Let's play a game

38

{Nikita}

Ik laat me op de bank vallen en zet de tv aan. Meteen start ik Netflix op en zet ik een film op. Het laatste waar ik nu zin in heb is huiswerk maken. Hopelijk komen mijn ouders niet te vroeg thuis. Mijn vader zal dan sowieso flippen. Als de aftiteling van de film in beeld verschijnt gaat de bel. Moeizaam sta ik op en loop naar de deur. Ik open de deur en meteen wil ik hem weer dichtdoen maar ik ben te laat, Kayne heeft zijn voet er al tussen gezet.

'Wat moet je?' vraag ik, botter dan bedoeld.

'Gaat het wel?' vraagt Kayne.

'Ja, gaat prima' zeg ik sarcastisch. 'Ik hoor alleen maar dat je ook het bed hebt gedeeld met Milou maar verder gaat alles helemaal top.'

'Wacht, ik heb wat gedaan?' Kayne lacht. 'Ik zou nooit, maar dan ook nooit, met Milou naar bed gaan.'

'Als je me hier komt uitlachen kan je net zo goed weer gaan' zucht ik en ik wil de deur wil sluiten maar hij houdt me tegen.

'Nee, zo bedoelde ik het niet' zegt hij snel. 'Ik kan alleen niet geloven dat je zoiets stoms gelooft.'

'Je zoende recht voor mijn ogen met Milou!' roep ik. 'Dan kan het zijn dat ik zoiets geloof. Jezus, wat ben jij een eikel!'

'Het spijt me daarvoor, oke!' roept Kayne terug. 'Ik weet verdomme niet wat ik moet doen om het goed te maken!'

'Er valt niets goed te maken want het is voorbij tussen ons. Ga lekker naar Milou om haar af te lebberen.'

'Dus jij denkt dat ik nog steeds zo ben?' vraagt Kayne. 'Als je me nog steeds een player vind, waarom nam je dan überhaupt een relatie met me?' Ik haal mijn schouders op. De tranen prikken in mijn ogen.

'Ik...' stamel ik. Kayne kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan, wachtend op mijn antwoord. 'Ik ben gewoon boos op je. Dan zeg ik dingen die ik niet meen.' Ik sla mijn ogen neer en frunnik aan mijn vest.

'Is het goed als ik binnenkom?' Ik knik en laat hem erlangs. Hij loopt door naar de woonkamer en gaat op de bank zitten. Ik ga zwijgend naast hem zitten.

'Heeft Milou tegen je gezegd dat ik met haar naar bed ben geweest?' vraagt Kayne. Ik knik. 'Rende je daarom de klas uit?' Opnieuw knik ik. Wat moet ik zeggen? Ik heb nog nooit zo'n situatie meegemaakt. Ik bijt op mijn lip om de brandende tranen in mijn ogen niet los te laten maar het mislukt. Een traan rolt over mijn wang en komt terecht op mijn schoot.

'Ik heb zo'n gevoel dat er meer aan de hand is' zegt Kayne. 'Dit gaat niet alleen over mij en Milou.'

'Ik heb gewoon niemand meer' mompel ik. 'Ik kan niemand vertrouwen. Ik heb niet eens vrienden. De enige vriendin die ik had vertrouw ik ook niet meer.'

'Je kan mij vertrouwen' zegt Kayne. 'Je weet dat je mij alles kan vertellen, ook al zijn we nu uit elkaar. Ik heb nooit je geheimen aan iemand verteld.'

'Onze relatie begon als een spel' zeg ik. 'We hebben elkaar niet gevonden omdat we elkaar leuk vonden. Jij zag mij als een spel en zo is het begonnen.'

'Ik zeg wel het ene, maar meestal bedoel ik iets anders' zegt Kayne. 'Ik heb je altijd al een mooi en lief meisje gevonden maar mijn vrienden dachten daar anders over. Ik deed maar gewoon met ze mee, anders zou het te veel opvallen. Maar dat "spel" was voor mij geen spel. Ik wilde je echt beter leren kennen. En ik weet dat ik me als een klootzak gedroeg maar zo was ik nu eenmaal. Maar ik hou oprecht echt heel veel van je.' Nog een traan rolt over mijn wang.

'Weet je, vroeger dacht ik dat degene die me mijn maagdelijkheid zou afnemen, nog een lange tijd bij me zou blijven. Wij hebben het echter nog geen week uitgehouden.'

'Nikita...' Kayne pakt mijn hand vast. 'Ik was ook van plan om nog bij je te blijven. Nu nog steeds. Maar als jij me geen tweede kans geeft, kan ik weinig doen.' Ik trek mijn hand los en sta op.

'Je kan maar beter gaan' mompel ik. 'Mijn ouders komen zo thuis.' Kayne knikt en staat op.

'Ik vond het fijn om even gepraat te hebben' glimlacht hij. Ik geef een zwakke glimlach terug en loop mee naar de deur.

'Denk alsjeblieft goed na over ons' zegt hij. 'Ik ben bereid om er alles aan te doen om jou weer de mijne te kunnen noemen.' Hij drukt een snelle, lichte kus op mijn lippen en loopt dan naar buiten. Ik sluit de deur achter hem en voel aan mijn lippen. Ze tintelen nog na van Kaynes kus. Mijn gevoelens zijn zeker nog niet weg voor hem. En ik heb zo'n sterk vermoeden dat die gevoelens er nog lang zullen blijven.