Let's play a game

27

{Nikita}

Samen met Kayne loop ik door het winkelcentrum.

'Kom.' Ik pak Kaynes hand en trek hem mee een kledingwinkel in. Hij zucht geïrriteerd.

'Ik dacht dat je winkelen leuk vond?' Ik trek mijn wenkbrauw op. Kayne lacht en laat zijn arm rond mijn middel glijden om me zo tegen hem aan te trekken.

'Ik deed alsof zodat je je niet zo druk zou maken toen we aan het spijbelen waren.' Zijn warme adem strijkt langs mijn wang.

'Oke, maar ik moet nog steeds een jurk hebben' zeg ik terwijl ik me uit zijn greep bevrijd.

'Weet ik. Daarom zijn we hier.' Ik rol met mijn ogen en loop langs de rekken. Kayne sjokt achter me aan. Ik laat mijn blik langs een rek vol jurken glijden en pak er uiteindelijk een uit. Hij komt tot net boven kniehoogte en is wit met tot aan de rok glitters.

'Wat vind je van deze?' vraag ik terwijl ik Kayne de jurk laat zien.

'Pas hem.' Ik knik en Kayne volgt me naar de pashokjes. Hij neemt plaats in een van de stoelen en ik loop het hokje in. Ik sluit het gordijn en trek mijn schoenen, broek en shirt uit. Vervolgens trek ik de jurk aan.

'Kayne, kan je me even helpen?' vraag ik. Het gordijn gaat een stukje open en Kayne steekt zijn hoofd om de hoek.

'Wat is er?' vraagt hij.

'Ik krijg mijn rits niet dicht.' Hij lacht en loopt het hokje in.

'Ik had het kunnen weten.' Hij ritst de rits dicht en laat zijn handen over mijn armen glijden.

'En?' vraag ik terwijl ik hem aankijk via de spiegel.

'Hij staat je mooi' zegt hij oprecht.

'Dank je.'

'Ik ben er trots op dat ik jou mijn vriendin mag noemen' fluistert hij. Ik draai me naar hem toe en druk een kus op zijn lippen.

'Ik hou van je' glimlach ik. Kayne trekt de rits weer naar beneden.

'Ik ga voordat mensen verkeerde dingen gaan denken.' Hij drukt zijn lippen kort tegen mijn voorhoofd en verlaat dan het pashokje. Ik trek mijn jurk verder uit en trek mijn normale kleding weer aan. Wanneer ik het pashokje uitkom met de jurk in mijn handen staat Kayne meteen op.

'Neem je hem?' vraagt hij.

'Ja.' We lopen richting de kassa en ik reken de jurk af.

Zodra we buiten staan pakt Kayne de tas van me over.

'Ik draag hem voor je' zegt hij als ik hem verbaasd aankijk.

'Lief van je' glimlach ik. Kayne pakt mijn hand vast en zo lopen we verder.

'Heb je al een jurk voor het schoolfeest?' vraagt Kayne.

'Ja.'

'Zo vroeg?' vraagt hij verbaasd.

'Alle leuke jurken zijn snel op' antwoord ik simpel. Kayne gaat tegenover me staan en stopt met lopen waardoor ik gedwongen moet stoppen. Hij legt zijn vingers onder mijn kin en laat me hem aankijken.

'Dus jij hebt de mooiste jurk' neemt hij aan. 'Dat is mooi want dan zijn wij het mooiste stel op het schoolfeest.'

'Misschien.' En alweer komt er een glimlach op mijn gezicht. 'Maar daar help jij dan wel bij.' Kayne haalt zijn hand weg en strijkt een pluk haar uit mijn gezicht.

'Dat denk ik niet. Alle jongens dragen gewoon een saai pak. De meiden doen het.'

'Wilde je dan een pak met glitters?' Ik lach. 'Maar dat bedoelde ik niet. Kayne, je staat bekend als de knapste jongen van de school.'

'Vind jij mij knap dan?' Hij trekt zijn wenkbrauw op.

'Nu je het vraagt, nee, je lijkt net een mislukte aardappel.' Kayne geeft me lachend een duwtje tegen mijn schouder en we lopen weer verder.

'Je bent gemeen, Nikita' zegt hij.

'Weet ik.'

'En je maakt het niet beter nu je dat zegt.' Ik hou zijn hand steviger vast en ga dichter tegen hem aan lopen. Kayne laat mijn hand los en slaat zijn arm om me heen.