Let's play a game

18

{Nikita}

'Zullen we maar verdergaan met dat project?' vraag ik terwijl ik opsta om mijn laptop te pakken. Kayne knikt. Ik pak mijn laptop van mijn bureau en ga weer naast Kayne zitten. Hij legt zijn arm achter me en glimlacht naar me. Ik bijt op mijn lip en zet mijn laptop aan.

'Nikita, als je dat doet ben ik bang dat we niet toekomen aan dat project' waarschuwt Kayne me. Ik grinnik en open het bestand van het biologie project.

'Hoeveel dingen moet me nog doen voordat we klaar zijn?' vraagt Kayne. 

'We moeten nog twee kopjes maken en dan zijn we klaar' antwoord ik.

'Mooi.' Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen.

'Ik weet wat je van plan bent.'

'Vind je dat erg dan?' Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen.

'Dat beslis ik later wel.' Kayne zucht. Ik druk een kus op zijn lippen en ga dan verder met typen.

Na zo'n tien minuten zijn we eindelijk klaar met het project.

'Over dat etentje' begint Kayne. 'Het is zaterdag en zou ik je op kunnen halen?'

'Ja, ik denk het wel' zeg ik. 'Mijn ouders werken meestal ook op zaterdag maar ik zal het nog wel laten weten.' Ik leg mijn laptop weg en laat me weer op bed vallen.

'Wat denk je dat handiger is?' vraagt Kayne. 'Dat ik nog even hier blijf of dat ik nu ga?' Ik haal mijn schouders op en zucht.

'Ik denk dat het slimmer is als je nu gaat zodat mijn ouders ons niet betrappen. Maar ik wil ook dat je nog even blijft.' Kayne komt boven me hangen.

'Beslis jij maar. Hier blijven of gaan?' vraagt hij. Ik trek hem aan zijn kraag dichter tegen me aan om vervolgens mijn lippen op de zijne te drukken.

'Hier blijven dus' neemt hij aan. Vervolgens gaat hij erin mee. Zijn vingers strelen het blote stukje huid op mijn rug. Beneden hoor ik de deur dichtvallen. Snel duw ik Kayne van me af.

'Shit' vloek ik zacht. Ik hoor voetstappen de trap opkomen. 'Verstop je.' Kayne gaat snel onder mijn bed liggen. Ik pak een boek en sla hem open. De deur slaat met een klap open.

'Moet dat nou echt zo hard?' vraag ik terwijl ik opkijk.

'Wat ben je aan het doen?' vraagt mijn vader.

'Lezen' antwoord ik simpel.

'Heb je je huiswerk al af?'

'Bijna.'

'Da ga je nu eerst je huiswerk doen.'

'Pap, ik hou nu even pauze. Ik ga straks weer verder met mijn huiswerk' zucht ik.

'Pauze?!' roept hij uit. 'Er is geen tijd voor pauzes! Je zal hard moeten werken, wil je iets bereiken. Op je volgende toets verwacht ik minimaal een negen te zien!' Met die woorden loopt hij de kamer uit en slaat hij de deur met een klap dicht. Verbijsterd blijf ik op mijn bed zitten. De volgende toets is wiskunde, mijn moeilijkste vak. En dan krijg je ook nog eens notatiefouten erbij. Dan lukt het niemand om een negen te halen. Ik leg mijn boek terug. Mijn ouders zullen woedend worden als ik geen negen heb. Ik zal minstens een maand huisarrest krijgen.

'Hé, gaat het?' Kayne komt onder het bed vandaan. Ik haal mijn schouders op.

'Wiskunde is het moeilijkste vak wat er is' mompel ik.

'Ik wil je wel helpen' biedt Kayne aan. 'Ik sta gemiddeld een negen voor wiskunde.'

'Ik wist niet dat je goed bent in wiskunde' lach ik.