Ali'nin Canı

IV

Bakmadan attım canlar!!

"Ulan Feza. Ben seni demedim mi çıkma dışarı diye"Fırat sakin tuttuğu sesi ile Feza'ya bakıyordu. O Yavuz ile tartışırken Ali'nin yerde kıvranması ve Feza'nın hızlı bir şekilde eve gittiğini görünce şok olmuştu. Sonradan öğrenmişti ki Feza Ali'nin kasığını darbe atmıştı.

"Aslan kardeşim benim yaa. Çok iyi yapmışsın"dedi İbrahim böbürlenerek. Fırat onu sert bir şekilde baktı. Birde marifetiyle övünüyorlardı.

"Kes sesini İbrahim. Ben sana emanet etmedim mi Feza'yı. Onu nasıl sen dışarı yolluyorsun oğlum"dedi sinirle. İbrahim ayağa kalkıp abisinin yanına gitti.

"Uyumuşum abi. Yoksa yollamazdım."dedi masum bir şekilde. Fırat ona ters bir şekilde bakıp Feza'yı kucağına aldı. Saçlarını öpüp onu göğsüne yatırdı.

"Feza'm yapma bir daha olur mu abim? Çok korktum sana bir şey oldu diye."dedi sevgi dolu sesiyle. Feza abisini sıkıca sarıldı. Korktuğunu anlamıştı. Ama oda bir şeyler yapmak istemişti.

"Ama abicim bir şey olmadı ki. Ona oldu. Vurdum onu"dedi kahkaha atarak. Fırat onun kıkırdamasını duyunca iyice sarıldı.

"Yerde kıvranıyordu piç. Biraz zor işiyecek"dedi Fırat gülerek. Onun yerde iki büklüm olduğu aklına gelince ister istemez komiğine gitmişti. Üç kardeş kahkahalar eşliğinde geceyi bitirmişti.

Sabah olur olmaz iki kardeş iş aramak için dışarı gitmişlerdi. Feza ise tek başına evde kalmıştı. Normalde bırakmazlardı ama mecbur kalmıştı.

Feza kahvaltı yapmak için mutfağa ilerledi. Erken uyandığı için canı bir şey istemese de yemek zorundaydı. Zaten regl olunca pek bir şeyler yiyemiyordu. Onunda gelmesi an meselesiydi. Dolabı açtığında pek bir şeyler bulamasa da tost edip yiyebilirdi. Sucuk ve yumurtayı çıkardı. Sonra da ekmeği almak için dolabı açtığında olmadığını fark etmesiyle ofladı.

"Ama nasıl bana ekmek ayırmazsınız ya"diyerek evin anahtarını aldı. Mecbur ekmek almaya gidecekti. Ayakkabılarını giyip etrafına baktı. Şu an onunla karşılaşmaktan korkuyordu. Bu sefer abileri de yoktu. Baktığında mahallede kimseyi görmeyince rahat bir nefes verdi. Şimdi sıra hızlı hızlı bakkala gitmek vardı.

Sokakta sessiz sessiz yürürken ona seslenen bir teyze ile durdu.

"Güzel oğlum baksana"dedi Nergis teyze. Feza başını kaldırıp ona gülümseyerek bakan teyzeye baktı.

" Efendim teyze"dedi naif sesiyle.

"Siz şuraya yeni gelen kişilersiniz demi oğlum"dedi sevecen bir şekilde. Feza başını sallayıp onayladı.

"Abinler sabah gittiler erkenden. Sen kahvaltı yapmamışsındır. Gel bizimle yap oğlum"dedi içtenlikle. Feza tanımadığı birinin evine gitmek istemiyordu ama yalnız yemekte istemiyordu.

"Korkma oğlum benden. Gel hadi"dedi güzel oğlana. Feza başını sallayıp apartmana girdi. Biraz tedirgin olsa da hızlı hızlı çıktı basamakları.

O sırada Nergis hanım oğlunu uyandırmaya çalışıyordu. Bugün ilk defa erkenden kalkmamıştı. Yorgun olduğunu düşündüğü için biraz beklemiş öyle kahvaltı hazırlamıştı. Şimdi de onu uyandırıp kahvaltı yapacaklardı. Kapının çalması ile hemen kapıyı doğru ilerledi. Açar açmaz ona tedirgin bir şekilde bakan güzel oğlanı gülümseyecek içeri aldı.

"Geç oğlum içeri. Utanma sakın"güler yüzüyle. Feza gülümseyerek evden içeri girdi. Etrafına baktığında sıcak bir aile evi kokuyordu. Bu ortamı çok özlemişti. Her ne kadar o evde aile gibi olamasalar bile.

Nergis hanımın mutfağa tarif etmesi ile oraya adımladı. Masaya baktığında bir sürü kahvaltılık vardı.

"Geç otur oğlum şuraya"sandalyeyi göstermesiyle Feza gülümseyip oturdu. Nergis hanım başlayabilirsin demesiyle başladı. Her şey çok güzeldi. Üzerinde ki o tedirginlik gitmişti. Onun yerine cıvıl cıvıl bir Feza gelmişti.

"Demek Siirt'ten geldiniz."dedi sevecen bir tavırla Nergis hanım.

"Evet teyzeciğim. Artık burada kalacağız. Abimler öyle dedi"dedi tatlı tatlı.

Onlar öyle konuşurken birden bardağın düşmesi ile ikili irkildi. Annesi ayağa kalktı.

"Dikkat etsene oğlum"dedi azarlayarak. Feza irkilip arkasına döndüğünde gördüğü beden ile gözlerini korkuyla açtı.

Dün gece kasığını vurduğu ve korkunç adam şu an tam olarak karşısındaydı.

Ali'de ne olduğunu anlamadığı için öylece Feza'ya bakıyordu.