Let's play a game

5

{Nikita}

Samen met Kayne fiets ik naar huis. Ik hoop echt dat we dat werkstuk vandaag af kunnen krijgen zodat we niet meer af hoeven te spreken. Dan hoeven we niet meer tegen elkaar te praten. Nou ja, dat zal wel moeten. Als we het werkstuk vandaag af krijgen heeft Kayne nog steeds vier weken om me verliefd op hem te laten worden. Het gaat hem toch niet lukken maar een gratis etentje klinkt niet verkeerd. Ik zet mijn fiets op het grindpad voor mijn huis. Kayne volgt mijn voorbeeld. Vervolgens draai ik de deur van het slot en laat ik Kayne binnen.

'Is er nooit iemand thuis bij jou?' vraagt Kayne.

'Jawel, maar wel pas 's avonds. Mijn vader is de hele dag op zijn werk en mijn moeder werkt ook tot laat. Dat is nou eenmaal zo als je ouders een eigen bedrijf hebben' ratel ik aan één stuk door.

'Vind je dat niet vervelend?' Ik haal mijn schouders op.

'Ik ben niet anders gewend. En zo kan ik doen wat ik wil.' Ik loop voor hem uit naar de keuken.

'Dus je doet nooit iets leuks met je ouders?' Kayne leunt tegen het aanrecht.

'Alsof jij dat doet.' Ik rol met mijn ogen.

'Dat doe ik inderdaad niet. Maar jij leek me wel zo'n type.'

'Blijkbaar ben ik dat niet hè' zeg ik geïrriteerd.

'Rustig, zo bedoelde ik het niet.' Ik trek de koelkast open en haal de fles cola eruit. Ik schenk twee glazen vol en geef er één aan Kayne. Vervolgens loop ik de trap op.

'Ben je nu boos op me?' vraagt Kayne. Ik loop mijn kamer in en zet mijn glas op mijn bureau.

'Je zegt altijd maar alles wat je denkt!' roep ik. 'Denk eens aan andermans gevoelens!'

'Heb ik je gekwetst?' Kayne zet nu ook zijn glas neer. Zuchtend ga ik op mijn bed zitten.

'Het spijt me.' Hij komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen. 'Sorry dat ik zo deed.'

'Laat maar. Het geeft niets.' Ik geef hem een zwakke glimlach en sta op om mijn laptop te pakken. Kayne pakt mijn hand en trekt me terug op bed, zijn lichaam dicht tegen het mijne aan. Ik voel zijn warmte. Zijn hand heeft de mijne stevig vast. Hij kijkt me doordringend aan met zijn felblauwe ogen. Ik voel een tinteling in mijn buik ontstaan. Kayne strijkt een verdwaalde pluk haar uit mijn gezicht en stopt hem achter mijn oor. Zijn vingers strelen over mijn lippen. Zijn ogen staan geconcentreerd op mijn lippen. Ze volgen elke beweging die zijn vingers maken. Zijn hand glijdt richting mijn wang en zijn gezicht komt dichter bij de mijne. Snel wend ik mijn blik af en sta ik op.

'Wat doe je?' vraag ik.

'Niks' antwoord hij onverschillig. Ik schud verward mijn hoofd en pak mijn laptop. Vervolgens ga ik weer op bed zitten en start ik hem op. Kayne schuift wat dichter naar me toe en legt zijn hand achter me. Ik ga verder met het werkstuk.

'Ik vind het zo wel weer genoeg geweest voor vandaag' zeg ik na ruim een uur en ik klap mijn laptop dicht.

'Ja, ik ook.' Kayne staat op.

'Je mag best nog even blijven' zeg ik met een lichte twijfel in mijn stem.

'Wil je dat?' Ik sla mijn ogen neer en knik. Kayne glimlacht en komt weer naast me zitten.

'Je bent schattig als je verlegen bent' vertelt Kayne.

'Ben ik niet!' ga ik tegen hem in maar mijn wangen worden rood.

'Ben je wel.' Kayne brengt zijn lippen naar mijn oor. 'Hoe komt dat?'

'Kayne, stop.' Ik kijk hem aan. Zijn ogen vinden de mijne en houden ze vast. Het enige wat ik kan doen is staren. Kayne veegt een verdwaalde pluk haar uit mijn gezicht zonder zijn blik af te wenden. Een kleine glimlach vormt zich om mijn lippen.

'Je bent zo mooi' fluistert Kayne, zijn lippen enkele centimeters van de mijne verwijderd. Wanneer ik zijn warme adem tegen mijn huid voel schrik ik op. Snel schuif ik bij hem vandaan.

'Wat is er?' vraagt Kayne verbaasd.

'Dit mag niet gebeuren.' Zijn blik blijft verbaasd. 'Jij, ik, wij. Ik wil niet weer dezelfde fout maken. Ik wil je niet zoenen en je morgen weer met een ander zien. Dat kan ik niet aan. Ik kan geen gebroken hart aan.'

Heb ik nou net mijn gevoelens geuit? Heb ik gevoelens voor Kayne? Ik had er nog niet eens over nagedacht.

'Heb ik je een gebroken hart bezorgd?' vraagt Kayne. 'Heb je gevoelens voor me?'