Let's play a game

21

{Nikita}

Zodra Kayne de deur van zijn kamer opent hoor ik dingen omvallen. Ik kijk Kayne verbaasd aan.

'Dat zal Nathan wel zijn' zucht Kayne. 'Ik ga wel even kijken.' Hij loopt de kamer van Nathan in en laat mij achter in de hal. Ik hoor de twee jongens iets tegen elkaar zeggen maar ik versta niet goed wat. Na zo'n minuut komt Kayne de hal weer in.

'Hij is bezig met zijn vriendin' zegt hij terwijl hij zijn jas uittrekt.

'Oke.' Ik trek ook mijn jas uit. Kayne neemt hem aan en hangt hem naast de zijne.

'Je begrijpt toch wat ik bedoel?' vraagt Kayne.

'Ja.'

'Oke, mooi.' Hij loopt voor me uit naar de woonkamer.

'Wil je iets drinken?'

'Doe maar cola' antwoord ik. Ik weet niet waarom maar opeens ben ik heel nerveus. Misschien wilt Kayne toch verdergaan en dwingt hij me. Ik weet niet wat ik moet doen. Even later zit Kayne naast me op de bank en geeft hij me mijn cola.

'Kayne, je bent toch niks van plan hè?' vraag ik zacht.

'Hoe bedoel je?'

'Je weet dat ik er nog niet klaar voor ben, toch?'

'Nikita, rustig. Ik ben niks van plan. Ik heb je al verteld dat ik op je zal wachten. Maak je maar geen zorgen.' Ik neem een slok van mijn cola en zet dan het glas op tafel.

'Zullen we naar mijn kamer gaan?' stelt Kayne voor. Ik knik. Hij staat op en loopt richting zijn kamer. Ik loop zwijgend achter hem aan. Waarom vertrouw ik hem nu niet meer? Hij heeft meerdere keren gezegd dat hij niks zal doen. Ik moet hem gewoon geloven en niet zo moeilijk doen.

'Ik moet wel over ongeveer drie uur naar huis' zeg ik terwijl ik op zijn bed ga zitten.

'Ja, dat snap ik.' Kayne sluit de deur en leunt er tegen aan. Ik sta op en loop naar hem toe.

'Sorry dat ik zo'n loser ben' verontschuldig ik me. 'Ik moet je gewoon vertrouwen en niet zo moeilijk doen.'

'Het is niet erg. Ik heb een reputatie en ik verwacht ook niet van je dat je alles zomaar vergeet. En ik heb je bovendien gepest.'

'Dat viel wel mee' mompel ik. 'Je hebt me alleen belachelijk gemaakt tegenover de hele school.'

'Dat staat gelijk aan pesten, Nikita. Het was fout en ik heb er spijt van.'

'En ik vergeef het je.' Hij glimlacht naar me en pakt mijn handen vast. Vervolgens trekt hij me tegen zich aan. Zijn blauwe ogen kijken me doordringend aan. Hij strijkt een pluk haar uit mijn gezicht.

'Je mag me best zoenen hoor' lach ik.

'Weet ik' zegt hij. 'Geef aan wanneer ik te ver ga, oke?'

'Wat ga je doen dan?' Ik zet een stap bij hem vandaan.

'Niks' antwoordt hij snel. 'Het blijft bij zoenen. Ik beloof het.'

'Oke.' Ik zet weer een stap dichterbij.

'Ik vind het wel schattig als je zo doet' fluistert hij in mijn oor. 'Het maakt je anders.' Ik voel mijn wangen rood worden. Kayne grijnst tegen mijn huid en kijkt me dan intens aan. Zijn arm glijdt langzaam rond mijn middel.

'Je doet zoveel met me' mompelt hij. Zijn lippen zijn nog maar enkele millimeters bij me vandaan. Zijn warme adem strijkt langs mijn lippen. Heel voorzichtig drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Hij doet het zo voorzichtig dat het lijkt alsof ik breekbaar ben en elk moment op instorten sta. Ik ga erin mee. Kaynes hand streelt mijn wang. Hij vraagt om toestemming die ik hem vrijwel meteen geef. Hij tilt me op en loopt richting het bed. Paniek overvalt me maar ik weet me te bedwingen. We zijn gewoon aan het zoenen, meer niet. Hij is ook niets van plan. Ik ontspan weer en laat me door Kayne op het bed leggen. Zonder de zoen te onderbreken komt hij boven me hangen. We schoppen allebei onze schoenen uit en ik streel over zijn borst. Kayne verbreekt de zoen en meteen haal ik mijn hand weg, bang dat ik iets fout doe.