece."diyebildi. Mehmet kaşlarını çattı.

"Anlatırsan dinlerim."dedi sadece. Anlatsın ki hakkında bilgi toplayabilsin. Zaten işi zordu. Daha kendini aşık edecekti. Biraz daha ona katlanacaktı. Sonra da bom.

"Anlatılacak bir şey yok. Hem olsa nasıl sana güvenebilirim ki. Düne kadar bana karşı nefretini herkes bilir"dedi imayla. Mehmet başını sallayıp kahkaha attı.

"Haklısın. Güven veremedim ama inan pişmanım. O akşamda dediğim gibi seninle arkadaş olmak ve geçmişi unutmak istiyorum."dedi ciddi ses tonuyla. 'Umarım inanırsın da seni darmaduman edebilirim' dedi içinden.

"Güven bir günde kazanılmaz Mehmet. Bende arkadaş olmak ve aramızda ki bu kavgayı bitirmek istiyorum. Öyle olmasa şu an bu masada yemek yemez olamazdık demi"dedi hafifçe gülümseyerek.

'Aferin sana Kürt bozuntusu'' içinde ki sesi hak vererek gülümsedi.

'Böyle yola gel de doğduğuna pişman edeyim'

"Tamam anladım seni ve bende aramızda ki şu saçma kavgayı bitirmek istiyorum. Seninle güzel arkadaş olacağız inanıyorum ben" dedi rakısından bir yudum alarak.

" O zaman kavgasız günlerimize"dedi ve rakısını ortaya uzattı. Mehmet gülümseyip bardağını uzattı.

"Kavgasız günlerimize"dedi Mehmet sahte bir gülümseme ile.

'Senin mahvolacağın günlerine'

♾

Diğer bölüm Yavuz ve Fırat var!

Smut yazacağım ama erken mi sizce?🤭

Birde Yılmaz yok ortalıkta nerede o?😳🤭